Θαυμάζει τους πολεμικούς ανταποκριτές!! Λογικά, λοιπόν, σε ένα ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού έχει την ευκαιρία να κλέβει κάτι από τη δόξα τους. Ο Γιώργος Νοικοκύρης στα 13 χρόνια που καλύπτει το ρεπορ
τάζ του Ολυμπιακού, έχει… χάσει μόνο τους κλέφτες που μπήκαν στο σπίτι του Ντάτολο και δεν έχει χάσει ούτε ένα κιλό. Αντιθέτως, όπως εξομολογείται μετά από εννέα σκληρές προετοιμασίες με την ποδοσφαιρική ομάδα, έχει διπλασιάσει την αξία του σε σουβλάκια! Ζει καθημερινά το παιδικό του όνειρο και παρότι τρελαίνεται με το κυνήγι των μεταγραφών, ο ίδιος τις αποφεύγει όπως ο… Βαρδινογιάννης την εποχή των καβουριών.
1. Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας σου;
«Είναι δύσκολο για έναν ρεπόρτερ που καθημερινά για χρόνια ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού να ξεχωρίσει τα θέματα που φέρνει στην δημοσιότητα. Κάθε είδηση άλλωστε μικρή ή μεγάλη έχει την δική της αξία. Γυρνώντας τον χρόνο πίσω θα μπορούσα να σημειώσω την αποκάλυψη της αλλαγής του μοντέλου διοίκησης στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2007 με την «Εποχή Πέτρου Κόκκαλη», την απόφαση του Γιάγια Τουρέ να μην επιστρέψει στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2006, την μεταγραφή του Ντιόγο, την επιλογή του Ολυμπιακού να στραφεί και πάλι στον Βαλβέρδε το καλοκαίρι του 2010 αλλά και την αποκάλυψη σε ένα συνολικό ρεπορτάζ των λανθασμένων κινήσεων της διοίκησης Κόκκαλη και των συνεργατών του που οδήγησαν στην καταστροφική σεζόν το 2009-10».
2. Ποια είναι η μεγαλύτερη γκάφα που έχεις κάνει;
«Υπάρχουν δημοσιογραφικές «ήττες» που σε μεγάλο βαθμό είναι πέρα από τις δυνάμεις του κάθε ρεπόρτερ και αποτυχίες που οφείλονται αποκλειστικά στον ίδιο. Ο δικός μου «εφιάλτης» είναι ο… Ντάτολο. Δεν μου έχει κάνει κάτι ο άνθρωπος, όμως ένα δικό του περιστατικό που δεν πήρα…χαμπάρι με συνοδεύει εδώ και χρόνια. Το επεισόδιο που συνέβη με την εισβολή ληστών με καλάσνικοφ στο σπίτι του Ντάτολο το οποίο έγινε θέμα στο Ρέντη την επομένη (μια Παρασκευή) και το οποίο… διάβασα στις εφημερίδες γιατί απλά είχα αμελήσει να ασχοληθώ στον βαθμό που έπρεπε.
Ακόμη θυμάμαι τον Βέργη να με έχει πάρει από τις 8 το πρωί τηλέφωνο για να με «κράξει». Πλέον τα…καλάσνικοφ του Ντάτολο έχουν γίνει ατάκα κάθε φορά που ξεκινώ το ρεπορτάζ από το Ρέντη».
3. Είσαι στη μακρά λίστα των δημοσιογράφων που έχουν δείρει ή απειλήσει ποτέ;
«Στα 13 χρόνια που είμαι επιφορτισμένος με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού δεν έχω βιώσει ούτε καν την υποψία απειλής έχοντας την χαρά και το προνόμιο να λειτουργώ και να εργάζομαι με τον τρόπο που επιθυμώ».
