Από το τελευταίο σφύριγμα του Ντανιέλ Ορσάτο, το διαδίκτυο γέμισε με σχόλια... μηδενισμού για τον Πεπ Γκουαρντιόλα, φορτώνοντας του - δίκαια - τις ευθύνες για μία ακόμα χρονιά όπου η Μάντσεστερ Σίτι δεν κατάφερε να γευτεί το νέκταρ μίας κατάκτησης ενός Champions League.
Από την εύστοχη εκτέλεση του Μπενζεμά, η οποία έφερε τα πάνω κάτω και έδωσε την πρόκριση στη Ρεάλ Μαδρίτης για τον τελικό του Παρισιού, τα όποια διθυραμβικά σχόλια υπήρχαν για τον Καταλανό προπονητή εξαφανίστηκαν και τη θέση τους πήραν δριμείες κριτικές γι’ αυτόν και συνάμα για την ομάδα που προπονεί.
Και σε αυτό το σημείο είναι που προστίθεται ένα «ναι μεν, αλλά», το οποίο κάλλιστα μπορεί να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα χωρίς ν' αρπάξουμε αμέσως το σφυρί για να δικάσουμε τους πάντες και τα πάντα. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλό είναι να μην μένουμε στο δέντρο (ακόμα ένας αποκλεισμός), αλλά να κοιτάμε το δάσος (κατορθώματα του Πεπ με τη Σίτι) και μέσα σε αυτό να βλέπουμε τα θετικά αλλά και τα αρνητικά.
To... μονοπώλιο στην Αγγλία
Αντικειμενικά, ο ερχομός του Πεπ Γκουαρντιόλα στην Μάντσεστερ Σίτι ήταν το έναυσμα μίας νέας εποχής στο αγγλικό ποδόσφαιρο ή ακόμα και μίας νέας κυριαρχίας σε αυτό.
Την πρώτη σεζόν δεν φάνηκε αυτό, ωστόσο η συνέχεια έφερε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του Καταλανού κόουτς. Η Μάντσεστερ Σίτι στέφθηκε back to back πρωταθλήτρια, με 198(!) βαθμούς συγκομιδή. Μάλιστα, την τρίτη σεζόν (2018-19) οι «πολίτες» είχαν να διαχειριστούν και την πίεση της Λίβερπουλ, η οποία κατέληξε στη δεύτερη θέση με 97 βαθμούς.
Πέραν τούτου, οι σεζόν που ακολούθησαν στην Αγγλία, από το 2017-18, είχαν τη Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα να πρωταγωνιστεί και να ξεκινά πάντα ως φαβορί για την κατάκτηση της Premier League, αλλά και των υπόλοιπων εγχώριων διοργανώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σεζόν 2018-19 όταν η ομάδα του Μάντσεστερ κατέκτησε και τους τέσσερις εγχώριους τίτλους (Premier League, FA Cup, Carabao Cup, Community Shield). Γεγονός όχι και πολύ συνηθισμένο στη χώρα που έχει το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα στον κόσμο.
Οι κατακτήσεις, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί καθώς προστέθηκαν τέσσερις τίτλοι ακόμα, με την Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα να μπαίνει στη σεζόν 2021-22, μετρώντας μέσα σε πέντε ολοκληρωμένες σεζόν 10 τίτλους.
Το επιχείρημα για τα πετροδόλαρα
Στις παραπάνω επιτυχίες δεν είναι λίγοι, οι οποίοι επικαλούνται την ανεξάντλητη πηγή χρημάτων που μπορεί να διαχειριστεί ο Καταλανός για να αποκτήσει, όποιον παίκτη θέλει όποτε τον θέλει. Σαφώς και το επιχείρημα είναι σωστό και αποδεκτό, όμως, στο ποδόσφαιρο καμία ομάδα δεν κατάφερε να μπει στην Elite χωρίς να κάνει μεγάλες επενδύσεις. Ωστόσο, δεν θα σταθούμε σε αυτό, αλλά θα μείνουμε στο γιατί η Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρντιόλα έχει κάνει δαπανηρές μεταγραφές.
