Το προσπαθούσαν όλοι για καιρό. Εκείνος, ανένδοτος. Δεν τον άφηνε να πάει να ζήσει μόνος του, 16 ετών παιδί, παρότι η Πόρτο τον ήθελε σαν τρελή.
Είχαν πέσει όλοι πάνω του. Ίσως να ήταν η ευκαιρία για όλη την οικογένεια να ξεφύγει από την μιζέρια. Οικογένεια με 8 παιδιά και ακραία φτώχεια. Τόσο μεγάλη, που ο Σέρτζιο δεν χωρούσε στο σπίτι, για μεγάλα χρονικά διαστήματα έμενε με την γιαγιά και τον παππού.
Μετά από πολύμηνη μάχη, τελικά τον κατάφεραν. Φόρτωσε τον μικρό στην μηχανή του και τον πήγε να υπογράψει. Ήταν η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής του.
Μόνο που δεν κράτησε για πολύ. Το επόμενο μεσημέρι, ο Σέρτζιο γιόρταζε στην καφετέρια του χωριού, όταν τον ειδοποίησαν να τρέξει για ένα τροχαίο ατύχημα.
Είδε τον πατέρα του σωριασμένο στο έδαφος. Η μηχανή του μερικά μέτρα πιο πέρα. Τον πήραν μακριά για να μην βλέπει. Ο πατέρας του «έφυγε» μερικές ώρες αργότερα.
Μερικούς μήνες αργότερα, νέο χτύπημα. Η μητέρα του υπέστη βαρύ εγκεφαλικό και παρέλυσε από την μία πλευρά. Άντεξε δύο χρόνια. Πριν καν ενηλικιωθεί, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήταν ορφανός και με ακραία παιδικά τραύματα.
«Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός. Δεν μου είπε ποτέ πως με αγαπάει. Δούλευε σκληρά στην οικοδομή για να τα βγάλει πέρα, στερήθηκε τα πάντα και είχε ένα τέτοιο τέλος, που δεν του άξιζε. Οι γονείς μου υπέφεραν τόσο πολύ στην ζωή τους, μόνο και μόνο για να μας προσφέρουν το ελάχιστο. Αυτό που είμαι σήμερα, οφείλεται σε αυτά που πέρασα τότε».
Ορκίστηκε ότι αν ποτέ κάνει παιδιά, θα τους λέει κάθε μέρα πόσο πολύ τα αγαπάει. Ήθελε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό μονοπάτι από αυτό του πατέρα του, μα όσο πιο μακριά προσπαθούσε να τραβηχτεί τόσο πιο δίπλα του έφτανε.
Γνώρισε την Λιλιάνα όταν ήταν 14. Την παντρεύτηκε στα 20 του, εκείνη ήταν 17. Ένα χρόνο αργότερα είχαν το πρώτο τους παιδί. Σήμερα έχουν πέντε γιους. Λες και ήταν το απωθημένο του να φτιάξει μία πολύτεκνη οικογένεια, από την οποία δεν θα στερήσει τίποτα υλικό.
Ακόμα όμως και σήμερα παραδέχεται ότι μέσα του υπάρχει μία μαύρη τρύπα: «Μέσα μου έχω μία σκοτεινή πλευρά, την οποία δεν πρόκειται να ξεφορτωθώ ποτέ. Έχω στην ψυχή μου μία μαύρη πλευρά, με την οποία ζω καθημερινά».
Ίσως έτσι μπορούν να ερμηνευτούν οι εκρήξεις θυμού, οι ακραίες αντιδράσεις, η τσαντίλα, η οργή, η ένταση, η ζοχάδα που έβγαζε ως παίκτης και εξακολουθεί να βγάζει ως προπονητής. Ένας άνθρωπος που η ζωή τον έκανε να φοβάται να χαρεί.
Συνειδητά ή ασυναίσθητα έγινε το ίδιο αυστηρός με τον πατέρα του. Δεν ήθελε να σπρώξει τους γιους του στο ποδόσφαιρο, το έκαναν από μόνοι τους. Σπάνια όμως πήγαινε να τους δει να παίζουν μπάλα -κι όταν το έκανε ήταν κάπου καλά κρυμμένος: «για να μάθουν ότι πρέπει να στηρίζονται μόνο στα δικά τους πόδια».
Όσο έπαιζαν μπάλα, τους είχε σε αυστηρό πρόγραμμα διατροφής, ωραρίου, συμπεριφοράς: «για να μάθουν από μικροί τις δυσκολίες του ποδοσφαίρου».
Δεν τους έκανε σχεδόν ποτέ ούτε ένα κομπλιμέντο, δεν τους έκανε ποτέ καμία χάρη, αν και θα μπορούσε, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο είναι. Τους άφησε να βαδίζουν μόνοι, το μονοπάτι που επέλεξαν. Ένας απαράβατος κανόνας του σπιτιού είναι ότι «δεν μιλάμε ποτέ για ποδόσφαιρο».
Ο πρωτότοκος Σέρτζιο άλλαξε καμιά δεκαεριά ομάδας, σήμερα στα 27 του είναι στην Φεϊρένσε. Ο Ροντρίγκο έπαιξε στις ακαδημίες της Μπενφίκα και σήμερα ανήκει στην Ζυρίχη. Ο Μοϊσές δεν δοκίμασε. Ο Φρανσίσκο, ο Τσίκο, ο χαϊδεμένος της οικογένειας ήταν αυτός με το περισσότερο ταλέντο. Κι αυτός που έπρεπε να σκληραγωγηθεί πιο πολύ από όλους.
