Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή. Αν κάποιος θεωρεί ότι ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά και ως εκ τούτου καλώς έχασε το παιχνίδι τότε δε χρειάζεται να μπει στον κόπο να συνεχίσει να διαβάζει τις συγκεκριμένες αράδες. Κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει σοβαρά στο κάδρο το θέμα της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα. Στο αυτοαποκαλούμενο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου μετά το ΝΒΑ.
Όπως γίνεται κριτική για τους παίκτες, όπως γίνεται κριτική για τους προπονητές, όπως γίνεται κριτική για τους παράγοντες, έτσι θα πρέπει να γίνεται κριτική και για τους διαιτητές. Κριτική, αξιολόγηση και φυσικά να υπάρχουν συνέπειες για όσους δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Πόσοι και πόσοι προπονητές δεν έχασαν τη δουλειά τους γιατί δεν ήταν καλοί… Γιατί δεν έφεραν αποτελέσματα. Πόσοι και πόσοι παίκτες δεν έχασαν συμβόλαια λόγω της κακής τους απόδοσης. Στη διαιτησία όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Παίζεις δεν παίζεις καλά… αδιάφορο. Συνεχίζεις να… σφυρίζεις. Ανεξαρτήτως απόδοσης.
Αλλά επειδή μπήκαμε με… φόρα, πάμε να το πιάσουμε από την αρχή.
Ο Παναθηναϊκός έχασε από τη Μακάμπι για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί η Μακάμπι για 33-34 λεπτά ήταν πολύ καλύτερη, πολύ ανώτερη, πολύ πιο συγκεντρωμένη από τον Παναθηναϊκό. Οι παίκτες του Κάτας το ήθελα πολύ περισσότερο και κατάφεραν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους από το πρώτο λεπτό.
Ένα πρώτο λεπτό που έστειλε το μήνυμα σε όλους.
Ο Αταμάν αποφάσισε να ξεκινήσει με πεντάδα που δεν… ταίριαζε με την Μακάμπι. Ο “καυτός” Σλούκας του Game 2 έμεινε στον πάγκο, ο Παπαπέτρου που μοιάζει να είναι ο καλύτερος παίκτης της σειράς έμεινε στον πάγκο, ο Γκριγκόνις στο παρκέ κόντρα στον Κόλσον και τα προβλήματα.. επέστρεψαν. 5-0 η Μακάμπι στα 40 δεύτερα με 5 πόντους από τον Κόλσον και όλα άρχισαν να… στραβώνουν. Αμυντικά ο Παναθηναϊκός ήταν αλλού γι αλλού, οι παίκτες δεν είχαν καμία πνευματική συγκέντρωση, δεν ακολουθούσαν κανένα αμυντικό πλάνο και η Μακάμπι με 1000 άτομα στο πλευρό της έκαναν… πάρτι.
Και όμως οι “πράσινοι”… επέστρεψαν.
Και το είχαν δείξει 2-3 φορές κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης πως έχουν αυτό που χρειάζεται για να αλλάξουν τα δεδομένα αλλά δεν μπορούσαν να βρουν το… μυαλό και την ηρεμία που απαιτούσε η περίσταση. Κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός έβρισκε σκορ, η άμυνα ήταν… τραγική με αποτέλεσμα η Μακάμπι να φτάσει να προηγείται ακόμα και με 18 πόντους διαφορά. Και κάπου στο 33’ ο Κέντρικ Ναν (που για ένα ακόμα ματς ήταν αρνητικός) πήρε το… όπλο του. Με τον Παπαπέτρου να κρατάει ζωντανό τον Παναθηναϊκό σε όλο το ματς, με τον Βιλντόζα να δίνει και πάλι λύσεις, με τον Λεσόρ να παλεύει με όλους και με όλα (αλλά να χάνει συνεχώς από τη γραμμή των βολών) οι “πράσινοι” έφτασαν μια ανάσα από την επική ανατροπή. Ένα σουτ καλύτερα. Γιατί το παιχνίδι έτσι χάθηκε. Από το χαμένο σουτ του Ναν στην τελευταία φάση.
Αυτός ο πολύ κακός Παναθηναϊκός, αυτός ο Παναθηναϊκός που για 33 λεπτά ήταν σε άλλο… γήπεδο, έφερε το ματς στα μέτρα του και με 7 λεπτά μπάσκετ το έχασε από δικό του σουτ.
Αν αυτό γίνει αντιληπτό από τους “πράσινους” τότε ο Παναθηναϊκός έχει πολλές πιθανότητες την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ να κάνει το 2-2 και να επιστρέψει τη σειρά στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ.
Άλλωστε αυτό που πρέπει άπαντες να αντιληφθούν και να θυμηθούν είναι πως ουδέποτε στην ιστορία με δύο νίκες δε… πέρασε κανείς. Το εισιτήριο για το Final-4 κρίνεται στις τρεις νίκες. Και επίσης ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στο Βελιγράδι για τουλάχιστον ένα διπλό.
Άρα είναι ακόμα εντός προγράμματος.
Πάμε τώρα και στα υπόλοιπα…
Ο Παναθηναϊκός έχει κάθε λόγο να διαμαρτύρεται για αλλοίωση αποτελέσματος. Είχε κάθε λόγο να κάνει ένσταση, ανεξαρτήτως αποτελέσματος αυτής. Είχε κάθε λόγο να φωνάζει για τον κάθε… πουθενά ο οποίος παίρνει μια σφυρίχτρα και παίζει με τις επενδύσεις ανθρώπων και τον ιδρώτα των αθλητών.
Οι διαιτητές έκριναν το ματς. Τόσο με την απόφαση τους να μετρήσουν το καλάθι του Μπράουν και να θεωρήσουν αντικανονικό το στοπ του Λεσόρ, όσο και για τα όσα ανεκδιήγητα έγιναν στην συνέχεια. Για το τζάμπολ, για τον χρόνο επίθεσης της Μακάμπι, για το φάουλ πάνω στον Παπαπέτρου που δε δόθηκε, αλλά και για την απίστευτη φάση με το πάτημα γραμμής του Νίμπο μπροστά στα μάτια του Λούκα Καρντούμ, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως διαιτητής.
Και τελείως συμπτωματικά όλα τα ανθρώπινα λάθη των διαιτητών κατά του Παναθηναϊκού.
Τώρα, όλα τα παραπάνω ο Παναθηναϊκός πρέπει και οφείλει να τα αφήσει πίσω του. Τώρα όλα τα παραπάνω ο Παναθηναϊκός πρέπει να τα πάρει και να τα μετατρέψει σε έξτρα… κίνητρα. Ένα προς ένα. Και τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ να πατήσει ξανά το παρκέ της “Χάλα Πιονίρ” και να θυμίσει σε όλους ποιος τερμάτισε δεύτερος και ποιος έβδομος.
ΥΓ1: Αυτό που έχει γίνει με τα εισιτήρια του Game 3 είναι σκάνδαλο. Και ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να το αφήσει έτσι.
ΥΓ2: Ο Κάτας κάτι πρέπει να κάνει με τους συνεργάτες του.
*Για να ενημερώνεσαι έγκυρα και έγκαιρα για όλες τις αθλητικές εξελίξεις επισκέπτεσαι το sdna, για να γεύεσαι τις καλύτερες γεύσεις, το καλύτερο κρέας της πόλης και άλλες πολλές επιλογές επισκέπτεσαι το Filothei 65 Souvlaki.
