Για τους νεότερους η ομάδα του ΖΑΟΝ είναι μια αξιοπρεπείς ομάδα που βρίσκεται εδώ και χρόνια μόνιμα στην Pre League, ή την παλιά Α2. Μάλιστα, η παρουσία πολύ ισχυρών ομάδων στην Pre League τα προηγούμενα χρόνια, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, δεν άφηναν πολλά περιθώρια στην ομάδα της Κηφισιάς να ονειρεύεται το βήμα παραπάνω και την επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού βόλεϊ.
Ωστόσο μια ομάδα με ιστορία και ένδοξο παρελθόν δε θα μπορούσε να περιορίζεται στο να συντηρείται στην Pre League. Με τον Κωνσταντίνο Λιώση στον πάγκο ο ΖΑΟΝ είχε μακροχρόνιο πλάνο. Μπορεί τα μεγάλα brand του ελληνικού αθλητισμού έχοντας μεγαλύτερα μπάτζετ και μεγάλη ποιότητα να πήραν την άνοδο τις προηγούμενες σεζόν αλλά αυτό δεν ήταν απαγορευτικό για τον προπονητή του ΖΑΟΝ να χτίσει μια ομάδα που θα γίνεται όλο και καλύτερη. Οι «κοκκινόμαυρες» έχοντας σημείο αναφοράς την πασαδόρο τους, Ειρήνη Αναγνώστου, αλλά και την Ευδοξία και την Μαρίνα Αργυροπούλου ως βασικούς πυλώνες έχτισαν έναν πολύ αξιόλογο κορμό την τελευταία τριετία. Η εμπειρία της Γιοβάνη και η φρεσκάδα της Παπαδοπούλου και της Μικρουδάκη συμπλήρωσαν το παζλ και δημιούργησαν μια ομάδα με αξιώσεις.
Μπορεί η περασμένη σεζόν να μην ολοκληρώθηκε ποτέ αλλά οι αθλήτριες του Κωνσταντίνου Λιώση ήξεραν μέσα τους ότι είναι ικανές αργά ή γρήγορα να οδηγήσουν την ομάδα τους και πάλι στα ψηλά. Η πρώτη φάση της φετινής Pre League είχε θετικά στοιχεία αλλά και κάποιες απώλειες βαθμών εκτός προγράμματος. Οι ατυχίες και οι τραυματισμοί έβγαλαν την ομάδα από το ρυθμό της και μάλιστα σε μεγάλο κομμάτι της σεζόν μία από τις νεαρότερες αθλήτριες του ρόστερ, η Ειρήνη Σουβατζόγλου, κλήθηκε να παίξει ως βασική κεντρικός ώστε να καλύψει την τραυματία Κάλλη.
Μπορεί το Αιγάλεω να έδειχνε πως θα είναι το μεγάλο φαβορί ενόψει της Β φάσης του πρωταθλήματος ωστόσο η προσθήκη της Αμερικάνας κεντρικού Ίνγκριτ Χάνσον ανέβασε ακόμα περισσότερο την ποιότητα της ομάδας στη μπροστά ζώνη και έμοιαζε να είναι το τελευταίο κομμάτι του κρίκου που έλλειπε. Η πορεία του ΖΑΟΝ στη Β φάση ήταν εντυπωσιακή και ουσιαστικά αλλοιώθηκε μόνο από τις Ακαδημίες Πρωταθλητών Πεύκων. Αυτή η ήττα δεν ήταν αρκετή, όμως, για να στερήσει το όνειρο του ΖΑΟΝ. Μια ομάδα με πολύ καλή υποδοχή με τις Μαρίνα και Ευδοξία Αργυροπούλου (λίμπερο και ακραία) να δίνουν σταθερότητα ενώ η Μικρουδάκη και η Παπαδοπούλου ήταν οι άλλες δύο ακραίες που συνέβαλαν σε αυτό το κομμάτι υπήρξε ποικιλία και κυρίως υπήρχαν εναλλακτικές ώστε όταν δεν λειτουργούσε σωστά κάτι στον αγωνιστικό χώρο να υπάρχει μια αξιόπιστη εναλλακτική. Η Μάρβη Γιοβάνη ήταν το μεγάλο επιθετικό όπλο του ΖΑΟΝ ενώ τόσο η Μποκή όσο και η Χάνσον δυνάμωσαν πολύ το μπλοκ.
Στο ΖΑΟΝ δεν ειπώθηκαν ποτέ μεγάλα λόγια. Η αισιοδοξία και η πίστη στο πλάνο, όμως, ήταν δεδομένα. Ο κόουτς Λιώσης βρήκε τα «κλειδιά» της ομάδας και κατάφερε να πάρει από τις αθλήτριές του το μέγιστο και τις έκανε να πιστέψουν στον εαυτό τους. Κυρίως, όμως, η ομάδα των βορείων προαστίων απέδειξε ότι μπορεί τα μεγάλα και ακριβά μπάτζετ να δίνουν δυναμική αλλά όταν υπάρχει σωστό πλάνο και σωστή διαχείριση μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι ακόμα και όταν εμφανίζονται προβλήματα στα μισά της διαδρομής.
