Δεν ξέρω αν ο Κριστιάν Καρεμπέ θέλει να γίνει έστω και λίγο… Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά θα μπορούσε εύκολα τώρα να ανεβάσει ένα αντίστοιχο βιντεάκι στα social media και να πει: «Τι έγινε γατάκια; Εσείς δεν με κοροϊδεύατε όταν έλεγα ότι στόχος του Ολυμπιακού είναι ένας ευρωπαϊκός τελικός; Τώρα τι έχετε να πείτε; Μάθετε μπαλίτσα από τον άρχοντα»!
Αλήθεια είναι πως κάθε φορά που ο Γάλλος σούπερ σταρ χρησιμοποιούσε δημόσια τη συγκεκριμένη ποδοσφαιρική «προφητεία» άκουγε πολλά. Από εμάς τους δημοσιογράφους που του «τη λέγαμε» μετά από αποκλεισμούς του Ολυμπιακού, από τους αντίπαλους οπαδούς που τον λοιδορούσαν, ακόμη και από οπαδούς των ερυθρόλευκων που πάνω στην αγανάκτηση τους περνούσαν άπαντες (και τον Καρεμπέ) πριονοκορδέλα.
Το ποδόσφαιρο όμως δεν κρίνεται από «προφητείες». Ούτε ο ίδιος ο παγκόσμιος πρωταθλητής με την Εθνική Γαλλίας πρώην άσος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από λίγους μήνες αυτό που συμβαίνει σήμερα. Όχι με τη συμμετοχή του Ολυμπιακού στον τελικό του Conference League αλλά με όσα προηγήθηκαν μέχρι να φτάσουμε στην ιστορική βραδιά της 9ης Μαίου και την ολοκληρωτική ΣΥΝΤΡΙΒΗ της Άστον Βίλα.
Για σχεδόν δύο σεζόν ο Ολυμπιακός λειτούργησε εντελώς αντι-ποδοσφαιρικά κάνοντας όλα τα λάθη μαζεμένα, σε επιλογές προπονητών, τεχνικών διευθυντών, μεταγραφών κλπ. Όλα καταγεγραμμένα. Εκτιμώ και αποδεκτά από τον ίδιο τον οργανισμό αφού δεν σταμάτησε λεπτό να αλλάζει διαρκώς τις επιλογές του.
Μέχρι τη στιγμή που ΟΛΑ έγιναν «ίσωμα» από την τελευταία ζαριά του Βαγγέλη Μαρινάκη. Μέχρι τη στιγμή που η «προφητεία» έγινε ευλογία. Και ΜΙΑ επιλογή ήρθε να αλλάξει το ρου της ιστορίας.
Ξέρετε, μεγαλώσαμε άπαντες με την κλασική ατάκα «Ο προπονητής δεν είναι μάγος, δεν κρατάει ραβδάκι για να αλλάζει τα πράγματα από τη μία στιγμή στην άλλη». Κι όμως: ήρθε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, πήρε το συγκεκριμένο τσιτάτο και το έκανε παρελθόν. Διότι μόνο ένας προπονητής-μάγος θα μπορούσε να καταφέρει όσα έχει πετύχει εκείνος μέσα σε 3 μήνες, παραλαμβάνοντας μια ομάδα που δεν είχε κάνει μαζί της προετοιμασία, δεν είχε επιλέξει αυτός τους παίκτες, το κυριότερο μια ομάδα η οποία παρέπαιε.
Από τις 8 Φεβρουαρίου που συμφώνησε μαζί του ο Ολυμπιακός άλλαξαν τα πάντα! Το είχα γράψει άλλωστε και μετά την πρόκριση επί της Φενέρ με τίτλο «Respect και στους τρεις, αξίζετε να το ζείτε!» αναφερόμενος στον Βάσκο κόουτς, στον Βαγγέλη Μαρινάκη και στον Κωνσταντίνο Τζολάκη έπειτα από την πρόκριση με τη Φενέρ.
Αυτά που είδα στα δύο παιχνίδια του Ολυμπιακού με την Άστον Βίλα με εντυπωσίασαν. Μιλάμε για την 4η ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ που έχει νικήσει Σίτι και Αρσεναλ, που ετοιμάζεται να βγει στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ, που έχει 10 φορές το μπάτζετ του Ολυμπιακού, που έχει προπονητή έναν κύριο συνώνυμο των κατακτήσεων του Europa League, που, που, που…
Αυτή την ομάδα έκανε να φαίνεται… ομαδούλα ο Ολυμπιακός! Την ταπείνωσε με 6 γκολ και 2 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, πέρασε σα σίφουνας από το σπίτι της, απόλαυσε μια βραδιά δίχως άγχος στη ρεβάνς, της πήρε ποδοσφαιρικά το σκαλπ!
