Πώς είναι, άραγε, να ξέρεις ότι πρέπει «υποχρεωτικά» να ενισχύσεις την εθνική ομάδα σου για να έχει ελπίδες πρόκρισης; Να ξέρεις ότι είσαι «υποχρεωμένος» να νικήσεις για να έχει ελπίδες πρόκρισης;
Κάπως έτσι νιώθει ο Στέφανος τον τελευταίο καιρό, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να αφήνει στην άκρη την προσωπική του καριέρα για να φορέσει τα γαλανόλευκα.
Το έκανε, άλλωστε, και τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν αναγκάστηκε να ταξιδέψει από τη Μελβούρνη στην Αθήνα μετά τον τελικό του Australian Open και να ξεκινήσει άμεσα προπονήσεις, ακόμα και με τζετ λαγκ. Και η αλήθεια είναι ότι φάνηκε στα ματς με το Εκουαδόρ, παρά τις νίκες του, ότι... κάτι δεν πήγαινε καλά.
Εξαιτίας, μάλιστα, αυτής της παρουσίας στο Davis Cup, δηλαδή εξαιτίας του φορτωμένου προγράμματος, επιβάρυνε την κατάσταση του ώμου του και «θυσίασε» κατά μια έννοια την προσωπική του καριέρα, αφού έχασε ουσιαστικά δύο μήνες στο tour!
Παρά το... κακό προηγούμενο, ο Στεφ ήταν αποφασισμένος να ενσωματωθεί ξανά στην εθνική, ακόμα και αν προχωρούσε βαθιά στη Νέα Υόρκη και χρειαζόταν να μπει κατευθείαν στο court μετά από υπερατλαντικό ταξίδι.
Το όνειρό του ήταν να χαρίσει στην εθνική την πρόκριση μέσα στο Καλλιμάρμαρο (στο οποίο περίμενε πώς και πώς να αγωνιστεί) και στη συνέχεια να οδηγήσει την ομάδα στο Davis Cup Finals για πρώτη φορά.
Έτσι κι αλλιώς δεν είναι απλό πράγμα όταν δεν υπάρχει «βάθος», όμως το περασμένο Σαββατοκύριακο πήγαν και όλα στραβά... Δεν κέρδισε όσο εύκολα θα περίμενε κανείς το Νο.2 της Σλοβακίας την πρώτη πολύ δύσκολη μέρα λόγω των συνθηκών (ο Κλάιν αποσύρθηκε με κράμπες) και την επόμενη (εξαιτίας του προγράμματος) χρειάστηκε να παίξει δύο αγώνες back to back και να μείνει κάτω από τον καυτό ήλιο για πάνω από πέντε ώρες.
Λογικό ήταν κάποια στιγμή να το νιώσει στο σώμα του και να «λυγίσει» τελικά στο τρίτο σετ, κόντρα σε έναν πολύ ποιοτικό παίκτη, που πήρε ξεκούραστη νίκη το Σάββατο και δεν έπαιξε διπλό την Κυριακή.
Ακόμα και να κέρδιζε, βέβαια, θα ήταν πολύ δύσκολο να κλείσει με νίκη τη σειρά ο Μιχάλης Περβολαράκης ή όποιος άλλος επέλεγε το τεχνικό τιμ της εθνικής. Όλοι γνώριζαν ότι το αποτέλεσμα του διπλού είχε σχεδόν ορίσει την πορεία του tie.
Ο Στέφανος τα έδωσε όλα, από την πλευρά του, και δεν πρέπει να είναι σκληρός με τον εαυτό του, όπως φάνηκε να είναι στη χθεσινή συνέντευξη τύπου. Έχει (αδίκως) ενοχικά συναισθήματα για πολλά πράγματα ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας και μάλλον θεωρεί ότι όλα χάθηκαν με δική του ευθύνη, ότι απογοήτευσε τον κόσμο που βρέθηκε στο Καλλιμάρμαρο. Εννοείται ότι δεν έχει δίκιο.
Το ραντεβού τώρα ανανεώνεται για τον Φεβρουάριο και με τον Στέφανο στη σύνθεσή της η εθνική θα βρει κι άλλη ευκαιρία για να είναι παρούσα στο ραντεβού των «μεγάλων» του Davis Cup. Για να γίνει πραγματικότητα και το όνειρο του 25χρονου τενίστα...
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, αλλά μακάρι να μην πέσει ο κόσμος να τον... φάει αν κάποια στιγμή βάλει σε προτεραιότητα το σώμα του. Όπως έκαναν τώρα ο Κάρλος Αλκαράθ και ο Γιάνικ Σίνερ ή όπως έχουν κάνει στο παρελθόν Νόβακ Τζόκοβιτς, Ρότζερ Φέντερερ και Ράφα Ναδάλ...
Αντί επιλόγου: ο Στέφανος δεν θέλει να δημοσιοποιεί τις φιλανθρωπίες του και είναι πολλές που δεν έχει μάθει κανένας ή που έχουν «βγει» από την άλλη πλευρά. Ούτε για τα 100.000 ευρώ για τους πλημμυροπαθείς ήθελε να μιλήσει, παρότι ήξερε ότι θα λειτουργούσε υπέρ του. «Δεν θέλω να μιλάω δημόσια γι' αυτά τα πράγματα», ανέφερε όταν τον ρώτησα (και μου είπε για την κίνησή του) στο περιθώριο της συνέντευξης τύπου την περασμένη Παρασκευή. Ευτυχώς, δεν είναι όλα στο χέρι του!
