Πως το έλεγε εκείνη η ψυχούλα ο Κοέλιο; «Όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις». Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του ο Βραζιλιάνος, αλλά ξέρω πως πολλοί Ελληνες το βράδυ της Πέμπτης θα αντέστρεφαν το διάσημο γνωμικό: «Όταν ΔΕΝ θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να συμβεί». Βλέπετε, σε αυτήν την Μπανανία της Ευρώπης, πολλά πράγματα βασίζονται στην τύχη. Να μην ανάψει μια φωτιά, να μην ξεκινήσουν ταυτόχρονα δύο τρένα, να μη γίνει ευρωπαϊκός τελικός με ελληνική ομάδα στην Αθήνα.
Θα πείτε: «Μα καλά, ολόκληροι οργανισμοί και εκείνοι που υποτίθεται είναι εκεί για να κυβερνούν και να δίνουν λύσεις, δεν είχαν προβλέψει για το θέμα;». Απαντώ ρητά. Όχι. Στη χώρα του τσάτρα πάτρα, αποδεικνύεται από τις εξελίξεις και τα κροκοδείλια δάκρυα που συνοδεύουν κάθε κακό, πως το μόνο που ποντάρουν πραγματικά είναι η τύχη. Να τα φέρει έτσι, ώστε να μη χρειαστεί να αναλάβουν τη δύσκολη απόφαση και να βρεθούν μπροστά στην ευθύνη.
Η… Ζυρίχη και τα προβλήματα
Τώρα πάντως, φτάσαμε κοντά στο σημείο μηδέν. Η πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Αστον Βίλα, φέρνει στο ραντεβού της 29ης Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια το χειρότερο σενάριο: σε εργάσιμη μέρα, χιλιάδες (με πρόχειρους υπολογισμούς πάνω από 15.000) οπαδούς του Ολυμπιακού, μερικές χιλιάδες Ιταλών, σε περιοχές που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ΑΕΚ. Αν κάποιος το διαβάσει όλο αυτό και δεν ανησυχεί για το τι θα συμβεί, ενδεχομένως θα είναι κάτοικος… Ζυρίχης.
Αλλά εγώ επειδή ζω σε αυτήν την πανέμορφη χώρα, που είναι πάντως «ποτισμένη» με λίτρα τοξικότητας και κακής νοοτροπίας, ανησυχώ. Και αναμφίβολα, μπορεί για την ΑΕΚ και την Ελλάδα συνολικά να αποτελεί μεγάλη τιμή η διεξαγωγή ενός τελικού, να έχουν αναληφθεί υποχρεώσεις και συμβατικές ρήτρες, αλλά πρέπει να υπάρχει και η κοινή λογική. Ειδικά σε μια χώρα, όπου τέσσερις μέρες πριν τον ευρωπαϊκό τελικό, αδυνατεί να διεξαγάγει τον ελληνικό τελικό κυπέλλου με θεατές, επειδή η αστυνομία δεν εγγυάται την ασφάλεια της πόλης και των ανθρώπων.
Εγγυήσεις για την ασφάλεια
Το ζήτημα δεν είναι απλό και σίγουρα απαιτεί ανάληψη ευθύνης. Στην προκειμένη περίπτωση, συντελεστές αυτού του πρότζεκτ είναι συγκεκριμένοι: η κυβέρνηση, η αστυνομία, οι δήμοι Αθηνών και Νέας Φιλαδέλφειας, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία και βέβαια η ΑΕΚ. Απ’ όλους αυτούς, εκείνοι που ουσιαστικά κρίνουν την ασφαλή διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα, είναι η κυβέρνηση και η αστυνομία. Ουδείς άλλος. Οι υπόλοιποι μπορεί να ανησυχούν, να εκφράζουν επιφυλάξεις και να ζητούν εγγυήσεις.
