«Έβλεπα μια ομάδα στα όρια της επιβίωσης. Πήρα μια απόφαση: Να ζήσει». Και κοιτώντας πίσω, εκείνο το μεσημέρι της 10ης Αυγούστου του 2012 μοιάζει πλέον τόσο μακρινό. Η ατάκα που ειπώθηκε δια στόματος του Ιβάν Σαββίδη, «ξεπέρασε» ακόμη και εκείνον σε χρόνο - ρεκόρ. Ο ΠΑΟΚ απέκτησε σφυγμούς και σχεδόν 12 χρόνια μετά την έλευσή του, έχει ανοίξει τα φτερά του και πετάει σε ουρανούς που φαντάζονταν μόνο οι πιο ρομαντικοί του φίλοι.
Στο χωριό Σάντα, της πρώην ΕΣΣΔ, σαν σήμερα, 27 Μαρτίου του 1959, ερχόταν στη ζωή το το όγδοο παιδί μιας οικογένειας εργατών ελληνικής καταγωγής. Από μικρός πήρε τη ζωή στα χέρια του και την οδήγησε εκεί που ήθελε. Κοιτώντας πάντα ψηλά, έχοντας την διαύγεια να προετοιμάζει κάθε φορά το έδαφος για το επόμενο βήμα. Η αποτυχία δεν τον τρόμαξε ποτέ. Όπως έχει παραδεχθεί και δημοσίως: «Δεν θα κουραστώ να θέτω υψηλούς στόχους. Όταν πάλευα στο δρόμο και πάλευα συχνά, ο βασικός μου στόχος ήταν να μην πέσω στα δυο γόνατα. Το να πέσεις στο ένα γόνατο δεν είναι ήττα, αλλά ο χρόνος που χρειάζεσαι για να ανασυνταχθείς. Εμείς οι Πόντιοι Έλληνες, οι Έλληνες της Διασποράς έχουμε μάθει να πεθαίνουμε όρθιοι και να μην πέφτουμε στα γόνατα».
Ακόμη και όταν τα πόδια σου λυγίζουν, ακόμη και όταν τα χέρια σου τρέμουν. Όπως ένιωσε εκείνος, κάνοντας αναδρομή στην δική του ιστορία ζωής πριν από πολλά χρόνια: «Λύγισαν τα πόδια, έτρεμαν τα χέρια μου και δεν μπορούσα να κρατήσω το τιμόνι από τη μεγάλη συγκίνηση που με διαπέρασε, όταν το 1990, για πρώτη φορά, διέσχισα με το αυτοκίνητό μου τα σύνορα της Ελλάδας. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου να πάρω αναπνοές. Είμαι περήφανος, που ύστερα από χρόνια έφτασα σ' ένα σημείο στη ζωή μου να συμβάλω οικονομικά αλλά και με την παρουσία μου στον απανταχού Ελληνισμό, στη διάσωση της ιστορίας και της ποντιακής γλώσσας, αλλά και στην προώθηση, στη Ρωσία, της νεοελληνικής γλώσσας».
Ο ΠΑΟΚ ήταν... της μοίρας του γραφτό. Πορευόταν προς τον ΠΑΟΚ από το 2006 αλλά χρειάστηκε έξι χρόνια για να βρει το... σωστό δρόμο. Δεν συζητά ποτέ για την «χθεσινή» ημέρα, για το τι έγινε και τι όχι, τον απασχολεί πάντα το σήμερα και το αύριο. Και έκτοτε; «Το 2012 έχει γίνει χρονιά ορόσημο για εμένα και ήταν το σημείο καμπής στη ζωή μου και είμαι σίγουρος και για την τύχη του συλλόγου».
