Βαρύ. Βαρύ κι ασήκωτο. Εξι γκολ για μια ομάδα του μεγέθους της ΑΕΚ είναι ηχηρό χαστούκι, ακόμα και εάν συζητούσαμε για οικογενειακό δίτερμα. Δεν μπορεί να πει κανείς δεν έγινε και τίποτα, δεν μπορεί κανένας να φέρει την καταστροφή. Γιατί όσο και εάν φαίνεται ως κλισέ, είναι απόλυτα πραγματικό. Το καλοκαίρι και στα φιλικά προετοιμασίας, δεν έκανε δουλειά κανείς. Είναι ένα χτύπημα στον εγωισμό, μια καμπανάρα που βάρεσε βαριά, αλλά ως εκεί.
Φαινόταν, πως τα πόδια δεν ακολουθούσαν τη διάθεση που υπήρχε. Και φάνηκε επίσης, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, πως η ΑΕΚ έχει μπει ξανά στη λογική της σχεδόν ολικής κατάρρευσης όταν στραβώνει ένα παιχνίδι. Θα πεις εδώ πέρυσι χάθηκαν ματς που πήγαιναν πρίμα, αλλά ας μη χάσουμε το κεντρικό νόημα. Η διαχείριση ενός αγώνα, είναι θέμα προπονητή, αλλά και της ψυχολογίας παικτών που ειδικά στο πρώτο 45λεπτο, ήταν έμπειροι και θα έπρεπε να είχαν καλύτερη αντιμετώπιση.
Κλείνω με το φιλικό, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχει και μεγάλο νόημα να μείνεις εκεί. Ξέρω πως σε ένα κοινό που βρίσκεται ήδη στην πρέσα περιμένοντας τις μεταγραφές, ήρθε και η εξάρα να βαρύνει ακόμα περισσότερο το κλίμα. Κάθε εμπόδιο σε καλό. Αρκεί να κατανοήσεις τα πράγματα σωστά και να οδηγηθείς στα κατάλληλα συμπεράσματα. Για την ΑΕΚ, το μείζον είναι να αποφύγει κινήσεις πανικού. Το κρίσιμο είναι να ακολουθήσει το πλάνο, το σχέδιο που έχει χαραχθεί και να προσπαθήσει να το επισπεύσει.
Το τέλος των δικαιολογιών
Ξέρετε, αυτό το καλοκαίρι είναι πολύ ξεχωριστό για την ΑΕΚ. Είναι μια νέα εποχή, που όλα είναι διαφορετικά σε σχέση με την περπατησιά που είχαν όλοι επί χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες. Μόνο που ανάμεσα στα νέα στοιχεία που προστέθηκαν είναι πως πλέον δεν υπάρχουν και δικαιολογίες, που ανοιχτά ή κεκαλυμμένα ακούγονταν κατά το παρελθόν. Για παράδειγμα, τώρα δεν υπάρχει μια διοίκηση που δεν θέλει να μπαίνει σε παζάρια, βάζει κόφτες ή επιχειρεί συνολικά μια συντηρητική πολιτική στις περισσότερες κινήσεις της.
Τώρα υπάρχει ένας άνθρωπος (ο Ηλιόπουλος) που λέει ναι, σε ό,τι του έχει ζητηθεί μέσα σε λογικά πλαίσια. Που δεν βάζει φραγμό στην υλοποίηση των επιθυμιών του προπονητή. Που δεν φείδεται χρημάτων και διάθεσης, όπως φανέρωσε και «παρκάροντας» μονομιάς πάνω από 1 εκατ. ευρώ με τις περιπτώσεις των Στάνκοβιτς και Αθανασιάδη. Αλλά κυρίως, επειδή ακούει ευλαβικά, δίχως να φέρνει αντιρρήσεις, τις απόψεις των υπευθύνων της ομάδας.
Θέμα προεργασίας, στόχευσης και διαπραγμάτευσης
Αρα, το θέμα δεν μπορεί πια να είναι οικονομικό. Είναι θέμα προεργασίας, στόχευσης και διαπραγμάτευσης. Ο Ηλιόπουλος δίνει το χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να λειτουργήσει το σύστημα. Εκτιμώ ιδιαίτερα σε εκείνον, πως δεν επιχείρησε να συνδυάσει τις πρώτες μέρες του στην ομάδα με κάποια μεταγραφική επικοινωνιακού χαρακτήρα. Αλλωστε, για να ξέρουμε τι λέμε, το «μπαμ» είναι ο ίδιος και η έλευση ενός επιχειρηματία που δαπάνησε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να πάρει την ΑΕΚ.
Ωστόσο, όλο αυτό καθιστά σαφές, πως η ΑΕΚ δεν δικαιούται σε κρίσιμα σημεία μέσα στο καλοκαίρι να βρεθεί χωρίς να έχει τις επιλογές που χρειάζεται. Απαντες κατανοούν, πως μια μεγάλη μετάβαση που επιχειρεί η ΑΕΚ δεν μπορεί να γίνει μέσα σε λίγες ημέρες. Πολλές ομάδες, η συντριπτική πλειοψηφία που είναι αναγκασμένη να μπει σε αυτήν τη δύσκολη διαδικασία των ευρωπαϊκών προκριματικών, προχωρούν βασισμένοι στην ομάδα της προηγούμενης σεζόν.
Τα ακατανόητα και ο… Φράνσον
Αλλά υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορεί να κατανοήσει εύκολα κάποιος – τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστεί ικανοποιητικό αποτέλεσμα – πως είναι δυνατόν να μένουν ανοιχτά επί μήνες. Στην ΑΕΚ ήξεραν από πέρυσι το καλοκαίρι, για να μην πω πριν από δύο χρόνια, πως χρειάζονται δεξί και αριστερό μπακ. Ως εκ τούτου, όσο καλός και συμπαθής κι αν είναι, είναι απαγορευτικό να συζητάμε για Οντουμπάτζο και να υπάρχει κόλλημα με τον Γιαννούλη.
Επίσης, καλώς πωλήθηκε ο Πόνσε, αλλά ουδείς μπορεί να αναλογιστεί πως η ΑΕΚ θα πάει στο δεύτερο ή ακόμα χειρότερο και στον τρίτο προκριματικό γύρο, έχοντας μόνο τον Λιβάι στη θέση του σέντερ φορ. Σε μια ομάδα που λείπουν επίσης δεξί μπακ, μόνο αριθμητικά είναι καλυμμένη στα αριστερά, λείπουν γκολκίπερ (αν και ο Μπρινιόλι θα δώσει βαθιά ανάσα). Επίσης, δεν υπάρχει λύση για τη θέση κλειδί του δεύτερου επιθετικού, ενώ παραμένει ανοιχτό και δεν ξέρουμε ακόμη τι γίνεται με τον Άμραμπατ.
Χρόνος υπάρχει, πανικός δεν χρειάζεται. Γιατί ο πανικός φέρνει συνήθως Φράνσον και άλλες ομορφιές. Ωστόσο, όλοι όσοι έχουν την ευθύνη για τη μεταγραφική πολιτική της ομάδας, πρέπει να δώσουν στίγμα και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα κριθεί το πως κινήθηκαν και πόσο επαρκείς ήταν οι ενέργειες τους. Διότι εάν φτάσει η ΑΕΚ να ρισκάρει πράγματα στην Ευρώπη και να ξυπνήσει εφιάλτες με τη Βελέζ, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
