Αθλητής δεν υπήρξα ποτέ, μόνο μέχρι την ιδιότητα του αθλούμενου κατάφερα να φτάσω. Συνεπώς, τον πόνο, τον μόχθο και τα δάκρυα ενός πρωταθλητή, ο οποίος προσπαθεί σχεδόν μόνος του, δίχως έξωθεν βοήθεια (με εξαίρεση το σύλλογό του) να τιμήσει το εθνόσημο σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις δεν μπορώ να τα κατανοήσω, να τα συναισθανθώ πλήρως, να τα αφουγκραστώ.
Είμαι όμως άνθρωπος... Και μπορώ να νιώσω την πικρίλα των δακρύων που διασχίζουν το πρόσωπο για να φτάσουν στις παρυφές των χειλιών, την αδυναμία να αρθρώσεις έστω και μία λέξη, δαγκώνοντας το στόμα για να μην κλάψεις, την απέλπιδα προσπάθεια να υποκριθείς ότι όλα πάνε καλά, ενώ δεν πάνε. Και δεν είμαι ο μόνος.
Όταν, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που τρέχουμε την καμπάνια «Σύλλογος πιο Μεγάλος», παρακολουθήσαμε τη σκηνή με τον Θοδωρή Ιακωβίδη να ανακοινώνει βουρκωμένος ότι εγκαταλείπει την αθλητική του σταδιοδρομία, σκεφτήκαμε πώς θα μπορούσαμε με ένα μαγικό σφουγγάρι, σαν αυτά που χρησιμοποιούσαμε παλιά στους μαυροπίνακες, να σβήσουμε τα δάκρυα από το πρόσωπό του και να τα μετατρέψουμε σε ένα πελώριο χαμόγελο. Και πώς θα γινόταν, παράλληλα, τη λεζάντα «Τελευταίος αγώνας για τον Ιακωβίδη» να την αλλάξουμε σε «Ο Ιακωβίδης συνεχίζει με στόχο τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Ο πρωταθλητής του Παναθηναϊκού, ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στην άρση βαρών στο Τόκιο, κατετάγη στην τιμητική 11η θέση. Μετάλλιο δεν κατάφερε να κερδίσει, αλλά και μόνο που κατόρθωσε να συμμετάσχει -για δεύτερη φορά- στη σπουδαιότερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη είναι κάτι παραπάνω από αξιέπαινος. Για όσους γνωρίζαμε εκ των έσω τις αθλητικές μάχες που έδωσε ο 30χρονος αρσιβαρίστας του Τριφυλλιού για να φτάσει μέχρι εδώ, το «11ος» σημαίνει «δύο φορές 1ος». Με μηδενική στήριξη από την ομοσπονδία του, ο Θοδωρής έπρεπε να εργάζεται καθημερινά και να ξεκλέβει ώρες από τον υπολειπόμενο προσωπικό χρόνο του, ώστε να προπονείται εντατικά. Η δεινή οικονομική θέση στην οποία είχε περιέλθει τον κατέβαλλε, έως ότου ήρθε η συναισθηματική «έκρηξη», σε ζωντανή μετάδοση από τη δημόσια τηλεόραση. Μαζί με τον Ιακωβίδη, ο οποίος δήλωσε ότι ντρεπόταν να αντικρίσει το φυσιοθεραπευτή του, επειδή δεν μπορούσε να τον πληρώσει, ντραπήκαμε και εμείς για λογαριασμό εκείνων που δεν εδέησαν να προσφέρουν τα αυτονόητα σε έναν Olympian. Και φροντίσαμε να κάνουμε το αυτονόητο: να ενεργοποιήσουμε το λογαριασμό της καμπάνιας «Σύλλογος πιο Μεγάλος» για χάρη του Θοδωρή, με τις συνεισφορές των ανώνυμων φιλάθλων να πηγαίνουν αποκλειστικά σε εκείνον, όχι για να αλλάξει ο ίδιος την απόφασή του, αλλά ως ελάχιστη ένδειξη ανταπόδοσης για όσα στερήθηκε (από το 2002 που ξεκίνησε να σηκώνει βάρη) και ως μιας μορφής «συγγνώμη» που δεν ήμασταν στο πλάι του νωρίτερα (αν και ο ίδιος δεν είχε εξωτερικεύσει το προσωπικό του πρόβλημα και προς τιμήν του).