Πρόκειται για μια περιοχή (για να μην πάω στο ευρύτερο πλαίσιο των οικισμών που γειτνιάζουν), όπου ζει τη δική της μαγική εποχή με εκπληκτική ανάπτυξη. Εχουν επενδυθεί τεράστια ποσά σε εγκαταστάσεις, μουσεία, πλατείες, τα καταστήματα στην περιοχή νοικιάζονται με τιμές… Κολωνακίου. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, πως όλο αυτό θα διατηρηθεί ατόφιο έπειτα από τη διεξαγωγή αυτού του αγώνα. Στη Νέα Φιλαδέλφεια υπάρχει ήδη μεγάλη αναστάτωση, απ’ όσα γράφονται στα social media και από αναρτήσεις που προκαλούν τρόμο.
Η ψυχή του Μιχάλη
Πρόκειται για μια πόλη, όπου καλοκαιριάτικα είδε κυβέρνηση και αστυνομία να παρακολουθούν αδρανείς την κάθοδο των εγκληματιών από την Κροατία. Εβλεπαν σε κατάσταση νιρβάνας να ανταμώνουν με τους Ελληνες συνεργούς τους, να φτάνουν στα όρια της πόλης και έπειτα να επιτίθενται και να δολοφονούν μια αθώα ψυχή. Δηλαδή, εκείνοι που απέτυχαν παταγωδώς να προστατεύσουν την πόλη και το γήπεδο απέναντι σε 100 Κροάτες, τώρα εγγυόνται για την ασφάλεια σε ευρωπαϊκό τελικό με τον Ολυμπιακό την μία από τις δύο ομάδες;
Η ίδια κυβερνητική μηχανή, που σύρει στα δικαστήρια για το άναμμα πυρσών, που δεν μπορεί δύο σερί σεζόν να δώσει εγγυήσεις για δύο τελικούς κυπέλλου στον Βόλο. Η ίδια αρχή, που όταν παίζει ΑΕΚ – Ολυμπιακός στη Νέα Φιλαδέλφεια και υπάρχει παιχνίδι μπάσκετ Παναθηναϊκού – Προμηθέα Πάτρας στο ΟΑΚΑ, δεν μπορεί να κάνει τα δύο ματς μαζί και το ένα αναβάλλεται; Τι μπορεί να πείθει τον καθένα, πως μπορεί τα πράγματα να λειτουργήσουν σωστά;
Οι δυο δρόμοι
Το προφανές αντεπιχείρημα είναι πως θα αποτελεί ξεφτίλα για την ΑΕΚ να δηλώσει αδυναμία για την τέλεση ενός αγώνα. Το ακούω. Αλλά θεωρώ μεγαλύτερη ξεφτίλα, να μην υπάρχει δυνατότητα διεξαγωγής ματς με θεατές στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Αλλά με ανησυχεί περισσότερο από κάθε κίνδυνο που αναπτύσσεται στο μυαλό του καθένα, τη συνέχεια. Να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, να μετράς απώλειες και να κρύβονται όλοι από τις ευθύνες τους.
Δεν ανήκω στους «σταλεγάκηκες». Ανησυχίες εκφράζω. Μακάρι να μη γίνει τίποτα. Αλλά όλοι οι εμπλεκόμενοι, οφείλουν να κατανοήσουν τους κινδύνους. Όταν στην UEFA έχει ισχυρό ρόλο ο Θεοδωρίδης, είναι αδύνατον να μην αντιλαμβάνεται τι γίνεται και ποια είναι τα θέματα που έχουν ανακύψει. Αρα, εδώ δεν ψάχνουμε «Πόντιους Πιλάτους». Ζητείται να αναλάβουν την ευθύνη τους και να αποφασίσουν επί ενός διλήμματος, που δεν θα έχει καμία άλλη σκέψη: ή θα το διοργανώσουν σωστά, με επιχειρησιακό σχέδιο και τρόπο που δεν θα αφήσει τίποτα στην τύχη ή θα δηλώσουν αδυναμία τέλεσης του ματς.
