Είμαστε κι εμείς που είχαμε σπεύσει να υπερασπιστούμε τον Στέφανο Τσιτσιπά όταν φωτογραφιζόταν σε πάρτι στο Ντουμπάι ή όταν έγραφε για τα «Harrod’s» και τώρα δεν βρίσκουμε τρύπα να κρυφτούμε. Προσωπικά με είχε ενοχλήσει το πάθος με τον οποίο τον στοχοποίησαν ορισμένοι αλλά και η χαιρεκακία πολλών Ελλήνων για τις ήττες του.
Δεν είμαι σε αυτό το σημείο. Δεν χαίρομαι όταν χάνει και θέλω πολύ να πάρει το U.S. Open. Πλην όμως η απογοήτευση για το πρόσφατο παραλήρημά του σχετικά με τα εμβόλια είναι μεγάλη και δεν ξεπερνιέται εύκολα. Σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές στην νεότερη ιστορία της χώρας, ο Τσιτσιπάς όχι απλώς δεν καταφέρνει για γίνει καλό παράδειγμα για τα νέα παιδιά, αλλά αποδεικνύεται και εξαιρετικά επικίνδυνος.
Και ναι, καλώς ή κακώς, ο Τσιτσιπάς, όπως κάθε επιτυχημένος και διάσημος αθλητής, είναι πρότυπο. Επηρεάζει κάποιες χιλιάδες (ενδεχομένως εκατομμύρια) ανθρώπους με την καθημερινή του συμπεριφορά. Τι να κάνουμε, it comes with the job. Όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού στον κόσμο.
Ας μην μπούμε τώρα σε κοινωνιολογικές αναλύσεις – γιατί ένα παιδί που χτυπάει καλά τα μπαλάκια να αποτελεί «είδωλο» και όχι ένας επιτυχημένος επιστήμονας π.χ. ή γιατί να μας ενδιαφέρουν όσα λέει ο Τσιτσιπάς. Έχει ενδιαφέρον αυτή η συζήτηση αλλά δεν είναι της παρούσης.
Της παρούσης είναι η μάχη κατά του Covid-19, η οποία εξακολουθεί να μαίνεται, παρά το γεγονός ότι εδώ και μήνες έχουμε ένα ισχυρότατο όπλο στην διάθεσή μας. Τα εμβόλια.
Σε αυτήν την μάχη ο Τσιτσιπάς πήρε ξεκάθαρη θέση, είτε το καταλαβαίνει, είτε όχι, υπέρ του εχθρού.
Σε μια χρονική στιγμή όπου η μετάλλαξη Δέλτα καλπάζει, νέοι άνθρωποι κολλάνε και νοσούν σοβαρά και η προσπάθεια να πειστούν να εμβολιαστούν είναι κρίσιμη για να αποφύγουμε δραματικές καταστάσεις το φθινόπωρο, ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας όλων των εποχών επιδεικνύει εγκληματική ανευθυνότητα. Το γεγονός δε ότι υπήρξε κεντρικό πρόσωπο σε επικοινωνιακή καμπάνια κατά του κορωνοϊου και υπέρ της ατομικής ευθύνης, απλώς στέλνει την κατάσταση στα όρια του τραγελαφικού.
Δεν επαναλαμβάνω τις δηλώσεις του, δεν θέλω να αναπαράγω ανοησίες. Δυστυχώς η «διόρθωση» της αρχικής τοποθέτησης ήταν ακόμα χειρότερη και επιβεβαιώνει ότι το παιδί δεν έχει δίπλα του μια ομάδα ικανή να τον προστατέψει από τις κακοτοπιές. Ή αν έχει, δεν την ακούει.
Προσωπικά, μου αρέσουν οι πολιτικοποιημένοι αθλητές, με άποψη και προσωπικότητα. Ξέρω όμως ότι δεν είναι και δεν μπορούν να είναι όλοι έτσι. Και σε κάθε περίπτωση, ουδείς έχει την υποχρέωση να ζει την ζωή του σύμφωνα με τα δικά μας «θέλω». Δεν μας ανήκει ο Τσιτσιπάς. Οι επιτυχίες του, η δόξα, η φήμη , το χρήμα, ανήκουν στον ίδιο, στον ιδρώτα και στο ταλέντο του και στους ανθρώπους που τον στηρίζουν.
Είτε του αρέσει όμως, είτε όχι, η δόξα και η φήμη δημιουργούν υποχρεώσεις και ευθύνες απέναντι στην κοινωνία. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Τσιτσιπάς μπορεί να είναι εκ των κορυφαίων τενιστών στον κόσμο, αλλά αν δεν υπήρχαν εκατομμύρια άνθρωποι να αγαπούν και να παρακολουθούν τένις δεν θα υπήρχαν και όλα τα άλλα – ούτε οι χορηγοί βεβαίως.
Απέναντι σε αυτούς (τους θαυμαστές του τένις και του αθλητισμού), οφείλει να είναι στοιχειωδώς σοβαρός ή τουλάχιστον όχι δολοφονικά επιπόλαιος. Για να το θέσω όπως το έθεσε Θείος Μπεν στον Πίτερ Πάρκερ «η μεγάλη δύναμη απαιτεί και μεγάλη υπευθυνότητα».
Ο Τσιτσιπάς δείχνει διαρκώς μεγάλη ανευθυνότητα. Και όταν πρόκειται για χαριτωμενιές τύπου «Harrod’s» δεν τρέχει κάτι.
Όταν πρόκειται για ζητήματα ζωής ή θανάτου όμως, τα πράγματα σοβαρεύουν.
Ας σοβαρευτεί κι ο Στέφανος, προτού να είναι αργά.
