Συγνώμη αλλά, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, όσο κι αν με πονάει, αρνούμαι να καταπιαστώ με την ποδοσφαιρική καθημερινότητα και τα όσα εξοργιστικά είδαν και πάλι το φως της δημοσιότητας. Θα το κάνω φυσικά με την πρώτη ευκαιρία, πλην όμως επειδή πέρασα ένα «γεμάτο» Παναθηναϊκα δύωρο δεν θα κάτσω να το σβήσω για τα 30χιλιάρικα του Ταυλαρίδη πχ και ότι – τραγικό – αυτό συνεπάγεται...
Μόλις γύρισα από μια πανέμορφη και καταπράσινη εκδήλωση. Από αυτές που μυρίζουν απ’ άκρη σε άκρη ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ και που δείχνουν ποια είναι αλλά και ποια ΠΡΕΠΕΙ να ξαναγίνει η αγαπημένη μας ομάδα. Σε όλα τα επίπεδα. Αντε γιατί κοντεύουμε να τα ξεχάσουμε κι αυτά σε λίγο με την κατάντια μας.
Με την Ακρόπολή ΜΑΣ φάτσα – κάρτα και ένα περιβάλλον φτιαγμένο ακριβώς όπως μας αρμόζει. Και κυριλέ και μάγκικο. Διότι αυτό είναι ο Παναθηναϊκός και αυτό πρέπει να βγάζει κιόλας για όσους το ξεχνούν. Καταρχήν και πριν ξεφύγουμε στις λέξεις, ας τονιστεί ότι αναφέρομαι στην παρουσίαση της συνεργασίας του PAO Boxing Club και της γνωστής αθλητικής εταιρίας Champion. Από εκεί προέρχονται και οι σχετικές φωτογραφίες, οι οποίες είναι τραβηγμένες από τα χέρια του Βαγγέλη Στόλη τον οποίο και ευχαριστώ.
Τα λόγια μοιάζουν περιττά όταν θελήσει κάποιος να περιγράψει τι ακριβώς έχει πετύχει ο Γιάννης Αϊδινιώτης στο τμήμα πυγμαχίας του Παναθηναϊκού. Με μια ζωή κομμένη και ραμμένη για να γίνει μπεστ σέλερ, ο «θρύλος» της πράσινης πυγμαχίας, αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι του και στην κυριολεξία να το μεταμορφώσει. Το τμήμα μποξ του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή είναι ένα πραγματικό κόσμημα για τον σύλλογο και (δυστυχώς) ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα από κάθε τμήμα του Ερασιτέχνη.
Πήρε το σχεδόν διαλυμένο υπόγειο στη Θύρα 5 της Λεωφόρου, εκεί όπου καθημερινά έχυναν τόνους ιδρώτα δεκάδες αθλητές του τριφυλλιού, λυγισμένοι ωστόσο από τα προβλήματα και το μεταμόρφωσε σε ένα υπερσύγχρονο γυμναστήριο. Πετραδάκι – πετραδάκι έφτιαξε το δικό του στολίδι. Ή μάλλον το δικό ΜΑΣ. Εκεί όπου περνάει σχεδόν όλη του τη μέρα. Μεταλαμπαδεύοντας τη γνώση του και μαθαίνοντας τα μυστικά του αθλήματος. Ξεκινόντας από μικρά παιδιά και φτάνοντας μέχρι πραγματικούς πρωταθλητές. Δεν είναι τυχαίο το σλόγκαν του: «Πυγμαχία για όλους». Οπως δεν είναι τυχαίο ότι έκανε πράξη των ύμνο περί πρωταθλητών. Δεν έτυχε, πέτυχε...
Στην κατάσταση που βρίσκεται ετούτη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός αυτό που συμβαίνει στο boxing club είναι πραγματική υπέρβαση. Το τριφύλλι γίνεται ξανά πρωταθλητής στη μία κατηγορία μετά την άλλη, το όνομά του ακούγεται εκ νέου σε διεθνές επίπεδο, ενώ οι εκδηλώσεις που οργανώνονται (σαν την τελευταία λόγου χάρη) είναι πραγματικά... υπερπαραγωγες. Και για τα τωρινά δεδομένα του συλλόγου αλλά και γενικότερα.
Για να τα πετύχει όλα αυτά ο «δάσκαλος» έβαλε όλη του την Παναθηναϊκή ψυχή και τρέλα, αλλά και τις «άκρες» που έχει. Στο άκουσμα του ονόματος «Αϊδινιώτης» υπάρχει ατελείωτος σεβασμός από φίλους και εχθρούς και παράλληλα ανοίγουν πολλές πόρτες. Οπως φυσικά και στο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ένα τεράστιο brand name. Αυτές τις πόρτες λοιπόν δεν διστάζει να τις χτυπήσει. Να βάλει λυτούς και δεμένους και με τον τρόπο του να πείσει τα γνωστά σε όλους μας «βαριά πορτοφόλια» να συνδράμουν για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.
Θέλει και κόπο και τρόπο. Και ο Αϊδινιώτης τα έχει και τα δύο. Γι’ αυτό και σήμερα μπορεί να καμαρώνει γι’ αυτό που έχει ήδη πετύχει, αλλά και να βάζει τον πήχη ακόμη πιο ψηλά. Μέχρι και για τρεις αθλητές του Παναθηναϊκού μας στους Μεσογειακούς που έρχονται έκανε λόγο πριν λίγο. Μοιάζει τρελό, αλλά για όσους τον ζούμε και τον ξέρουμε είναι τόσο «τρελός» που μπορεί να το καταφέρει. ΚΑΙ ΑΥΤΟ.