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ»
Η καμπάνια «Σύλλογος πιο Μεγάλος» ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2020. Πρόκειται για μια ιδέα του παλιού οργανωτή του «πετάλου» της Θύρας 13, Γιώργου Κουτσουμπού, η οποία αγκαλιάστηκε, αρχικά από άλλους επτά φίλους του Τριφυλλιού και μετέπειτα από εκατοντάδες ενεργούς «χορηγούς» (όπου «χορηγοί, ο απλός κόσμος). Από μεσαίους επιχειρηματίες μέχρι χαμηλόμισθους, άνεργους, φοιτητές, ακόμα και ΑμεΑ, στο λογαριασμό του ΣπΜ (ο οποίος ανήκει στον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο) κατατέθηκαν περίπου 57.000 ευρώ (ενώ ο αρχικός στόχος ήταν οι 30.000). Τα χρήματα αυτά, κατόπιν συνεννόησης με τους εφόρους, τους προπονητές και τη διοίκηση του Τριφυλλιού, κατατέθηκαν (το μεγαλύτερο μέρος τους) σε συμφωνίες με πρωταθλητές Ελλάδας, οι οποίοι θα στελέχωναν τα όχι τόσο προβεβλημένα, ατομικά ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου, ώστε αυτά να καταστούν πρωταθληματικά. Τα αθλήματα που αποφασίστηκε να ενισχυθούν ήταν ο στίβος, η σκοποβολή (σταθερού και κινητού στόχου) και η επιτραπέζια αντισφαίριση, ενώ χάρη στα χρήματα που συγκεντρώθηκαν επανιδρύθηκε το τμήμα σκακιού και επίκειται η ίδρυση των τμημάτων ρυθμικής γυμναστικής και τεχνικής κολύμβησης (και τα δύο αθλήματα θα είναι πρωτοεμφανιζόμενα στον Όμιλο).
Εν όψει της αγωνιστικής περιόδου 2021-22, έχοντας ήδη στο λογαριασμό της καμπάνιας ένα σημαντικό μέρος του ποσού από την περυσινή, πρώτη σεζόν του «Σύλλογος πιο Μεγάλος» και σε αναμονή της εκκίνησης της δεύτερης σεζόν (όπου ελπίζουμε ότι θα υπάρξει ανάλογη ανταπόκριση), ο Παναθηναϊκός θα διεκδικήσει τίτλους στο στίβο (όπου τους Γιαννοπούλου, Καρακατσάνη, Μίνο και Καλάκο, που ήρθαν μέσω του ΣπΜ, θα πλαισιώσουν γνωστά ονόματα του χώρου), τον ανώμαλο δρόμο, το πινγκ πονγκ (θα ενισχυθούν τα τμήματα ανδρών και γυναικών με σπουδαίους ξένους αντισφαιριστές), τη σκοποβολή κινητού στόχου (ο σύλλογος διαθέτει την καλύτερη ομάδα στο σκιτ με τους Μίτα, Γκογκολάκη και Βασιλείου), τη σκοποβολή σταθερού στόχου (όπου ενισχύθηκε η μέχρι πρότινος αδύναμη ομάδα στα τουφέκια, με στόχο να κερδηθεί η Γενική Βαθμολογία), ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξει περαιτέρω βοήθεια και σε άλλα τμήματα (εξαρτάται από το τελικό ποσό που θα εχει κατατεθεί έως το τέλος του έτους). Λογικά, την επόμενη εβδομάδα, θα ανακοινωθεί η έναρξη των συνεισφορών από τον απλό κόσμο. Ας αναλογιστεί κανείς τι κατάφεραν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού: συγκέντρωσαν κοντά στις 60.000 ευρώ για αθλήματα όπως ο στίβος, η σκοποβολή, η επιτραπέζια αντισφαίριση και το σκάκι! Δείγμα του πόσο πολύ και πόσο αγνά αγαπούν, όχι μόνο το σύλλογό τους, αλλά και τα ίδια τα σπορ. Ποιος άλλος θα μπορούσε να το πετύχει; Μάλλον κανένας στο βαθμό που οι Παναθηναϊκοί το κατάφεραν...
ΗΤΑΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- Η... ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΜΑΣ
Ναι, «μας». Γιατί ο Θοδωρής Ιακωβίδης δεν ήταν μόνο «πράσινος», αλλά και «γαλανόλευκος». Ας είναι καλά όλοι οι φίλαθλοι που συγκινήθηκαν με το δράμα του αθλητή και είτε κατέθεσαν 5, 10, 50 ή 200 ευρώ για να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη του είτε κοινοποίησαν μέσω των social media την προσπάθειά μας. Ω του θαύματος, εκτός από 24.860 ευρώ, που μεταφέρθηκαν σήμερα στο λογαριασμό του Έλληνα αρσιβαρίστα, (ένα εκπληκτικό ποσό, αν αναλογιστεί κανείς ότι συγκεντρώθηκε μέσα σε πέντε μόλις ημέρες και εν μέσω πανδημίας, οικονομικής κρίσης, θερινών διακοπών και πυρκαγιών), τουλάχιστον τρεις μεγάλοι και γνωστοί χορηγοί προθυμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν τον Έλληνα Άτλαντα!
