«Δεν υπάρχει βιασμός, το πήρε πίσω η Μπεκατώρου. Πού υπάρχει βία, όταν της είπε γλυκά λόγια και ενέδωσε και άνοιξε την πόρτα και μπήκε μόνη της; Σας παρακαλώ, μπορούμε να μάθουμε άπαντες την αλήθεια; Και θα του φάμε το κεφάλι του ανθρώπου. Να μάθουμε την αλήθεια. Δεν στηρίζω τον άνθρωπο, στηρίζω τη δικαιοσύνη. Είμαι πιο δεξιός και από τον Πρωθυπουργό. Έχουμε βουλιάξει τον ελληνικό αθλητισμό. Είναι τραγικό. Αν η Σοφία φώναζε με μια φωνή, δεν θα σταμάταγαν τα πάντα; Μπορεί να είναι και τα δύο θύματα. Δεν λέω για θύμα και θύτης. Μπορεί να έχει γίνει άλλη χρήση. Φοβάμαι για τα μέλη της Ομοσπονδίας» ήταν ακριβώς τα λόγια του.
Όσα δήλωσε ο κύριος Μπουντούρης σχετικά με τις καταγγελίες για κακοποίηση μια γυναίκας είναι και η απάντηση σε όλους όσοι τις τελευταίες ημέρες τάχα απορούν (και μέσω αυτής της απορίας αμφισβητούν) για ποιο λόγο όλα αυτά συμβαίνουν τώρα και δεν έγιναν γνωστά τότε που συνέβησαν.
Το «άνοιξε την πόρτα μόνη της και μπήκε» είναι η απάντηση στο γιατί η Σοφία Μπεκατώρου δεν μίλησε όταν υπέστη την κακοποίηση.
Τι θα πει τώρα το θυμήθηκε; Εκατομμύρια γυναίκες πέφτουν θύματα παγκόσμια, ειδικά αν είσαι νεαρή κοπέλα, δεν παίρνεις δουλειά, συμβόλαιο, πτυχίο, προαγωγή και εκβιάζονται αν δεν υποκύψουν (το δείχνουν και όσα καταγγέλλονται τις τελευταίες ημέρες στο ΑΠΘ).. Οι γυναίκες θα μιλούν όποτε θέλουν κι όποτε μπορούν!
Δεν πιστεύει ο κύριος Μπουντούρης ότι υπήρξε βιασμός. Και βγήκε και το είπε δημόσια. Είτε το έκανε για να... προστατέψει την διοίκηση μιας Ομοσπονδίας της οποίας ο ίδιος ειναι εξέχων μέλος, είτε το έκανε για να «χτυπήσει» την καταγγέλλουσα δεν έχει σημασία.
Διότι, πραγματικά, η ουσία δεν είναι τι παιχνίδια παίζονται σε μια Ομοσπονδία, τι συμμαχίες υπάρχουν κτλ κτλ.
Μια γυναίκα κακοποιήθηκε. Αυτή είναι η ουσία. Αυτό είναι το γεγονός. Και για αυτό το γεγονός ίσως θα ήταν προτιμότερο να μη μιλήσει ούτε ο Τάσος Μπουντούρης ούτε όλοι αυτοί που αφήνουν να εννοηθεί ότι ίσως υπήρξε συναίνεση, ότι ίσως τα ήθελε και τα έπαθε, ότι σιώπησε διότι είχε κάτι να κερδίσει. Η Μπεκατώρου και η κάθε Μπεκατώρου.
Κι αν κάποια γυναίκα άνοιξε την πόρτα και μπήκε σε ένα γραφείο ή σε οποιοδήποτε δωμάτιο; Κι αν βρέθηκε μόνη της με ένα άνδρα; Δικαιολογεί αυτό οποιαδήποτε πράξη σε βάρος της; Αν είπε όχι, τότε αυτό είναι άρνηση.
Δηλαδή το άνοιγμα μιας πόρτας είναι συγκατάθεση για ερωτική συνεύρευση; Αν μια γυναίκα πάει στο σπίτι κάποιου φίλου/γνωστού κατόπιν πρόσκλησης πρέπει οπωσδήποτε να ερωτοτροπήσει; Αποκλείουμε την περίπτωση να μην θέλει; Αφού άνοιξε την πόρτα και μπήκε πρέπει να ενδώσει;
Δυστυχώς η άποψη που εξέφρασε τώρα ο Τάσος Μπουντούρης, όπως και αυτή που είχε εκφράσει προ καιρού γράφοντας δημόσια ότι η βία σε βάρος των γυναικών, είναι απόψεις που και υπάρχουν, αν δεν επικρατούν κιόλας. Είναι σαν αυτό το «εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά...». Είναι η άποψη αυτών που πιστεύουν ότι δεν μπορεί, θα το ήθελε η γυναίκα.
Και όσο υπάρχουν αυτές απόψεις δεν θα μπορούν να μιλήσουν και τα θύματα διότι θα φοβούνται πως κανείς δεν θα τους πιστέψει, πως θα βρεθούν τελικά να απολογούνται για τη δική τους στάση, πως θα στιγματιστούν.
Ό,τι δεν μας κάνει, αυτό που δεν μας αρέσει το λερώνουμε, το χλευαζουμε, το καταστρέφουμε. Προφανώς και η Σοφία Μπεκατώρου έπρεπε να μιλήσει έστω και τώρα. Να γλιτώσουν αλλά παιδιά. Ο Τάσος Μπουντούρης θα έπρεπε πρώτος να βγει και να υποστηρίξει το θύμα.
Όσο όμως υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Μπουντούρης που σκέφτονται έτσι, τόσο τα θύματα όπως η Μπεκατώρου θα μένουν στην σιωπή. Αυτό είναι το χειρότερο.
