Καλή ήταν η ΑΕΚ για 60΄, τώρα... ζωή ή θάνατος ο ΠΑΣ

• Κακά τα ψέματα, είναι άλλη κατάσταση με τον ΟΣΦΠ να έχει κερδίσει τον Άρη κι άλλη αν ο Άρης είχε κερδίσει.

• Το SDNA, ήταν πρωτοπόρο στην ανάδειξη της ιδιαιτερότητας των συνθηκών στο Άρης – ΟΣΦΠ. Βασικά για να λέμε την αλήθεια μόνο το SDNA.

• Τι ειπώθηκε εδώ λοιπόν; Το αυτονόητο. Πως εκει που όλοι όσοι αντιμετώπισαν τον ΟΣΦΠ ως τώρα έπαιξαν με τη κανονική του ομάδα, απέναντι στον Άρη θα είχαμε ένα σχήμα όχι απλά πειραματικό, αλλά που δε θα είχε καμιά σχέση με οτιδήποτε έχουμε δει από τον ΟΣΦΠ φέτος στο πρωτάθλημα. Στο μυαλό κάθε λογικού ανθρώπου αυτό συνιστά μια ιδιαιτερότητα που σαφέστατα θα μπορούσε να είχε παίξει σημαντικό ρόλο. Στο ματς κι ευρύτερα στις ισορροπίες για την Ευρώπη.

• Δεν αλλάζει το γεγονός πως η ΑΕΚ ας πούμε αντιμετώπισε τη κανονική άμυνα της ομάδας του Μαρτίνς και ο Άρης ούτε καν τη δεύτερη στην ιεραρχία σύνθεση της.

• Ούτε μπορεί να περάσει απαρατήρητο πως κυμάνθηκαν οι αποδόσεις στο στοίχημα, δηλαδή βασικά πως εκτίμησαν οι μπουκ τις προϋποθέσεις του ματς, βάσει των επιλογών που θα βασιζόταν ο ΟΣΦΠ.

• Αν τώρα το γεγονός πως αναδείχθηκαν όλα αυτά βασικά στο site που είστε αυτή τη στιγμή, έπαιξαν κάποιο ρόλο και στη διαμόρφωση κάποιου έξτρα κίνητρου για την ομάδα που νίκησε, αυτό μόνο προς όφελος του πρωταθλήματος ήταν. Κι ο Άρης αν βγει τελικά Ευρώπη, θα μπορει να λέει πως το έκανε, χωρίς να πάρει πόντο στα δύο ματς με τον ΟΣΦΠ στα play offs.

• Πάμε στο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Η ΑΕΚ κατέβηκε σωστά κι έπαιξε σωστά μέχρι τα μέσα του δεύτερου μέρους. Απέναντι στη πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρωταθλήματος αυτή τη περίοδο, μια ομάδα με τη σφραγίδα του προπονητή της από την αρχή της σεζόν, η Ένωση κατέβηκε μετρημένα, έπαιξε στα σωστά μέτρα, είχε ψυχολογία κι έλεγξε από την αρχή το ματς.

• Δυστυχώς στα προβλήματα τα όχι λίγα που έχει στη προσπάθεια να πάει συγκροτημένα ως το τέλος, έχει προστεθεί και το βαρύ κι ασήκωτο του Αραούχο. Ο Άμραμπατ πότε θα βγει ως φορ μέχρι ένα σημείο, πότε δε θα βγει. Απέναντι στον Παναθηναϊκό παρασύρθηκε σε κινήσεις που τόνιζαν το κενό στη θέση του φορ.

• Με Κριχόβιακ κακό και Τσούμπερ χωρίς ουσιαστική επίδραση, η ΑΕΚ είχε το πάνω χέρι στο πρώτο ημίχρονο, το δοκάρι και τις δύο ευκαιρίες με Κριχόβιακ και Λιβάι από τα γυρίσματα του Μοχαμάντι και γενικά μεγαλύτερα διαστήματα που έκανε εκείνη το παιχνίδι. Έχτιζε ψύχραιμα, δεν έχανε τη συνοχή της, δεν άφησε τον αντίπαλο να της κάνει φάση.

• Έτσι ξεκίνησε και στο δεύτερο, αλλά δε βρήκε φάση. Το πράγμα άρχισε να χαλάει όταν ξεκίνησε η διαδικασία των αλλαγών εκατέρωθεν. Υπήρξε μια εκτίμηση που δε βγήκε, με τη παραμονή του Κριχόβιακ στο ματς και την αντικατάσταση του Χατζισαφί από τον Μάνταλο. Έχοντας δει πλέον τι έγινε, λες πως θα ήταν πιο λογικό Μάνταλος αντί Κριχόβιακ και παραμονή Χατζισαφί.

