«Ξυπνήσαμε», πριν το τριήμερο που... καίει για την ΑΕΚ

Το μεσημέρι χθες Πέμπτη, ήταν από τις λίγες φορές που ένας άνθρωπος που έχει δώσει τα παντα για την ΑΕΚ, γεύτηκε μια αναγνώριση που θα τη ζήλευαν πολλοί. Όλη η ΑΕΚ έδωσε το παρών για να τιμήσει τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη. Δίκαια. Απόλυτα δίκαια.

Όλη η ηγεσία του συλλόγου, σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της σεζόν. Και για τα τρία ομαδικά αθλήματα που απασχολούν βασικά τον σύλλογο. Ακόμη μια τεράστια υπηρεσία του «Φ.Κ» στη... θρησκεία του, όπως την αποκάλεσε στην αίθουσα του κλειστού στα Άνω Λιόσια, που από τις 5/5/2022 φέρει το όνομα του.

Έδωσε μια αφορμή να θυμηθούμε όλοι πως παρόλα τα διαφορετικού τύπου ζητήματα που αυτό το διάστημα απασχολούν τα τρία βασικά τμήματα του συλλόγου, η ισχυρή της βάση είναι εδώ. Η πιο ισχυρή που είχε εδώ και δεκαετίες.

Επίκεντρο στο ποδόσφαιρο, ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Ο «θεόσταλτος» όπως τον αποκάλεσε ο Φαίδωνας, με αφορμή το θαύμα του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Αλλά έδωσε την ώθηση για να έρθει αέρας αισιοδοξίας σε όλο το σύλλογο πριν από εννιά χρόνια.

Κι έτσι να υπάρχουν κι αυτοί που ήταν και σήμερα μαζί του στα Άνω Λιόσια. Ο Μάκης Αγγελόπουλος για το μπάσκετ, ο Σταμάτης Παπασταμάτης για το Χάντμπολ κι όχι μόνο, όσον αφορά την Ερασιτεχνική.

Συνδετικός κρίκος, ο Αλέξης Αλεξίου. Στη κυριολεξία. Μέσα σε όλη τη διαδικασία της προσπάθειας η ΑΕΚ συντονισμένα να επανέλθει σε όλα τα μέτωπα, όταν το 2013 την είχε βρει να υποβιβάζεται στο ποδόσφαιρο και να είναι στη Β΄Εθνική στο Μπάσκετ. Σημαντικός, κομβικός ο Αλέξης και στη προσπάθεια του Μελισσανίδη και στη προσπάθεια του Αγγελόπουλου και τα τελευταία χρόνια με τον Παπασταμάτη. Παντού.

Το σκηνικό ήταν ωραίο κι εξόχως ενθαρρυντικό. Όπως και να πηγαίνουν τα πράγματα κατά περιόδους, σημασία έχει να υπάρχουν τα θεμέλια. Κι αν δεις και τη φωτογραφία που διάλεξα για το blog, καταλαβαίνεις πως η ΑΕΚ έχει τη σπάνια για τα ιστορικά της δεδομένα τύχη, να διαθέτει ταυτόχρονα τα πιο ισχυρά που γίνεται, σε όλα τα μέτωπα.

Το είχαμε ανάγκη αυτό, γιατί είναι μια δύσκολη φάση. Που η συσπείρωση και το κουράγιο χρειάζονται.

Σήμερα Παρασκευή έχουμε το πρώτο τελικό στο Χάντμπολ με τον ΟΣΦΠ στην Χαλκίδα. Με το... μαχαίρι στο λαιμό πλέον, μετά την απίθανη απώλεια του κυπέλλου από την ομάδα της Πυλαίας και με τον... τερματοφύλακα της ΑΕΚ, να μας παίρνει τη κούπα.

Σάββατο πολύ σημαντικό παιχνίδι για την 4άδα με το Περιστέρι στο Μπάσκετ. Μια ομάδα γύρω από την οποία ανθεί η καταστροφολογία, δε βρίσκει πουθενά να ακουμπήσει στη πιο δύσκολη περίοδο της τα τελευταία χρόνια, εκτός από τις πλάτες του Αγγελόπουλου. Κι όμως. Η εκδήλωση σήμερα έγινε σε ένα κλειστό γήπεδο απίστευτο, που ανήκει στην ΑΕΚ! Σε μια εξέλιξη μοναδική στα χρονικά της ιστορίας του τμήματος Μπάσκετ.

Και τη Κυριακή η ασχολία που μας κάνει και φέτος να φλερτάρουμε μια δυο φορές την εβδομάδα με την εισαγωγή στο φρενοκομείο. Το ποδόσφαιρο. Όλα τα ματς που μένουν στα play offs είναι κρίσιμα, απλά για να είναι κρίσιμο και το μεθεπόμενο πρέπει να σταθείς όρθιος σε αυτό. Κι αυτό θα ισχύει για όλα όσα ακολουθούν πιστεύω, μέχρι το τελευταίο με τον ΟΣΦΠ.

Τώρα όμως, όλη η ιστορία είναι ο Παναθηναϊκός. Για να υπερασπιστεί η ΑΕΚ το αυτονόητο. Αλλά αφού αυτό έμεινε να υπερασπιστεί, πρέπει να το υπερασπιστεί με κάθε τρόπο.

Και χρειάζεται και η ποδοσφαιρική ΑΕΚ, όπως και η χαντμπολική τη Παρασκευή και η μπασκετική το Σάββατο, τη πρόκληση του κάθε αγώνα από δω και πέρα, όποτε είναι γηπεδούχος, να την αντιμετωπίζει όλη μαζί. Βασισμένη σε όσες περισσότερες από τις δυνάμεις που διαθέτει γίνεται.

Δεν είναι μόνο κρίσιμα και τα τρία ματς του ΠΣΚ. Τυγχάνει και σε όλα η ΑΕΚ να είναι γηπεδούχος. Το «είναι» της ΑΕΚ, πρέπει να βρίσκεται μαζί της. Μέσα της και γύρω της.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο πως... εισαγωγή σε αυτό το «καυτό» τριήμερο, ήταν η εκδήλωση για τον «Φ.Κ» και η ευκαιρία να είναι όλοι εκεί, να βρεθούν όλοι μαζί. Να μας θυμίσουν πως η ΑΕΚ... έχει πλάτες.

Τι μένει; Ο δρόμος για τα τρία γήπεδα. Χαλκίδα, Άνω Λιόσια και ΟΑΚΑ. Ήταν το τριήμερο της ΑΕΚ πριν από τέσσερα χρόνια τέτοιες μέρες. Ας γίνει κι αυτό τριήμερο της ΑΕΚ, ακόμη κι αν δε πρόκειται να πανηγυρίσουμε κάποιο τίτλο ακόμη, παρά μόνο κάποιες -ελπίζουμε- σημαντικές νίκες. Και στη κερκίδα και στο τάραφλεξ και στο παρκέ και στο χορτάρι.