Η επιθυμία να «δείχνει» ο Ολυμπιακός τους άλλους με το δάχτυλο, είναι ξεκάθαρο. Μόνιμα οι άλλοι παρεξηγούν, οι άλλοι φταίνε, οι άλλοι ευνοούνται, οι άλλοι είναι τοξικοί, οι άλλοι έχουν χειρότερη ομάδα, οι άλλοι βρίζουν, οι άλλοι κάνουν επεισόδια, οι άλλοι δημοσιογράφοι κάνουν περίεργες ερωτήσεις στις έδρες τους. Στο λιμάνι τα πάντα είναι καλώς καμωμένα και φυσικά κάθε κίνηση δικαιωμένη.
Την ίδια κατάσταση είδαμε κι ακούσαμε μετά την σπουδαία νίκη του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη και την πρόκριση. Σημαντική επιτυχία τρίτο συνεχόμενο Final Four, για μια ομάδα που είναι σίγουρα από τις σταθερές δυνάμεις της Euroleague. Όχι όμως και η κορυφαία. Δεν το λέμε εμείς, μια απλή ματιά στις θέσεις των τελευταίων ετών θα αποδείξει του λόγου το αληθές.
Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι επέλεξαν να κάνουν δηλώσεις, με το γνωστό τους τρόπο. Αποθεώνοντας τις δικές τους πρακτικές, «μπηχτές» για άλλους και νέος ορισμός του τί σημαίνει κορυφή. Μόνο «να πω κι ένα μπράβο στον εαυτό μου» δεν αναφώνησαν.
Κυρίως όμως, «κούμπωσαν» κι ένα «μέχρι τέλους» επειδή πάντα το «κουμπώνουν».
«Μετά από την απόφαση που πήραμε με το “μέχρι τέλους” ο Ολυμπιακός είναι στην κορυφή με διάρκεια. Είναι κάτι συγκλονιστικό», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.
Άντε ας δεχτούμε για χάρη της συζήτησης, πως στην Ελλάδα το «μέχρι τέλους» έφερε αποτέλεσμα διώχνοντας τον Βασιλακόπουλο και φέρνοντας το… 50-50 της νέας τάξης πραγμάτων.
Στην Euroleague πώς ακριβώς βοήθησε το «μέχρι τέλους»; Κι αν αυτό που είπαν ισχύει, τότε ο Ολυμπιακός δεν είναι μια ομάδα με διάρκεια στην ευρωπαϊκή κορυφή -όπως οι ίδιοι την ορίζουν- αλλά μια ομάδα τριετίας. Πριν, όταν δηλαδή η ομάδα του λιμανιού κατέκτησε τους τελευταίους της ευρωπαϊκούς τίτλους, είχαμε στο μπάσκετ μια κατάσταση που τους έκανε να φτάσουν στο «μέχρι τέλους» όπως λένε. Οπότε κάτι δεν «δένει» στα λεγόμενά τους.
Επίσης, τι ακριβώς ορίζουν ως «κορυφή»; Μόνο στην Ελλάδα και μόνο ο Ολυμπιακός για να μην τους τσουβαλιάζουμε όλους, θεωρείται «κορυφή» το Final Four. Είναι μια επιτυχία σαφώς, επειδή δίνει πολλές πιθανότητες να φτάσει μια ομάδα στον τίτλο. Μέχρι εκεί όμως. Κανείς φίλαθλος δεν μπορεί να θυμηθεί τις τέσσερις ομάδες που συνέθεσαν τα Final Four της τελευταίας δεκαετίας ας πούμε. Άρα, δεν υπάρχει κορυφή. Το ίδιο ισχύει σε όλα τα αθλήματα. Πόσοι θυμούνται ποιες ομάδες ήταν πριν 4-5 χρόνια στα ημιτελικά του Champions League;
Η σύγκριση δεν γίνεται με τον αιώνιο αντίπαλο και τις ευρωπαϊκές κατακτήσεις του καθενός, επειδή θα «μυρίσει» αντιπαλότητα και δεν είναι καλό. Ο Κάρολ που έπαιζε τόσα χρόνια στη Ρεάλ έχει εκφράσει δημόσια την δική του απορία, όταν πήγε και είπε στους ανθρώπους της ομάδας του γιατί δεν βάζουν κι αυτοί λάβαρα για συμμετοχές σε Final Four ή τελικούς. Και οι Μαδριλένοι του απάντησαν «εμείς πανηγυρίζουμε μόνο τις πρωτιές».
Προφανώς και στη Ρεάλ είναι… τοξικοί με τον Ολυμπιακό. Μόνο που το ίδιο ισχύει με όλες της ομάδες της Ευρώπης, πλην αυτής που οι ίδιοι έχουν τις τύχες της στα χέρια τους. Κορυφή, σημαίνει κορυφή. Όχι… κοντά στην κορυφή κι όλα καλά. Πέρυσι ο Ολυμπιακός δεν ήταν στην κορυφή, η Ρεάλ ήταν. Πριν δύο χρόνια ήταν η Εφές. Πριν τρία χρόνια πάλι οι Τούρκοι και πάει λέγοντας.
Σε διαφορετική περίπτωση, δε θα υπήρχε και νόημα να διεξάγονται τα Final Four. Για παράδειγμα αφού ο Ολυμπιακός και είναι και φέτος στην κορυφή, γιατί να τρέχει στο Βερολίνο να μοχθήσει, να κάνει έξοδα, να αγωνιούν οι φίλαθλοί του αν θα νικήσει ή θα χάσει; Ας καθίσει σπίτι του, επιτυχημένος είναι. Επειδή έτσι θεωρεί ο ίδιος, όχι επειδή το λέει η ιστορία φυσικά.
Ας το κοιτάξουν κιόλας, γιατί αυτή ακριβώς η νοοτροπία ίσως να επηρεάζει αρνητικά την ίδια την ομάδα τους. Όταν κάποιος αισθάνεται πως πέτυχε, «έπιασε» κορυφή, σταματά να προσπαθεί. «Αδειάζει». Για τον Ολυμπιακό που είναι ομάδα τετραετίας και δουλειάς, όχι ομάδα «μέχρι τέλους», είναι καιρός να έρθει η πραγματική κορυφή. Ας εστιάσει εκεί και όχι στο να αποθεώνεται η πρόκριση στο Final Four ως κατάκτηση, ούτε να φορούν μπλουζάκια για συμμετοχή στην τετράδα. Κάτι που δεν έκανε ούτε η Ρεάλ Μαδρίτης, ούτε η Φενέρμπαχτσε, ούτε ο Παναθηναϊκός που μάλιστα επέστρεψε εκεί μετά από 12 χρόνια. Δεν μπορεί να είναι λάθος όλοι οι υπόλοιποι και ο Ολυμπιακός ο μόνος σωστός και κορυφαίος.
Φυσικά είναι επιλογές που ο καθένας κάνει ελεύθερα. Απλά το να προσπαθεί να τις «τυλίξει» με «χρέωμα» προς συγκεκριμένη κατεύθυνση που όλοι αντιλαμβανόμαστε, περνάει πλέον στην κατηγορία της προπαγάνδας. Η οποία δεν είναι τίποτα άλλο στο τέλος της ημέρας, από αχρείαστη τοξικότητα. Ειδικά τη συγκεκριμένη στιγμή.
