Η ζωή κάνει κύκλους. Ξημερώνει αύριο η 7η Μαΐου, ίσως η πιο έντονα χαραγμένη ημερομηνία στο μυαλό των φίλων της ΑΕΚ. Βλέπετε, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το σπάσιμο των «πέτρινων» χρόνων και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κόντρα στον Ολυμπιακό που ακόμα ζούσε στις ημέρες του απατεώνα Κοσκωτά που κατέκλεψε την Ελλάδα και κάποιες απ’ εκείνες τις ενέργειες, ωφέλησαν την ομάδα του Πειραιά που είχε σαρώσει κάθε ταλαντούχο ή μη παίκτη και είχε φτάσει και σε αποδεδειγμένες απόπειρες χρηματισμού αντιπάλων (θυμηθείτε τη 10η Φεβρουαρίου με τον Μπαλή που καταδικάστηκε, όσα λέχθηκαν για τον τελικό κυπέλλου με τον Σαργκάνη).
Αλλά ας μην πάμε τόσο πίσω. Ετσι κι αλλιώς, το θέμα μας δεν είναι να ανοίξουμε το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να κατανοήσουμε όσα έχουν σχηματίσει την πορεία κάθε συλλόγου. Το ζητούμενο στη δική μου σκέψη είναι πως κάθε φορά που η ΑΕΚ χρειάστηκε ένα μεγάλο αποτέλεσμα για να πάρει τον τίτλο, σχεδόν πάντα αυτό ερχόταν με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Ισως γι’ αυτό, επειδή η ΑΕΚ είχε προκαλέσει τόσα χτυπήματα, έγινε και ο οργανισμός που βασανίστηκε περισσότερο από κάθε άλλον στα χρόνια της σκληρής χούντας που υπήρξε από το 1996 στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τόσο αδυσώπητη, που μου προξενεί εντύπωση η χαρακτηριστική ευκολία με την οποία κάποιοι την επικαλούνται στις μέρες μας. Σημεία των καιρών.
Ο… αλήτης Πέτρος και ο Αλμέιδα
Οσα συνέβησαν πέρυσι τα θυμάστε και είναι νωπά. Η νίκη με 3-1 μέσα στο «Καραϊσκάκη», με το τρομερό γκολ του Μάνταλου στο φινάλε και την επιβλητική εμφάνιση της Ενωσης, έδωσε λαβή για να ριχτούν μπάλες στο γήπεδο και άλλα πολλά πανέμορφα. Εκείνη η νίκη, σε συνδυασμό με το πέρασμα τότε του Παναθηναϊκού από την Τούμπα, είχε βγάλει νοκ άουτ από τη διεκδίκηση του τίτλου τους ηττημένους. Στην πορεία, κατέρρευσε και ο Παναθηναϊκός, από δικά του λάθη όπως ομολόγησε έστω και με καθυστέρηση ο κ. Αλαφούζος.
Κρατήστε επίσης το εξής: ο Αλμέιδα μέχρι τώρα τα πάει περίφημα με τον Ολυμπιακό. Εχει κάνει δύο νίκες μέσα στο Καραϊσκάκη, εκείνη πέρυσι στα πλέι οφ, αλλά και φέτος στην κανονική διάρκεια. Υπάρχει ακόμα μια λευκή ισοπαλία στο ματς της κανονικής διάρκειας πέρυσι, αλλά και μια αδιάφορη ήττα στο κύπελλο, όπου η ΑΕΚ είχε καθαρίσει την πρόκριση έπειτα από την τριάρα στο πρώτο παιχνίδι και πήγε στο ρελαντί.
Ο Γιακουμάκης και η ιστορία
Να το πάμε πιο μακριά. Το προηγούμενο πρωτάθλημα της ΑΕΚ -συγγνώμη Ραζβάν- ήρθε σε μεγάλο βαθμό από εκείνο το… λουκουμάκι του Γιακουμάκη και την επική ανατροπή στο φινάλε του ματς, πρώτιστα με το γκολ της ισοφάρισης από τον Τσιγκρίνσκι και έπειτα με την ανατροπή. Εντυπωσιακό και μεγάλο αποτέλεσμα, επιστέγασμα πολλών συνεχόμενων επιτυχιών που είχαν υπάρξει εκείνα τα χρόνια. Αλλωστε, μπορεί το 1-2 να ήταν το κλειδί για τον τίτλο, αλλά εκεί που πίστεψαν όλοι ήταν με την ανατροπή και τη μεγαλειώδη νίκη στο ΟΑΚΑ στον πρώτο γύρο εκείνης της σεζόν.