Καλώς ή κακώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, το ποδόσφαιρο που θέλει ή καλύτερα που οραματίζεται ο Πεπ Γκουαρντιόλα είναι απαιτητικό. Κυριαρχικό ποδόσφαιρο, γρήγορος ρυθμός, πίεση σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, ακατάπαυστες κινήσεις χωρίς την μπάλα και... αιώνια κατοχή της μπάλας, το απλό σε όλους τίκι τάκα.
Για να παιχτεί, εν τέλει, αυτό το ποδόσφαιρο χρειάζονται παίκτες οι οποίοι έχουν την αντοχή, την ικανότητα, αλλά και την «ποδοσφαιρική διαύγεια» για να το κάνουν πράξη στο χορτάρι. Αυτοί οι παίκτες θέλουν χρήματα και για να τους αποκτήσει μία ομάδα θέλουν ακόμα περισσότερα χρήματα. Και η Σίτι, αυτή τη στιγμή, επειδή βρίσκεται στο top επίπεδο χρειάζεται παίκτες που θα την βοηθήσουν να βελτιώσει και τις τελευταίες... λεπτομέρειες.
Εντάξει, δεν αναφερόμαστε στον Τζακ Γκρίλις, ο οποίος κόστισε περίπου 100 εκατομμύρια και δεν έχει αποδείξει ακόμα το γιατί τον πήραν οι «πολίτες», αλλά μιλάμε για παίκτες όπως ο Ρούμπεν Ντίας ο οποίος αποτελεί τον πυλώνα στην άμυνα της Σίτι, ο Ρόντρι που κάνει αθόρυβη και αποτελεσματική δουλειά στα χαφ, ακόμα και ο Έντερσον ο οποίος πέρα από την υπεράσπιση των γκολπόστ βοηθά τα μέγιστα στην επιθετική ανάπτυξη της Σίτι.
Η μαύρη κηλίδα του Champions League
Βέβαια, οι ποιοτικές προσθήκες στο ρόστερ και η απόλυτα επιτυχημένη πορεία της Σίτι στην Αγγλία, δεν έχουν μεταφραστεί σε μία επιτυχία στα σαλόνια του Champions League. Αναμφίβολα, οι αποτυχίες είναι αρκετές, ωστόσο δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πέρα από τα τακτικά μέρη, πως οι... στιγμές που στιγματίζουν την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση δεν πάνε και πολύ τους «πολίτες».
Όπως το οφσάιντ του Αγκουέρο στο παιχνίδι με την Τότεναμ το 2019, στην προημιτελική φάση, όταν η Μάντσεστερ Σίτι έκανε το 5-3 και έπαιρνε την πρόκριση στα ημιτελικά, αλλά μετά από εξέταση VAR φάνηκε πως το παπούτσι του Αργεντινού ήταν πιο μπροστά από τον τελευταίο αμυνόμενο, με συνέπεια να μην μετρήσει το γκολ και να μην έρθει η πρόκριση.
Όπως το δεύτερο γκολ της Ρεάλ Μαδρίτης στον πρόσφατο δεύτερο ημιτελικό, όταν η μπάλα μετά από μία κεφαλιά του Ασένσιο που δεν είχε κατεύθυνση προς το τέρμα κατέληξε στο κεφάλι του Ροντρίγκο και στη συνέχεια στα δίχτυα, διαμορφώνοντας το 2-1 για τους «μερένγχες», στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση.
Όπως, στον τελικό του 2020, όπου ο Πεπ Γκουαρντίολα στην πιο ιστορική στιγμή της Μάντσεστερ Σίτι στο Uefa Champions League ξέχασε να βάλει «εξάρι», με συνέπεια να χάσει μία τεράστια ευκαιρία να κατακτήσει το κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά με τους «σίτιζενς».
Τα παραπάνω γεγονότα, φυσικά και δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία για τις συνεχείς αποτυχημένες χρονιές της ομάδας του Μάντσεστερ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Αλλά... σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να «μηδενίσει» όσα έχει πετύχει ο Πεπ Γκουαρντιόλα με τη Μάντσεστερ Σίτι.
Είναι υπεύθυνος, αλλά κανένας αποκλεισμός δεν μπορεί να ξεγράψει όσα έχει προσφέρει πρώτα αυτός στο ποδόσφαιρο και στη συνέχεια η ομάδα του, η οποία θεωρείται και όχι άδικα μία εκ των καλύτερων ομάδων στον κόσμο.