Φίλοι του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Άρη, Έλληνες φίλαθλοι, αλλά και άνθρωποι που δεν έχουν θερμή σχέση με τον αθλητισμό, στάθηκαν στο πλευρό του -πλέον- ανακουφισμένου και δικαιωμένου Ιακωβίδη. Λέγεται και «φιλότιμο», ελληνικότατη λέξη...
Ο Θοδωρής Ιακωβίδης δεν είναι μόνο ο άξιος συνεχιστής του ολυμπιακού δρόμου που χάραξαν οι θρύλοι του Παναθηναϊκού στο «άθλημα των δυνατών», Χρήστος Ιακώβου (πρώην παγκόσμιος ρέκορντμαν, παγκόσμιος πρωταθλητής και προπονητής της ελληνικής dream team της άρσης βαρών), Παναγιώτης Δρακόπουλος και Λεωνίδας Σαμπάνης (αργυρός ολυμπιονίκης, παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης). Δεν είναι απλώς ο άνθρωπος ο οποίος, χάρη στους βαθμούς που πρόσφερε από τις διεθνείς επιτυχίες του, βοήθησε το σύλλογό του να ανακηρυχτεί 1ο σωματείο στη χώρα στη Γενική Κατάταξη του έτους. Είναι και ο αθλητής ο οποίος, με αφορμή την κατάθεση ψυχής του, ίσως αναγκάσει την ίδια την Πολιτεία να αλλάξει τη στάση της απέναντι σε όσους μοχθούν για να χαρίσουν μικρές ή μεγάλες διακρίσεις στα γαλανόλευκα χρώματα, να ευαισθητοποιηθεί περισσότερο, να αυξήσει τις επιχορηγήσεις της στις εκάστοτε ομοσπονδίες, να αγκαλιάσει και όχι να αγνοήσει τους χιλιάδες ελπιδοφόρους και ταλαντούχους αθλητές, από τους οποίους θα ξεπηδήσουν οι αυριανοί ολυμπιονίκες.
Για μένα προσωπικά και φαντάζομαι και για πολλούς ακόμα, η αλλαγή της απόφασης του Θοδωρή Ιακωβίδη είναι μία από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία του Παναθηναϊκού και του κόσμου του. Μια στιγμή που θα θυμόμαστε για πάντα...
ΥΓ.: Αξίζουν επίσης πολλά συγχαρητήρια στον αντιπρόεδρο του Παναθηναϊκού, Δημήτρη Βρανόπουλο, ο οποίος βοήθησε εμπράκτως τον Θοδωρή Ιακωβίδη, όταν όλες οι άλλες πόρτες ήταν κλειστές. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να προσεχτεί, όχι μόνο για την οικονομική του συμπαράσταση σε όλα τα τμήματα του συλλόγου, αλλά και για τις διοικητικές του ικανότητες και την προσαρμοστικότητά του στις εκάστοτε συνθήκες. Ακόμα, ένα «μπράβο» στην έφορο του ιστορικού τμήματος άρσης βαρών του Τριφυλλιού, Κυριακή Γαλάνη, η οποία επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά στο θέμα του αθλητή και ήταν πάντοτε παρούσα, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν.
ΥΓ.2: Κανένας αθλητής πλέον μόνος. Ενθαρρύνετε τους νέους αθλητές να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που λατρεύουν, όχι να το εγκαταλείπουν πρόωρα. Κύριε Αυγενάκη, κύριε Δήμα, κύριοι που διοικείτε όλα τα αθλήματα, ήρθε η ώρα να επιδείξετε και εσείς -όπως ο απλός κόσμος- την ευαισθησία σας. Ο ελληνικός αθλητισμός αγαπάει τον Τεντόγλου, τον Πετρούνια, τον Ντούσκο και τη Στεφανίδη, αγαπάει όμως και όσους δεν κατάφεραν να κατακτήσουν μετάλλια. Φτάνει που υπερέβησαν εαυτούς, όπως η κολυμβήτρια, Άννα Ντουντουνάκη, η οποία ξέσπασε σε κλάματα επειδή για 6 εκατοστά του δευτερολέπτου δεν κατόρθωσε να προκριθεί στον τελικό του αγωνίσματός της... Άλλη μία εικόνα που συγκίνησε ολόκληρο τον φίλαθλο -και μη- κόσμο.
ΥΓ.3: Σας θέλουμε όλους κοντά μας, στην edition vol. 2 του «Σύλλογος πιο Μεγάλος». Όχι μόνο για να αυξήσουμε τους 1.617 επίσημους ομαδικούς τίτλους του ενδοξότερου σωματείου της χώρας, αλλά και για να αποδείξουμε ότι «είναι αλλιώς να είσαι Παναθηναϊκός». Πάντα ήταν, πάντα θα είναι...