4. Για ποιο κείμενο έχεις μετανιώσει;
«Η υπερβολή είναι στο DNA του Έλληνα. Στα καλά και στα άσχημα. Υπάρχουν στιγμές, ειδικά στα πρώτα χρόνια, που έχω επιβεβαιώσει την παραπάνω διατύπωση. Όπως τον διαιτητή του αγώνα Ολυμπιακός-Νιουκαστλ τον είχα γράψει «κλόουν» ή όπως τις φωνές στα αποδυτήρια του «Μπερναμπέου» μετά από την ήττα 2-1 στο φινάλε από την Ρεάλ τις μετέφερα ως καβγά (λανθασμένα) μη έχοντας και τον χρόνο αλλά και την εμπειρία τότε να διπλοτσεκάρω…».
5. Ποια είναι η δουλειά στην οποία θα ήθελες να επιστρέψεις ή να μην έχεις φύγει ποτέ;
«Οι αλλαγές στη δημοσιογραφική μου καριέρα δεν είναι το στοιχείο μου. Μου αρέσει να «ριζώνω». Ξεκίνησα πιτσιρικάς στην «Ωρα για σπορ» και από εκεί πήγα το 2002 στο «Goal News» στο οποίο παραμένω έως και σήμερα. Μια εφημερίδα που μου έδωσε πολλά και που με χαρά ακόμη και σήμερα συνεχίζω να την υπηρετώ, βάζοντας στην άκρη τις ευκαιρίες που είχαν παρουσιαστεί για… μεταγραφή. Το ίδιο και με τον Sentra 103,3 Fm που για 6,5 χρόνια μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω ραδιόφωνο και συνάμα μεταδόσεις αγώνων που ήταν η Νο1 παιδική «τρέλα» μου».
6. Σε ποια εποχή θα ήθελες να έχεις δουλέψει ή ποιο περιστατικό να έχεις καλύψει;
«Η δουλειά που κάνω ήταν αυτή που ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Πόσω μάλιστα η ενασχόληση μου με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, της ομάδας που με έκανε από μικρό να τρέχω στα γήπεδα. Είμαι από τους τυχερούς που έχουν αυτό που ήθελαν, συνδυάζουν την δουλειά τους με το χόμπι τους. Θαυμάζω όμως τους πολεμικούς ανταποκριτές και στο μυαλό μου θα ήθελα να ζήσω αυτή την εμπειρία. Δεν ξέρω βέβαια αν έχω πραγματικά τα… άντερα για κάτι τέτοιο».
7. Έχεις αποκρύψει ποτέ είδηση και για ποιο λόγο; Θες να την αποκαλύψεις τώρα;
«Υπάρχουν πολλά που φτάνουν στα αυτιά των δημοσιογράφων κατά καιρούς. Το σημαντικότερο είναι να είσαι σίγουρος για αυτά που γράφεις. Δεν έχει χρειαστεί για οποιοδήποτε λόγο να μπω στην διαδικασία απόκρυψης κάποιας εξακριβωμένης πληροφορίας».
8. Τι είναι εκείνο που σε γεμίζει περισσότερο σε αυτή τη δουλειά;
«Η αναζήτηση της είδησης. Ωραίες οι αναλύσεις, ωραία τα αφιερώματα, ωραία η κριτική αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το ρεπορτάζ. Η πρωτογενής είδηση, το κυνήγι μιας μεταγραφής για παράδειγμα εκτινάσσει την αδρεναλίνη. Αν όλα πάνε καλά και την ικανοποίηση, αν όχι απλά δεν κοιμάσαι…».
9. Ποιο κουσούρι ή ποια κακή συνήθεια σου έχει αφήσει η δημοσιογραφία;
«Μπορεί να έχω… κάνει 9 προετοιμασίες με τον Ολυμπιακό όμως από το 2002 που ξεκίνησα το ρεπορτάζ των «ερυθρολεύκων» έως και σήμερα έχω… διπλασιαστεί. Η καθιστική δουλειά στην καθημερινότητα στο γραφείο, τα τρελά ωράρια, τα αναγκαστικά ξενύχτια, το άγχος και η πίεση, βρίσκουν διέξοδο στα τσιγάρα, τα ποτά και τα… σουβλάκια!».
10. Ποια είναι για σένα τα συστατικά του δημοσιογραφικού DNA;
«Όρεξη, πάθος, ανησυχία, δουλειά, αλήθεια…».