Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 το ελληνικό κοινό του beach volley είχε στραμμένο το βλέμμα του στο δίδυμο Καραντάσιου - Σφυρή που με βάση τις πολλές επιτυχίες μέχρι τότε μάζευε πολλές πιθανότητες για διάκριση. Ωστόσο υπήρχε ακόμα ένα ελληνικό δίδυμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι νεαρές, τότε, Βίκυ Αρβανίτη και Θάλεια Κουτρουμανίδου μπήκαν στη διοργάνωση με αισιοδοξία και τράβηξαν τα βλέμματα του κοινού. Μπορεί να μην ήταν φαβορί αλλά κατάφεραν να περάσουν στους 16 και να χάσουν στο τάι μπρέικ την πρόκριση στην οκτάδα.
Η Βίκυ Αρβανίτη είχε ήδη κάνει τις πρώτες της επιτυχίες νωρίτερα αφού μαζί με τη Χριστίνα Σάρρα αναδείχθηκαν πρωταθλήτριες Ελλάδας ως κορασίδες το 2001 και αυτό ήταν απλά η… εισαγωγή. Η Αρβανίτη βρέθηκε τρεις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα με διαφορετική παρτενέρ σε κάθε περίπτωση (Θάλεια Κουτρουμανίδου το 2004, Βάσω Καραντάσιου το 2008 και Μαρία Τσιαρτσιάνη το 2012).
Οι τίτλοι πολλοί και συγκεκριμένα 9 Πανελλήνια Πρωταθλήματα, 2 Ευρωπαϊκά πλάι στη Βάσω Καραντάσιου (2005 και 2007) αλλά και επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο με αποκορύφωμα τη θέση Νο5 στην παγκόσμια κατάταξη ως δίδυμο με την Καραντάσιου. Δεν είναι μυστικό ότι για κάθε καριέρα γεμάτη επιτυχίες κρύβεται από πίσω πολύ σκληρή δουλειά. Η Αρβανίτη όχι μόνο δούλεψε όσο λίγες αλλά τα έβαλε με κάθε κακοτυχία και δυσκολία που εμφανίστηκε μπροστά της. Δε θα ήταν πολλές αυτές που εν μέσω πανδημίας, χωρίς τη δυνατότητα για πλήρη προετοιμασία και μάλιστα μετά από διπλό χειρουργείο θα επέστρεφε στα 35 της και θα έφτανε μια ανάσα από την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Η Βίκυ Αρβανίτη το έκανε και αυτό κόντρα σε όλα και μπορεί εν τέλει να μην είχε τη χαρά να εμφανιστεί για τέταρτη φορά σε ολυμπιάδα, πλάι στην Πέννυ Καραγκούνη αυτή τη φορά, αλλά απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο δύναμη κρύβει μέσα της.
Το ελληνικό beach volley έλαμψε την τελευταία εικοσαετία. Μπορεί η Βάσω Καραντάσιου και η Έφη Σφυρή να έκαναν την αρχή και να ανέβασαν το επίπεδο αλλά η Βίκυ Αρβανίτη πήρε τη “σκυτάλη” και με πολύ δουλειά και πολύ πάθος για αυτό που έκανε κατάφερε να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Σε ένα άθλημα που δυστυχώς δεν έχει πολυτέλειες και άψογες εγκαταστάσεις στην Ελλάδα και πιθανώς να έχει υποτιμηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και κυρίως έχει μεγάλες απαιτήσεις, η Αρβανίτη δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι. Οι τραυματισμοί δεν έλειψαν ενώ πέρα των υπολοίπων η Ελληνίδα αθλήτρια κατάφερε να κάνει και μια όμορφη οικογένεια. Όλα αυτά θα μπορούσαν να την οδηγήσουν στην αποχώρηση αφού ούτως ή άλλως ήταν γεμάτη επιτυχίες και διακρίσεις. Διάλεξε όμως το δύσκολο δρόμο, τον άκρως επαγγελματικό, τον επίπονο. Πάτησε στην άμμο ξανά και ξανά και μετά την διακοπή λόγω γέννας αλλά και τον τραυματισμό της Καραγκούνη βρέθηκαν από το Νο 340 στο Νο 35 του κόσμου.
Σε ένα άθλημα μακριά από ομάδες, κόσμο και συνεχή παιχνίδια μέσα στη σεζόν η Βίκυ Αρβανίτη κράτησε τη σημαία ψηλά για χρόνια. Δε λύγισε όταν τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να κάνει καλύτερες όλες τις συμπαίκτριές της και να τις συμπαρασύρει στην τρελή πορεία προς την κορυφή. Ένα μεγάλο κεφάλαιο για το beach volley έκλεισε και είναι δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί μια τόσο άξια διάδοχος. Οι επιτυχίες δεν είναι πάντα ο οδηγός, μπορεί να έρθουν αλλά μπορεί και όχι. Στην προκειμένη περίπτωση ήρθαν αλλά αυτό που θα μείνει ακόμα πιο έντονα είναι το πείσμα, ο αγώνας για να φτάσει ακόμα πιο ψηλά και η άρνηση να τα παρατήσει όταν όλα οδηγούσαν εκεί.