Όταν πήγε ως πρώτος προπονητής στην Πόρτο, τον πήρε μαζί του από τις ακαδημίες της Σπόρτινγκ για να τον γλιτώσει από περιττή πίεση. Τον φώναζαν «Messi do Olival» κι αυτό ήταν κάτι που ενοχλούσε αφάνταστα τον μπαμπά.
Ο Τσίκο ήταν εκρηκτικός, αλέγρος, ντριμπλέρ, δημιουργικός, μα ο πατέρας του έβρισκε κάθε λίγο τρόπους για να τον προσγειώσει: «Είσαι αδύναμος. Είσαι τεμπέλης αμυντικά. Είσαι ανώριμος».
Έκανε ότι μπορούσε για να μην φανεί μεροληπτικός, όμως ο μικρός φώναζε ότι είναι έτοιμος για την πρώτη ομάδα των «δράκων». Τον έριξε μέσα λίγο πριν τα 18α του γενέθλια, με την Πόρτο να χάνει με 2-1 από την Μποαβίστα 13 λεπτά πριν το τέλος.
Στην πρώτη του ενέργεια, ο Τσίκο κέρδισε το πέναλτι από το οποίο ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ισοφάρισε. Στις καθυστερήσεις ο μικρός αξιοποίησε την πάσα του Εβανίλσον και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα σε αυτό που έμοιαζε με νικητήριο γκολ. Έφυγε σφαίρα για τον πάγκο και αγκάλιασε όσο πιο σφιχτά μπορούσε τον πατέρα του, που ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα.
Μόνο που το VAR δεν έχει συναισθήματα. Ακύρωσε το γκολ ως οφσάιντ.
Για ακόμα μία φορά, η χαρά του Σέρτζιο, είχε κοπεί απότομα.
Συνειδητά ή ασυναίσθητα ο Τσίκο είναι μια μικρογραφία του πατέρα του. Μισή μερίδα άνθρωπος, στο ξεκίνημα της καριέρας του και είναι το ίδιο ηφαιστειώδης ως χαρακτήρας.
Στο φετινό ματς με την Εστορίλ αποβλήθηκε για εξύβριση του διαιτητή, τον χειροκρότησε ειρωνικά και στα αποδυτήρια έσπασε μία πόρτα. Σε ένα περσινό ντέρμπι με την Σπόρτινγκ, όχι μόνο αρνήθηκε να δώσει το χέρι στον Πέδρο Πόρο, όταν του το πρόσφερε, αλλά έφτυσε προς το μέρος του.
Είναι εκρηκτικός, είναι game changer, είναι super sub, δεν φοβάται κανέναν στο γήπεδο, έχει χαρακτήρα, είναι απρόβλεπτος, ζητάει να φοράει το «10» όπου κι αν βρίσκεται, μία ενεργειακή βόμβα μέσα στο γήπεδο.
Ο Σέρτζιο χάρηκε πολύ, όταν το καλοκαίρι του 2022 ο Άγιαξ, τον πήρε από την… μη προστατευτική αγκαλιά του. Πιθανώς, να χάρηκε ακόμα περισσότερο όταν ο μικρός έφαγε τα μούτρα του σε μία χαοτική σεζόν στο Άμστερνταμ. Ήταν το κατάλληλο μάθημα για να προσγειωθεί, να σκληρύνει, να διδαχθεί.
Μετά από ένα χρόνο τον πήρε πάλι πίσω ως δανεικό στην Πόρτο, προκαλώντας τις δημόσιες αντιδράσεις του Δημάρχου του Πόρτο, Ρούι Μορέιρα. Ο Τσίκο απέδειξε σε όλους ότι η επιστροφή του δεν έγινε με… μέσον. Με 8 γκολ και άλλες τόσες ασίστ υποχρέωσε τους δράκους να εξασκήσουν την οψιόν αγοράς των 10 εκατομμυρίων ευρώ, μα το σημαντικότερο. Αρκούσε ένα φιλικό για να πείσει τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ να τον καλέσει στην αποστολή του Euro, για τον ρόλο της super-sub, του game-changer.
Στην Λειψία, ο Τσίκο έκανε αυτό που κάνει πάντα. Ήρθε από τον πάγκο, έτοιμος να τα διαλύσει όλα. Με την πρώτη του επαφή με την μπάλα, έκανε το 2-1 απέναντι στην Τσεχία, το πρώτο του γκολ με την φανέλα της Εθνικής θα είναι αλησμόνητο.
Στις εξέδρες, ο πατέρας του φωτογραφήθηκε με τεντωμένο τον αντίχειρα, με ένα διστακτικό μειδίαμα, πλάι στους γιους του που έλαμπαν από χαρά. Κάτι τον κρατούσε. Λες και φοβόταν να χαρεί…
Ο Σέρτζιο και ο Φρανσίσκο Κονσεϊσάο έγιναν μόλις το δεύτερο ζευγάρι πατέρα / γιου που σκοράρει σε τελική φάση Euro μετά τον Ενρίκο και τον Φεντερίκο Κιέζα.