Όπως καθετί καινούργιο, έτσι και ο ερχομός του αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη. Κάτι που γνώριζε και ο ίδιος εξαρχής. Εκείνος όμως είχε υπομονή, προστάζοντας την ειλικρίνειά του. Για τον Ιβάν Σαββίδη άλλωστε αυτό που είχε αξία ήταν ο κόσμος που είχε απέναντί του. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ. «Ο ΠΑΟΚ έχει μια κατηγορία που θα την χαρακτήριζα ουσιωδών και θεμελιωδών φιλάθλων, είναι αυτοί οι οποίοι μεγάλωσαν στην Τούμπα. Υπάρχει και μια δεύτερη κατηγορία, η οποία ονομάζεται «όλοι οι υπόλοιποι». Εγώ λοιπόν ήρθα από την δεύτερη κατηγορία διεκδικώντας την δική μου σημασία μέσα στην Τούμπα και ίσως έτσι προκλήθηκαν στην αρχή ερωτηματικά...».
«Μόλις ήπια ένα ποτήρι τσάι, το οποίο κόστισε 10.886.000 ευρώ»
Και αυτόν τον κόσμο, τον κοίταξε από την πρώτη στιγμή στα μάτια, δίνοντάς τους την υπόσχεση πως δεν θα τους προδώσει ποτέ. Με το «καλημέρα» πέρασε από τα λόγια στις πράξεις. Ήπιε το πιο ακριβό... τσάι στη ζωή του στις 12 Μαΐου του 2015, απαλλάσσοντας τον ΠΑΟΚ από τον βραχνά των χρεών του παρελθόντος. Ο ΠΑΟΚ κατέθεσε διατραπεζικά το ποσό των 10,4 εκατ. ευρώ, όσο και το πρωτογενές σύνολο του χρέους της ΠΑΕ και παράλληλα τακτοποίησε εφάπαξ και ένα χρέος 400.000 ευρώ από τις οφειλές. Μάλιστα, η αποπληρωμή δεν έγινε με χρήση επιταγής, αλλά με κατάθεση ολόκληρου του ποσού σε τραπεζικό λογαριασμό του δημοσίου.
Και αυτήν ήταν μόνο η αρχή. Όπως δήλωσε, στην ζωή του δεν έμαθε ποτέ να χρωστά. Και όταν ο ΠΑΟΚ πέρασε στα χέρια του, τα χρέη της ομάδας, έγιναν και δικά του. Για την ακρίβεια τα... οικειοποιήθηκε, θέλοντας να δει τον δικό του ΠΑΟΚ να «ανασαίνει» χωρίς να χρωστά ούτε ένα ευρώ. Αν υπήρχε κι άλλος δρόμος; Φυσικά! Ουδέποτε όμως δεν θα ρίσκαρε το παραμικρό:
«Θα μπορούσαμε να πτωχεύσουμε και να μη δώσουμε τίποτα. Αυτή η λύση θα ήταν η πιο συμφέρουσα από οικονομική άποψη. Αλλά δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να υπάρχει μαύρη κηλίδα στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Πολύ δε περισσότερο αν εμφανιζόταν αυτή στη δική μου παρουσία. Θέλω όλη η Ελλάδα να γνωρίζει ότι ο ΠΑΟΚ είναι πάντα έτοιμος να πληρώσει τις οφειλές του. Όλα όσα χρωστά».
«Πιστέψτέ με και εγώ έχω παραβιάσει τον ύπνο άλλων»
Η φράση «ήρθαν αυτοί» που ηχούσε στα αυτιά του από τους άλλους, μιλώντας για τον ΠΑΟΚ, δεν του άρεσε ποτέ! «Ναι, εμείς ήρθαμε για να βελτιώσουμε και να εξευγενίσουμε αυτό το πρωτάθλημα» απαντούσε, φωνάζοντας ανοιχτά για ένα σύστημα που έμοιαζε με φαύλο κύκλο και για... μεταστάσεις του συστήματος που είχαν ριζώσει τόσο βαθιά πλέον καθώς έκοβες ένα κεφάλι και στην ίδια θέση μεγάλωναν δέκα. Ένα σύστημα που έφερε στην επιφάνεια μια ακόμη ατάκα του Ιβάν Σαββίδη, ενδεικτική της οπτικής του απέναντι σε αυτό που αντίκριζε: «Και την Μπαρτσελόνα να φέρω, πάλι δεύτεροι θα βγούμε».
