Δε χρειάζεται κανείς να κρύβεται πίσω απ’ το δάχτυλό του. Παναθηναϊκός και να χάρηκε το θρίαμβο του Ολυμπιακού στην Αγγλία, θα ήταν περίεργο. Δε χρειάζονται ούτε… φουστανέλες, ούτε να δείξουμε πόσο αγαπάμε τη χώρα μας επειδή βολεύει τη μία ή την άλλη πλευρά να αναφέρεται εκεί σε κάτι τέτοιες στιγμές.
Ρεαλιστικά λοιπόν, αυτό ισχύει και δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε σε δέκα αιώνες, ούτε για τον έναν ούτε για τον άλλον αν βρίσκεται στη μία ή την άλλη θέση. Τα έχουμε ζήσει πολλές φορές άλλωστε, δε χρειάζεται αναδρομή στην ιστορία. Μειώνει αυτό σε κάτι την επιτυχία του ΟΣΦΠ; Προφανώς κι όχι. Ως απλή νίκη να το δει κανείς, είναι σπουδαίο αποτέλεσμα το 4-2 στην έδρα αγγλικής ομάδας. Ακόμη περισσότερο όταν σε φέρνει με το 1,5 πόδι στον τελικό.
Εδώ συνήθως είναι το σημείο που μπαίνει το «αλλά». Δηλαδή «καλά τα λέει αυτός για Παναθηναϊκός, αλλά κάπου θα το πάει». Όχι, δε θα μειώσουμε το Conference League ως διοργάνωση. Σε καμία περίπτωση. Έχουμε αναφέρει ξανά, ως Παναθηναϊκοί μεγαλωμένοι σε θριάμβους ευρωπαϊκούς και συνεχόμενους, ξέρουμε να εκτιμάμε την Ευρώπη καλύτερα απ’ τον καθένα που την έμαθε τελευταία πενταετία και σταμάτησε τα «πρώτος στο χωριό γιατί εκτός συνόρων σε ποιον θα κάνω καζούρα; Εδώ τα μεταξύ μας μετράνε».
Παναθηναϊκά, το πώς ο Ολυμπιακός έφτασε απ’ τις… σφαλιάρες παρά τη συνεχόμενη και σχεδόν επιβεβλημένη συμμετοχή σε διοργανώσεις της UEFA, να είναι στο σημείο που βρίσκεται τώρα, πρέπει να γίνει αντικείμενο προβληματισμού. Διότι απ’ την άλλη η πορεία των «πράσινων» παρά τη φετινή τους επιστροφή και τα σημαντικά αποτελέσματα που πήραν (Μαρσέιγ, Βιγιαρεάλ) είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Η στεναχώρια λοιπόν πάει εκεί. Στο γιατί η ομάδα που μόνη της οδήγησε την Ελλάδα να έχει τρεις εκπροσώπους στο Champions League, κοιτά τώρα τους άλλους να πανηγυρίζουν. Η λογική του μειώνω τον άλλον, προσπαθώ να τον τραβήξω κάτω γιατί εγώ αυτή τη στιγμή δεν φτάνω εκεί που είναι, μας κάνει να σιχαινόμαστε τον αθλητισμό. Ξαναλέμε, ειδικά ο Παναθηναϊκός το έχει αισθανθεί στο πετσί του αυτό και θα ήταν βλακώδες να το κάνει.
Απ’ την άλλη, έρχεται και μια αμήχανη στιγμή που ενώ κανείς δε θέλει να εμπλακεί σε ένα τέτοιο ρεσιτάλ μικροπρέπειας, διαπιστώνει πως η… απέναντι πλευρά το κάνει. Εκείνη δηλαδή που έχει την επιτυχία. Προφανώς έτσι έμαθαν μέσα στην πορεία των ετών, οπότε δεν γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τώρα.
Ενώ είναι μια ανάσα απ’ το να συμμετάσχουν σε ευρωπαϊκό τελικό, έστω και της τρίτης διοργάνωσης της UEFA, κοιτούν να προπαγανδίσουν. Μπας και πείσουν κάποιον πως αυτό που κάνουν τώρα, συγκρίνεται με οποιοδήποτε τρόπο με τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού. Κοινώς μία νίκη στον πρώτο ημιτελικό του Conference League, έρχεται να «σβήσει» το παρελθόν. Απ’ την πλευρά που προέρχεται αυτή η επικοινωνιακή λαίλαπα, δε μας ξαφνιάζει. Αυτό που ξαφνιάζει είναι πως το μόνο που έχουν να κάνουν, να χαρούν τις στιγμές τους.
Μια ευρωπαϊκή επιτυχία, δε χρειάζεται να αναλυθεί με λόγια για να πειστεί κάποιος. Αρκεί από μόνη της. Να πούμε κι εμείς τώρα πως ο Παναθηναϊκός του 2000-2003 θα είχε κατακτήσει και τα τρία Conference League αν υπήρχαν τότε ως διοργάνωση; Για να μην πούμε πως το ένα θα το έπαιρνε αήττητος, θα μας χαρακτηρίσουν υπερβολικούς. Δεν έχει νόημα, όποιος έζησε, είδε, ανεξάρτητα απ’ την ομάδα που υποστηρίζει, ξέρει.
Η σύγκριση του χρυσού με τις χάντρες, δε θα κάνει τις χάντρες χρυσάφι. Το μόνο σίγουρο. Παρότι και οι χάντρες έχουν τη δική τους αξία, όταν εσύ κοιτάς χωρίς να έχεις τίποτα να αντιπαρατάξεις στο δικό σου σήμερα. Παρά μόνο το εκκωφαντικό παρελθόν σου, που όμως κινδυνεύει να γίνει «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις».
Το περίεργο στην υπόθεση, δεν είναι η στάση των Παναθηναϊκών οι οποίοι στην πλειοψηφία τους αναγνωρίζουν παρότι δεν χαίρονται, κάτι που είναι θεμιτό. Το περίεργο είναι η προσπάθεια των χαρούμενων να πείσουν πως έχουν κάτι που διαγράφει τις υπόλοιπες επιτυχίες. Τί να κάνουμε όμως; Δεν είναι έτσι απ’ όποια γωνία και με όποιο χρώμα γυαλιά κι αν το δει κανείς. Φανερώνεται όμως το τί κρατάει ο καθένας στην καρδούλα του. Πόσο έχει επηρεαστεί από καταστάσεις και γεγονότα.
Υ.Γ. Καλή Ανάσταση σε όλους. Να έχετε πάνω απ’ όλα υγεία και να αισθάνεστε ελεύθεροι, γιατί αυτά είναι τα πολυτιμότερα αγαθά. Ας γίνουμε όλοι μας λίγο περισσότερο άνθρωποι, θα είναι τεράστιο κέρδος.
Υ.Γ.1: Τεράστια νίκη της ομάδας μπάσκετ. Επειδή χρειάστηκε να νικήσει πάρα πολλούς. Μαγκιά, μένει άλλο ένα τώρα. Κι εκεί οι αντίπαλοι θα είναι πολλοί.
