«Έχει τα καλύτερα από εμένα, τον Ρότζερ και τον Ράφα», είπε ο Τζόκοβιτς μετά την οδυνηρή ήττα από τον νεαρό Ισπανό στον τελικό του Wimbledon και δεν ήταν λόγια υπερβολής, που ειπώθηκαν για να... παρηγορηθεί για το αποτέλεσμα.
Ο νεαρός τενίστας κατάφερε αυτό που στο ξεκίνημα της διοργάνωσης φάνταζε ακατόρθωτο: σταμάτησε το σερί των 34 νικών του Νόλε στο All England Club, έγινε ο πρώτος που τον νίκησε στο Centre Court μετά από δέκα χρόνια και του έκοψε τον δρόμο για το Calendar Slam, για το οποίο όλοι είχαν αρχίσει να μιλούν μετά το Roland Garros. Ακόμα και ο ίδιος ο Τζόκοβιτς, που ήξερε ότι ήταν το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.
Με all around παιχνίδι τύπου... Ρότζερ, με την πνευματική δύναμη και αμυντική ικανότητα του Ράφα, τις επιστροφές, τα backhands, την προσαρμοστικότητα του Τζόκοβιτς, φαίνεται ικανός να κατακτήσει τα πάντα!
Ένα παιδί που «μεγάλωσε» στο χώμα, έχει καταφέρει στα 20 χρόνια του να «ζωγραφίζει» στις σκληρές επιφάνειες και να έχει ήδη «διαβάσει» μια επιφάνεια σαν το χορτάρι, την οποία παίκτες ακόμα και με τα... διπλάσια χρόνια δεν έχουν καταλάβει ακόμα.
Εκείνος έχει παίξει μόλις σε τέσσερα τουρνουά στο γρασίδι και έχει κερδίσει τα δύο, παρότι πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν ότι το στυλ του παιχνιδιού του δεν είναι γι' αυτή την επιφάνεια!
Ένα από τα βασικά κλειδιά της επιτυχίας, βέβαια, είναι η ομάδα του, που πέρα από τακτική και πνεύμα νικητή, του έχει μεταδώσει και μια ηρεμία που φαίνεται απαραίτητη για ένα παιδί αυτή της ηλικίας. Ένας προπονητής που έχει ζήσει τα ίδια στο παρελθόν (Χουάν Κάρλος Φερέρο) και ξέρει τι χρειάζεται για να κάνεις πρωταθλητισμό, μια οικογένεια που απλά παρακολουθεί, χωρίς να μεταφέρει επιπρόσθετο άγχος κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο Roland Garros, μέχρι τα τελικά στάδια του τουρνουά ο Καρλίτος δεν έκανε προπόνηση στα ρεπό του, αλλά πήγαινε με το τιμ του στα αξιοθέατα του Παρισιού!
«Είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, χωρίς αμφιβολία», πρόσθεσε χθες ο Τζόκοβιτς, που ξέρει ότι η χθεσινή ήττα του σηματοδοτεί την αλλαγή σκυτάλης στο άθλημα. Ο Νόλε είναι ακόμα εδώ και η λογική λέει ότι θα κερδίσει κι άλλα σλαμς μέχρι να αποσυρθεί, αλλά τώρα ξεκινάει η εποχή του Κάρλος...
Πολλά έχουν ακουστεί για το μέλλον του, για την πιθανότητα να πλησιάσει ή να ξεπεράσει των Big 3, αλλά σίγουρα είναι νωρίς για τέτοια... πλάνα. Οι τρεις τους το έκαναν να φαίνεται πολύ εύκολο, να φαίνεται εφικτός ο στόχος των 20 major τίτλων, αλλά μιλάμε για έναν τεράστιο, ασύλληπτο αριθμό. Και ένας από τους λόγους φτάσαμε σε τέτοια νούμερα είναι ότι ο ένας «έσπρωχνε» τον άλλο για περισσότερα και γι' αυτό τους βλέπουμε να παίζουν σε μια πιο... προχωρημένη ηλικία.
Για την ώρα, ο Κάρλος δεν φαίνεται να έχει τέτοιο ανταγωνισμό, όμως... και από μόνος του είναι έτοιμος και διατεθειμένος να γράψει ιστορία. Αν είναι υγιής, θα δούμε πολύ μεγάλα πράγματα και ίσως να μικρύνει κάπως το κενό που θα έχουν αφήσει πίσω τους οι Βig 3.
Γιατί, κακά τα ψέματα, ακόμα και με τον Κάρλος να σαρώνει και να τρελαίνει κόσμο με το παιχνίδι του, με το χαμόγελό του, το τένις δεν θα είναι ποτέ το ίδιο όταν αποχωρήσουν οριστικά από τη σκηνή....
Δεν είναι ανάγκη, όμως, να παγιδευτεί ο Καρλίτος σε αυτό το μέτρο σύγκρισης: «Μάλλον έχω ικανότητες και των τριών, αλλά νομίζω ότι είμαι φουλ Κάρλος Αλκαράθ», είπε ο ίδιος και αυτός είναι ο σωστός τρόπος σκέψης...
