Η Ελλάδα δέχτηκε επίθεση από αλλοδαπούς φασιστές, που συνεργάστηκαν με Έλληνες ομοϊδεάτες τους και το οργανωμένο κράτος, ενώ ήξερε με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα για τη άφιξη τους, έμεινε να παρακολουθεί αμέτοχο τη δολοφονία ενός Έλληνα πολίτη.
Κάποιοι επιμένουν ότι ήταν «ραντεβού», η πλευρά της ΑΕΚ το αρνείται κατηγορηματικά και για να είμαι ειλικρινής νιώθω την ανάγκη να πιστέψω ότι δεν ήταν τόσο ανεγκέφαλοι, ώστε να κλείσουν ραντεβού λίγα μέτρα από εκεί που βρίσκονταν εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών. Άλλωστε, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι το σενάριο του οπαδικού ραντεβού, βολεύει πολύ την κυβέρνηση μετά φιάσκο της αστυνομίας.
Σε κάθε περίπτωση όμως, κιόλας, δεν με αφορά, θα έπρεπε να αφορά εκείνους που αδιαφόρησαν επιδεικτικά!
Εκείνο που θα πρέπει να μας αφορά όλους είναι ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε ένα κράτος που δεν τους παρέχει τα στοιχειώδη, όπως την ασφάλεια.
Την ώρα που η πολιτική ηγεσία πετάει τα δισεκατομμύρια από τους φόρους μας, στην εθνική ασφάλεια, αγοράζοντας πολεμικό εξοπλισμό και αφήνει ανοχύρωτα τα νοσοκομεία (στη γενέτειρα μου, τα Χανιά όπου βρίσκομαι τώρα, κλείνει η Α’ Χειρουργική κλινική του νοσοκομείου, γιατί οι τέσσερις χειρουργοί δεν άντεξαν τις αντίξοες συνθήκες στις οποίες, τους αναγκάζουν τα δουλεύουν), την πυροσβεστική, την παιδεία και πάει λέγοντας, τα παιδιά μας κινδυνεύουν.
Ακριβώς δίπλα από το γήπεδο της Λεωφόρου υπάρχουν σχολεία, τα οποία ανοίγουν σε ένα μήνα. Χθες, στις 12 το μεσημέρι, πιθανότατα οπαδοί της ΑΕΚ, επιτέθηκαν σε καφετέρια δίπλα στο γήπεδο της Λεωφόρου, η οποία ανήκει σε έναν εκ των συλληφθέντων για τη δολοφονία του Μιχάλη, και η αστυνομία εξακολουθούσε να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Ελέγχεται το αν άλλαξε και πλευρό, αφότου ενημερώθηκε…
Όταν μερίδα των οπαδών ζητούν πίσω το αίμα του Μιχάλη, θα ήθελα να μου εγγυηθεί κάποιος πώς τα παιδιά θα είναι ασφαλή κατά την προσέλευση και την αποχώρηση τους στα σχολεία.
Ξέρω, σιγά μου εγγυηθεί κανείς…
Ξέρω επίσης, ότι σε μία περίοδο που η κοινωνία εκφασίζεται οφείλουμε να εμπεδώσουμε ότι ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους! Μα δεν τσακίζεται με ξύλο και νεκρούς.
Το πώς θα τον τσακίσουμε, τον έδειξε η Μάγδα Φύσσα. Η χαροκαμένη μάνα του αδικοχαμένου Παύλου, έγινε σύμβολο του δημοκρατικού αγώνα και κατάφερε με το κεφάλι ψηλά, γεμάτη αξιοπρέπεια, να κλείσει στη φυλακή τα «ορφανά» του Χίτλερ.
Ο αγώνας αυτός δεν τελείωσε στις 7 Οκτωβρίου 2020, έξω από το Εφετείο. Η ιστορία δείχνει ότι δεν τελειώνει όσο αυτά τα «ορφανά», ελέγχουν κέντρα εξουσίας καταλαμβάνοντας υψηλόβαθμες θέσεις, στη δικαιοσύνη ή ακόμα στα υπουργικά συμβούλια.
Η άνανδρη δολοφονία του Μιχάλη δεν πρέπει να γίνει αφορμή για να διχαστούμε, αλλά για να συσπειρωθούμε ενάντια στη φασιστική απειλή, διότι πέρα από τις οπαδικές διαστάσεις που έχει το θέμα, οφείλουμε να δούμε τις πραγματικές, τις πολιτικές.
Ως οπαδός της ΑΕΚ, νιώθω πως εκείνα που με ενώνουν με τους ανθρώπους που είναι κατά του φασισμού είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν επειδή υποστηρίζουμε διαφορετική ομάδα.
Ο αθλητισμός είναι αφορμή για να σμίγουμε και να χαιρόμαστε και όχι για να σφαζόμαστε και κανένας δημοκρατικός άνθρωπος δεν τρέφει αισθήματα μίσους για τον διπλανό του επειδή είναι οπαδός άλλης ομάδας.
Δυστυχώς, δεν μπορείς να πάρεις κανενός το αίμα πίσω, για να τον φέρεις ξανά στη ζωή.
Το αίμα, μπορείς, μόνο να το δώσεις για να σώσεις μία ζωή. Ο Μιχάλης δεν θα γυρίσει πίσω, επομένως όσοι θέλουν να κρατούν ζωντανή τη μνήμη του αντί να οργανώνουν πεσίματα ας οργανώσουν καμία αιμοδοσία, για να σώσουν ανθρώπους όπως τον Γιώργο, ο οποίος είναι στην ηλικία ακριβώς του Μιχάλη και νοσηλεύεται στην αιματολογική κλινική του Ευαγγελισμού, δίνοντας μάχη για τη ζωή του.
Η απαίτηση να λειτουργεί ο θεσμός της δικαιοσύνης δεν είναι κάτι αόριστο, είναι ο ουσιώδης αγώνας για την προστασία της δημοκρατίας. Αυτό στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούμε και πρέπει να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις είναι να καθίσουν στον σκαμνί και να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται γι’ αυτή τη δολοφονία. Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, ο άλλος είναι να μετράμε φέρετρα, όμως το φίδι θα συνεχίζει να δαγκώνει, όσο γεννά αυγά…
Καλό ταξίδι Μιχάλη.
Κουράγιο στην οικογένεια του.