Ποιος… αγγλικός ρυθμός και μπλε άλογα; Ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ την «έπνιξε» με πρεσάρισμα που έφτανε μέχρι τα πόδια των γκολκίπερ της. Με πλήθος προσωπικών μονομαχιών κερδισμένες, με κέντημα στην ανασταλτική λειτουργία, υπέροχο ξεδίπλωμα επιθετικά και πνευματική ισορροπία κομπιούτερ! Το πρώτο γκολ χθες ήταν ποίημα: Ο Ποντένσε με «no look» πάσα έβγαλε τον Κίνι αριστερά, ο οποίος είχε ήδη κάνει φοβερό σπριντ στην πλάτη και έδωσε ασίστ στον Ελ Κααμπί που έβαλε στα δίχτυα μπάλα και Μαρτίνες. Απίθανη γκολάρα.
Ο Μεντιλίμπαρ παρέλαβε μια ομάδα στα όρια του ποδοσφαιρικού χάους. Με παρκαρισμένο τον Ιμπόρα ως «παλαίμαχο», με τον Ελ Αραμπί στον Ολυμπιακό Β’, με τον Τζολάκη μονίμως στον πάγκο, με τον Ποντένσε ξενερωμένο από τον Καρβαλιάλ, με την άμυνα χαρά του αντιπάλου. Πέρασε κι αυτός τις «στραβές» του αλλά ο Μαρινάκης όχι μόνο τον στήριξε μα του ανανέωσε το συμβόλαιο μετά το 1-4 από την Μακάμπι.
Μέσα σε 3 μήνες ο Βάσκος-ευλογία για τον Ολυμπιακό έκανε το απίθανο, το αδύνατο, να είναι πλέον εφικτό. Πρόκριση στον τελικό και διεκδίκηση του Conference League, «μέσα» και για το πρωτάθλημα το οποίο μπορεί με τρεις νίκες στα ντέρμπι να κατακτήσει. Όποιος τα έλεγε αυτά –όχι ο Καρεμπέ, μα ο Θεός ο ίδιος- στις αρχές Φεβρουαρίου θα τον είχαν κλείσει στο ψυχιατρείο!
Θεωρώ πως μετά τις εμφανίσεις του Ολυμπιακού κόντρα στην Αστον Βίλα, θα είναι ΠΑΝΑΞΙΟ και ό,τι πιο ΔΙΚΑΙΟ να ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ οι ερυθρόλευκοι το τρόπαιο στην μεγαλύτερη βραδιά της 99χρονης ιστορίας τους, σε ελληνικά χώματα, στην Opap Arena 29 του Μάη.
Στα δικά μου μάτια για όλους τους λόγους που ανέφερα νωρίτερα, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί παρά να έχεις τις περισσότερες πιθανότητες στον τελικό της Αθήνας να στεφτεί τροπαιούχος Ευρώπης.
Σέβομαι απόλυτα την Φιορεντίνα, όπως κάθε ιταλική ομάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εκτιμώ το γεγονός ότι διαθέτει την τεχνογνωσία, σε συνδυασμό με το «ψήσιμο» της ήττας από την περσινή της παρουσία στον αντίστοιχο τελικό, όμως θεωρώ πως είναι τέτοια η ορμή, η αύρα και το τάιμινγκ για τον Ολυμπιακό που ακόμη και μεγαλύτερο μέγεθος να αντιμετώπιζε πάλι εκείνος θα ήταν τούτη την ώρα φαβορί στον τελικό.
Ο,τι κι αν συμβεί όμως εκεί, δύο πράγματα είναι δεδομένα: 1. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, ένας σεμνός, σοβαρός, σπουδαίος προπονητής και άνθρωπος, δεν άλλαξε απλώς την ιστορία, την υπέγραψε. Και αποτελεί ΕΥΛΟΓΙΑ στην ιστορία του Ολυμπιακού. 2. Η οπτική όλων των ελληνικών ομάδων για το «ταπεινό» Conference League, έχει πια αλλάξει ολοκληρωτικά (όπως θα έπρεπε, δηλαδή, να συμβαίνει από την αρχή). Στον επόμενο αποκλεισμό από το Europa είμαι βέβαιος ότι οι οπαδοί της ομάδας που θα συνεχίζει στο Conference θα φέρνουν στη μνήμη το φετινό συναρπαστικό κατόρθωμα του Ολυμπιακού και θα χτίζουν τα δικά τους όνειρα. Γιατί κάποιες φορές τα όνειρα βγαίνουν πραγματικότητα και η απόλαυση είναι δέκα μορφές πιο υπέροχη. Όπως συμβαίνει σήμερα με τον μεγάλο Ολυμπιακό!