Στον ημιτελικό Κυπέλλου του 2016 ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό γράφτηκε η τελευταία σελίδα. Για την ακρίβεια, εκείνο το παιχνίδι αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής του. Η πιθανότητα αφαίρεση βαθμών ως τιμωρία για τον ΠΑΟΚ δεν τον ανησύχησε λεπτό. Στο πλευρό του είχε όλη την οικογένειά του Δικεφάλου. Ή τώρα ή ποτέ.
«Ο ΠΑΟΚ ηγείται των αλλαγών που άρχισαν. Ο ΠΑΟΚ είναι η ψυχή του κινήματος που παλεύει για τη δικαιοσύνη, για όποιον έχει αυτό το στόχο. Ο ΠΑΟΚ πυροδότησε τη διαδικασία αλλαγής στις 2 Μαρτίου και είμαι πραγματικά χαρούμενος που εκείνη τη νύχτα που συναντήθηκα με τους βετεράνους και με ρωτούσαν αν αντιλαμβάνομαι ότι το -3 είναι το μίνιμουμ τιμωρίας, τους απάντησα ότι ο ΠΑΟΚ στη ζωή του έχει χάσει τόσα, που το -3 με στόχο να αποκτήσουμε καθαρό ποδόσφαιρο επιτέλους, δεν μ’ ανησυχεί καθόλου. Και τότε μου είπαν προχώρα. Ο ΠΑΟΚ είναι ο μόνος σύλλογος που πλήρωσε για τη στάση του σε αρχές με το ίδιο του το αίμα...».
Αν το μετάνιωσε ποτέ; Ούτε εκείνος ούτε κανείς από την οικογένεια του ΠΑΟΚ! Από εκείνο το βράδυ, λες και έδωσαν όρκους πως θα πορευτούν μαζί. Σε όλα. Τους αρκεί που τους... χάλασαν τον ύπνο: «Δε θέλω να πω ότι από τη στιγμή που εγώ έγινα ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, ότι ο ύπνος μου είναι πολύ καλός. Έχω μία μηχανή στο κεφάλι που λειτουργεί 24 ώρες. Αλλά πιστέψτε με και εγώ έχω παραβιάσει τον ύπνο κάποιων άλλων και κάποιοι σε αυτό το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι, τώρα δεν κοιμούνται πολύ καλά».
Και εγένετο... πρόεδρος
Τα όσα έγιναν τον Μάρτιο του 2016 λειτούργησαν καταλυτικά στην απόφασή του να ηγηθεί της νέας σελίδας του ΠΑΟΚ. Έκαναν το λάθος να τον υποτιμήσουν και ο Ιβάν Σαββίδης δεν το ξέχασε. Το Σεπτέμβριο γνωστοποίησε την πρόθεσή του να αναλάβει την προεδρία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Θέλω να είμαι ο Πρόεδρος που θα οδηγήσει την ΠΑΕ ΠΑΟΚ σε ένα νέο, αναγεννημένο, καθαρό και υγιές ποδοσφαιρικό πλαίσιο της Ελλάδας. Με την ισχυρή μου παρουσία στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, θα είμαι εκείνος που θα αποκρούσει οποιαδήποτε προσπάθεια φθοράς της ομάδας». Λίγες ημέρες αργότερα, η πρόθεσή του έγινε πραγματικότητα.
Όσο για την σχέση του με τον κόσμο του ΠΑΟΚ; Έχει αποκτήσει αναμφίβολα τους πιο ισχυρούς «δεσμούς» και εκείνος δηλώνει απλά ευτυχισμένος: «Για άλλη μια φορά θέλω να πω πόσο ευτυχισμένος είμαι που μπορώ να κατατάσσω τον εαυτό μου στη μεγάλη οικογένεια του ΠΑΟΚ και να διεκδικώ το ρόλο του αρχηγού της οικογένειας».
Μία ακόμη παρακαταθήκη της οικογένειας Σαββίδη στον ΠΑΟΚ
Πρόσφατα έγραψε μία ακόμη χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Έκανε το «μπαμ», τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες το θέμα «αθλητικό κέντρο», βάζοντας ξανά βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κάνει ένα ακόμη τεράστιο δώρο στον ΠΑΟΚ. Μία ακόμη τεράστια παρακαταθήκη από τον Ιβάν Σαββίδη...