• Ο Παναθηναϊκός έβαλε στη μέση για ένα διάστημα τον κουρασμένο Σιμάνσκι, που άντεξε ως το τέλος, αλλά φυσιολογικά χωρίς την ίδια ένταση. Και όταν βγήκε ο Κριχόβιακ, αυτό έγινε για να ανοίξει ακόμη περισσότερο το σχήμα της ΑΕΚ, σε κάτι σαν 4-4-2. Και πάλι έχοντας δει τι έγινε, διαπιστώνεις πως μένοντας μόνος ο Μάνταλος στα χαφ μαζί με τον Σιμάνσκι, εξουδετερώθηκε και αμυντικά, αλλά κυρίως επιθετικά.

• Με τις κινήσεις αυτές που τελικά αποδείχθηκε πως δεν βγήκαν, χάλασε το σωστό στήσιμο και η καλή διαχείριση της πρώτης ώρας παιχνιδιού κι άνοιξε το ματς σε βαθμό που συνήθως δεν ευνοεί φέτος την ΑΕΚ. Και κινδύνεψε σε δυο τρεις περιπτώσεις σε εκείνο το διάστημα. Βρήκε στο τέλος βέβαια της δυνάμεις τις ψυχολογικές για να κάνει μια ακόμη προσπάθεια, αλλά δεν ήταν καλές οι επιλογές του Λιβάι σε δυο περιπτώσεις.

• Την ΑΕΚ δε πρέπει να τη κρίνουμε σε αυτή τη φάση πλέον με βάση αυτό που θα θέλαμε να είναι, αλλά με βάση αυτό που είναι. Είναι ομάδα που δεν έχει την αγωνιστική ταυτότητα που οι άλλοι λίγο πολύ έχουν, έχει ίσως κι από δικά της λάθη πολλούς παίκτες στην ουσία ανενεργούς που ακόμη κι αν βρίσκονται στον πάγκο το σκέφτεται ο προπονητής να τους βάλει. Έμεινε χωρίς φορ στην ουσία στη πιο κρίσιμη φάση.

• Γι΄αυτό λέω πως η εικόνα που είχε απέναντι στον Παναθηναϊκό για μια ώρα παιχνιδιού τουλάχιστον ήταν καλή και θα μπορούσε να συνεχίσει να είναι στο ίδιο επίπεδο, αν είχαμε πέσει λίγο πιο μέσα στη διαχείριση με τις αλλαγές.

• Δε χρειάζεται να το απλώνουμε πολύ τώρα. Η διαδικασία είναι μη προβλέψιμη, με τέσσερα ματς μέσα σε δέκα μέρες, που τώρα έχουν γίνει τρία σε επτά μέρες. Αν κάτσεις να σκεφτείς πόσα πράγματα είναι στο όριο για την ΑΕΚ, πόσο θα αντέξει ο ένας, πόσο ο άλλος, ποιον θα βάλουμε αν λείψει ο τάδε ή ο δείνα, θα το χάσεις.

• Το μόνο που έχει αξία είναι να ασχολείσαι με το επόμενο ματς. Αυτό λοιπόν που έρχεται είναι το πιο δύσκολο. Ο ΠΑΣ είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Χωρίς άγχος ενώ εσύ είσαι φουλ στη πίεση και πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσεις. Μεσοβδόμαδα στο ΟΑΚΑ, με τον κόσμο δύσκολα να μαζεύεται, έχει όλες τις προϋποθέσεις το ματς να γίνει... ταφόπλακα.

• Νομίζω είναι το πιο δύσκολο στη διαχείριση του από τα τρία που μένουν. Είναι... ζωή ή θάνατος στη κυριολεξία. Πρέπει να το πάρει με κάθε τρόπο η ΑΕΚ. Αυτό είναι το... αύριο. Πως θα πάρεις πάση θυσία και με οποιοδήποτε τρόπο, το ματς με τον ΠΑΣ. Κι έχει Ο Θεός...

ΥΓ: Μπορούμε να μπούμε σε συζήτηση όντως διεξοδικά για διάφορες φάσεις. Αλλά για το σημείο που έγινε, η φάση που δε δίνεται η δεύτερη κίτρινη (τουλάχιστον) στον Βιγιαφάνες και μάλιστα δε δίνεται καν φάουλ, είναι μακράν η πιο καθοριστική. Ο Γιοβάνοβιτς τον έβγαλε στην ανάπαυλα, αυτό δείχνει πολλά. Και το 1-12 σε βάρος της ΑΕΚ στα φάουλ σε κάτι περισσότερο από μισή ώρα παιχνιδιού από το ξεκίνημα, επίσης δείχνει ένα διαιτητή που ας πούμε φάνηκε να μπήκε στο γήπεδο λίγο «στραβωμένος» με τη μια από τις δύο ομάδες. Κι όπως έγινε και στη Τούμπα πριν μια βδομάδα, αυτή ήταν η ΑΕΚ.