MENU

Γονατίζεις. Από σεβασμό, ποτέ απ’ τα γέλια φίλοι μου. Σε λυγίζει το βάρος της ίδιας της ερώτησης. Επίπεδο. Οσκαρική διατύπωση. Ερμηνεία πρώτου αντρικού ρόλου. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο της δημοσιογραφίας που έθεσε το ερώτημα στον Βαγγέλη Μαρινάκη, έπρεπε αυτή τη στιγμή να είναι επίτιμος διευθυντής όλων των ελληνικών Μέσων.
 

Βρείτε μου εσείς, έναν εκπρόσωπο του Τύπου με το σθένος. Την ψυχή, τον τσαμπουκά, την ευθυκρισία βρε αδερφέ. Ναι θα το πω, δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Έναν που να τολμά να μιλά έτσι σταράτα στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Δεν υπονοώ πως θα εκνευριζόταν ο πρόεδρας, άλλωστε η ψυχραιμία του είναι μνημειώδης αν δεν έχει μπροστά τίποτα μπάλες.

Η πυγμή όταν βγήκε απ’ το στόμα του το «Γιατί τα ανέχεσαι αυτά;», πάγωσε τους πάντες. ΕΣΗΕΑ και ΠΣΑΤ ίσως το αμελήσουν, ίσως να μην τον βραβεύσουν.  Στον τοίχο τον έστησε τον Βαγγέλη. Θύμισε την περίφημη συνέντευξη που είχε δώσει στο παρελθόν στον Σρόιτερ. Γροθιά στο μαχαίρι, όχι παίξε γέλασε. 

Τώρα κάποιοι κομπλεξικοί αντί-Ολυμπιακοί ξεκάθαρα, θα σταθούν στο αν έπρεπε να αρχίσει το ερώτημα με τις αναφορές στο πόσο τεράστιος επιχειρηματίας είναι ο Μαρινάκης, πόσα λεφτά βάζει και φυσικά την διαπίστωση-τομή: Είναι ιδιοκτήτης στην μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη.

Ποια Ρεάλ Μαδρίτης ρε ντουγάνια, πουλάτε και πνεύμα; Εδώ μιλάμε σοβαρά δεν
πεταλώνουμε τζιτζίκια. Κολοσσός, γίγαντας, τιτάνας. Ακόμα τον θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ που έφυγε με το μαράζι της ήττας στο φιλικό του 1961. Τρία Μουντιάλ κατέκτησε, 1000 γκολ έφαγε, ο Θρύλος τον στοίχειωσε. 

Μέχρι εδώ, κανένα ψέμα, ίχνος υπερβολής, σωστά; Προχωράμε λοιπόν.

Ο κορυφαίος Έλληνας ρεπόρτερ, έθεσε το ερώτημα σε διπλό ρόλο. Καλού και κακού μπάτσου. Σου λέει κάτσε να τον έχω στα μαλακά. Πρώτα τον κοίμισε τον Μαρινάκη και μετά έσκασε σαν την κόμπρα: «Γιατί τους ανέχεσαι;».

Σας λέω πετάχτηκα απ’ τον καναπέ μου. Κανείς δεν περίμενε τέτοια κορύφωση. Ανάλογο σοκ είχα αισθανθεί μόνο στο τέλος της ταινίας «έκτη αίσθηση» με τον Μπρους Γουίλις. Ανατροπάρα, σαν αυτές που έκαναν στον Αλεξανδρή για τα κατά-Σπάθα μπαμπά καθαρά πέναλτι που έδιναν τότε μόνο στα 1 στα 2 οι καμικάζι διαιτητές του Άγγελου του Φιλιππίδη και του Μπατατούδη.

Το μεγαλείο του ανδρός εντοπίζεται ακριβώς εκεί. Ο Κώστας ο Νότιγχαμ από δίπλα, σάστισε πήγε να σηκωθεί αν δεν το προσέξατε. Λέω όχι φούστα, αλλά ταγέρ θα βγάλει αυτή τη φορά. Άπλωσε το χέρι ο ηγέτης, τον σταμάτησε.

Χαμογέλασε. Το ήλεγχε. Τις σκληρές ερωτήσεις δεν τις φοβάται. Ακολούθησε χείμαρρος.  Ούτε να τα είχε αποστηθίσει. Εντελώς τυχαία, υπήρχε κι αυτό το βίντεο που είχε ετοιμάσει η ΠΑΕ με τις σφαγές του Θρύλου και την εύνοια όλων των άλλων.