Στα «χρυσά» χρόνια με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα, μόνο στο πρώτο δεν υπήρξε ουσιαστική… συμβολή του Ολυμπιακού στην τελική επικράτηση της ΑΕΚ. Η Ενωση είχε ηττηθεί στην πρεμιέρα χωρίς να καταλάβει πως σε τρία σουτ δέχτηκε τέσσερα γκολ, αντέδρασε και μετά σάρωνε. Στη χιονισμένη Νέα Φιλαδέλφεια τον Φλεβάρη του ’92, ο Ολυμπιακός πήγε να κάνει το θαύμα με το… σβέρκο του Τσαλουχίδη, αλλά ο Δημητριάδης έκλεισε το θέμα.
Παραμύθια και δράκοι
Την επόμενη σεζόν, ο Ολυμπιακός πήρε δύο νίκες (σε πρωτάθλημα και κύπελλο) στο «Καραϊσκάκη» με το ίδιο σκορ (1-0). Στη Νέα Φιλαδέλφεια, η ιστορία ήταν ξεκάθαρη. Και αν στο κύπελλο, γλίτωσε από τα εκτός έδρας γκολ που υπήρχαν τότε και προκρίθηκε αν και ηττήθηκε με 3-2, στο πρωτάθλημα έχασε από τα αποδυτήρια με 3-1. Δεν μπορούσε να γίνει και αλλιώς, σε ένα γήπεδο που «κόχλαζε» και μια ομάδα που απλά δεν παιζόταν.
Η επόμενη σεζόν, δεν είχε νίκη της ΑΕΚ, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να τελειώσει και αυτή η σπέκουλα. Μπορεί στο Φάληρο ο Ολυμπιακός να επικράτησε με σόου Αλέφαντου και άλλες γραφικότητες της εποχής, αλλά στη Νέα Φιλαδέλφεια είχε κρεμαστεί από τα δοκάρια. Το ματς είχε διακοπεί με το σκορ στο 1-1 και τον Ολυμπιακό να μην ξέρει πως θα γλιτώσει, καθώς έπεσαν τα φώτα. Όταν επαναλήφθηκε, ο… αδικημένος Ολυμπιακός, επικράτησε με 2-1. Καλό το παραμύθι, αλλά σώθηκαν οι δράκοι.
Αντίπαλος της ΑΕΚ είναι ο Ολυμπιακός
Κλείνω από εκεί που άρχισα. Σε μια κατάσταση που έχει αρκετές ομοιότητες με το σήμερα. Η ΑΕΚ βρισκόταν σε κατάσταση εσωστρέφειας έπειτα από μια γκέλα με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Ο Ολυμπιακός ήταν πεπεισμένος πως όχι απλά θα νικούσε, αλλά θα έβαζε πολλά γκολ. Η τούρτα που εμπνεύστηκε ο Αργύρης ο ρουμπίνιας, έγραφε πάνω 4-1. Το τυρί το είδαν, τη φάκα όχι. Ο Τάκης με το κόκκινο φανελάκι της Zita Hellas, ο «Οκο» που χόρευε και όλα εκείνα που δημιούργησαν την πιο όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία.
Αρα, εν κατακλείδι. Μπορεί ο ΠΑΟΚ να μπήκε πάλι στο κάδρο για τους λάθος λόγους, αλλά ο πραγματικός αντίπαλος της ΑΕΚ είναι ο Ολυμπιακός. Ο,τι και εάν συμβεί στην Τούμπα την Κυριακή, εάν την επόμενη Τετάρτη η ΑΕΚ κάνει αυτό που ξέρει καλά, δεν υπάρχει τίποτα που να τη σταματήσει στην πορεία για το δεύτερο συνεχόμενο. Αντίπαλος της ΑΕΚ, πλέον και με την πορεία που πήρε φέτος ο Παναθηναϊκός, παραμένει και ήταν και θα είναι ένας: Ο Ολυμπιακός.
