Όταν το ιστορικό σου είναι βεβαρημένο με αλλεπάλληλες διδαχές ήθους (κοινώς με τραμπουκισμούς εντός κι εκτός φυσούνας, ξυλοφόρτωμα αντιπάλων, απειλές και προπηλακισμούς διαιτητών), αλλά εσύ επιλέγεις να διαμαρτύρεσαι έντονα στις αρμόδιες αρχές επειδή η συμπεριφορά αντίπαλου προπονητή (ο οποίος μέχρι τότε δεν είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα) ξέφυγε για πρώτη φορά πάνω στην ένταση μιας αναπάντεχης ήττας...
Όταν για μια εικοσαετία και βάλε ήταν ρουτίνα να σου σφυρίζουν Παπουτσέλια και Σπαθάτα πέναλτι και να ακυρώνονται ως οφσάιντ γκολ αντιπάλων που καλύπτονταν από τη μισή σου ομάδα, αλλά εσύ βγάζεις λάβρες ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας και κάνεις λόγο για ποδοσφαιρική χούντα και στημένα πρωταθλήματα...
Όταν την κοπανάς από το γήπεδο επειδή ο προπονητής σου έπαθε θανάσιμο αυχενικό από χαρτοπόλεμο, αλλά εσύ χλευάζεις και ειρωνεύεσαι αντίπαλο ποδοσφαιριστή που παραλίγο να χάσει την ακοή του από ρίψη φωτοβολίδας...
...Τότε οι λέξεις "θράσος" και "υποκρισία" είναι μάλλον πολύ φτωχές για να προσδιορίσουν τον ακριβή χαρακτηρισμό σου.
Μερικές φορές, ακόμα και η πλουσιότατη ελληνική γλώσσα ωχριά...
#o_tweeteras