Ισοπέδωση. Τέτοια τάξη, τέτοια αλφαδιά σε ερωτήσεις-απαντήσεις, μόνο στο Φάληρο τη βρίσκεις. Πηγαίνουν οι Γιοβάνοβιτς και λένε «μην υποτιμάτε την ομάδα μου», πηγαίνουν οι Λουτσέσκου και φεύγουν εκνευρισμένοι γιατί τους λένε πως παίζουν σαν μικρές τιποτένιες ομάδες κόντρα στο καμάρι του πλανήτη που έρχονται να το δουν από τη Σεούλ και βλέπουν και γκολ και ξύλο. Δύο σε ένα αθλήματα. Είναι μετά να μην γυρίσεις ταινία για τα 100 χρόνια του λαμπρού σωματείου;

Οι ερωτήσεις ήταν φωτιά κι ατσάλι. Μόνο ο Βαγγέλης Μαρινάκης άντεξε. Ρωτάτε όσα θέλετε. Αχάμπαρος. Δυστυχώς, το λέμε με πόνο ψυχής, δυστυχώς υπήρξε μόνο ένα μελανό σημείο. Στο άκουσμα της ατάκας «μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη», δεν κρατήθηκε η Μαρίνα. Η μεταφράστρια του Ολυμπιακού γέλασε.

Ευελπιστώ πως κάποιος της έκανε γκριμάτσες και δε φταίει. Ευελπιστώ πως δεν ισχύουν οι πληροφορίες πως αμήχανα ντράπηκε να μεταφράσει στον Κορδόν και τον Μαρτίνεθ που ήταν δίπλα της. Σωστά, ήταν κι αυτοί. Τους είχα ξεχάσει αλλά θα ασχοληθώ μέσα στη σεζόν. Δωρεάν μαθήματα δημοσιογραφίας. Δωρεάν μαθήματα διαχείρισης ερωτήσεων-γροθιά στο μαχαίρι. Οι δημοσιογραφικές Ενώσεις ανά τον πλανήτη πρέπει να ζητήσουν διοργάνωση συνεδρίων να μάθουν μπαλίτσα εκεί στα BBC, στα ESPN και στις Μάρκες.

Όλοι πίσω στα θρανία: Υποχρεωτική παρακολούθηση 20 συνεντεύξεων Τύπου στο Καραϊσκάκη. Έστω 15 αν εκπαιδευτούν να χειροκροτούν στο φινάλε τον Πέρεθ και τον Κελαϊφί. Σκεφτείτε πόσες θέσεις θα ανέβαινε η Ελλάδα στην κατάταξη της ανεξαρτησίας του ελληνικού Τύπου. Πόσο καλύτερη θα ήταν όλη η χώρα. Από τη θέση 108 θα μπαίναμε δεκάδα αν υπήρχε τέτοιος έλεγχος της εξουσίας.

Μάθετε μπαλίτσα βρε ξένα γατιά. Αυτές είναι ερωτήσεις κύριοι. Συνέντευξη Τύπου που πέρασε στην ιστορία. Μετά τον Σαλιαρέλη στον μακαρίτη τον Φίλιππα Συρίγο που έσβηνε ονόματα φωνάζοντας «δεν χρωστάω στον κύριο, να έρθει σε μένα να τα ζητήσει, δεν ξέρω κανέναν κύριο τάδε», ήρθε η ώρα να γραφτεί στο hall of fame η οσκαρική συνέντευξη Τύπου που δόθηκε χθες.

Η ατάκα πως «ΜΕ 50-50 ΘΑ ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΕ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΑΝΕΤΑ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ», υποχρεωτικά θα γράφεται πλέον μόνο με χρυσά γράμματα. Στα έντυπα. Στο διαδίκτυο θα γράφεται μόνο με bold, υπογραμμισμένα και κεφαλαία για να δίνεται έμφαση.

Θα το περάσει ο Αυγενάκης ως τροπολογία σε νόμο για το λάδι που πρέπει υποχρεωτικά να είναι κόκκινο αλλιώς θα τιμωρούνται οι αγρότες. 

Πού τα χρωστάμε όλα αυτά; Στον δημοσιογράφο-μύθο. Εύγε. Χειροκροτώ μέχρι να πονέσουν τα χέρια μου. Χειροκροτώ μέχρι να θυμηθώ ότι η συνέντευξη Τύπου ήταν για την παρουσίαση του Κορδόν και του Μαρτίνεθ. Αυτοί το ξέρουν;

Η Ελλάδα θα ήταν καλύτερη αν υπήρχε η δημοσιογραφία του Καραϊσκάκη