Ο Χάμιλτον τα είχε όλα εύκολα, έχει το καλύτερο μονοθέσιο, τον βοηθούσε η FIA, δεν είχε δύσκολες σεζόν, τα πρωταθλήματα του ήταν σα μια βόλτα στο πάρκο δεν υπήρχε ανταγωνισμός, είναι υπερτιμημένος, τον έβαλε στη θέση του ο Φερστάπεν επιτέλους και άλλες τέτοιες ομορφιές.
Δεν είναι hate επειδή ο Χάμιλτον είναι αλαζόνας, δεν δίνει respect στον αντίπαλο και σπάει τα νεύρα όλων στο grid, είναι επειδή ο Λιούις έχει επτά πρωταθλήματα μέχρι φέτος δεν έκανε λάθος ούτε με τάμα και έφευγε στο αγωνιστικό υπερπέραν με 330 χιλιόμετρα την ώρα. Κατέντησε κουραστικό να μην μπορείς να τον ανταγωνιστείς, όχι επειδή δεν είχες το ίδιο μονοθέσιο (καλησπέρα Μπότας, καλή τύχη στην Alfa Romeo) αλλά επειδή τον βοηθάει η FIA και είναι και κωλόφαρδος σωστά;
Μάλλον τότε κάπου εδώ πρέπει να σου πω, ότι τα περισσότερα από τα παραπάνω ισχύουν ως ένα βαθμό, έχει βοηθηθεί από την FIA σε κάποιους αγώνες, είχε το καλύτερο μονοθέσιο (μετά την Βραζιλία φέτος) και ουπς είναι τυχερός όμως ποτέ δεν έχει κερδίσει το πρωτάθλημα με... βοήθεια, απλά ήταν ο καλύτερος από τους 20 οδηγούς.
Φέτος το έχασε με τον χειρότερο τρόπο στα 36 χρόνια από τον 24χρονο, Μαξ Φερστάπεν, οι ήττες είναι στο πρόγραμμα (όχι ακριβώς έτσι βέβαια), αλλά τώρα έγινε δεν αλλάζει ο Mad Max είναι πρωταθλητής για το 2021 και εννοείται του αξίζουν συγχαρητήρια για την απίθανη σεζόν που έκανε. Σε αντίστοιχη περίπτωση βέβαια πίσω στο μακρινό 2005, ένας άλλος 7 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής με επίσης τρομερό μονοθέσιο δεν έχασε απλά το πρωτάθλημα αλλά γνώρισε την συντριβή από τον Φερνάντο Αλόνσο.
Θέλετε να μιλήσουμε για τον τελευταίο αγώνα; Ο Χάμιλτον είχε 13'' προβάδισμα, δεν θα τον έπιανε ο Φερστάπεν στους γύρους που απέμεναν και κανονικά σύμφωνα με τους κανονισμούς της FIA (ναι που υπάρχουν απλά χθες τους ξέχασαν) έπρεπε να τελειώσει ο αγώνας πίσω απο το Safety Car... όμως ο Λιούις ουδέποτε στάθηκε στην ξεκάθαρη (!) κλοπή.
Αντίθετα με τον αντίπαλό του που έπρεπε να τον ρωτήσουν 3 φορές για τον Λιούις, τόσο αυτός αλλά και ο πατέρας του έδωσαν κατευθείαν τα εύσημα στον Μαξ και για άλλη μία φορά έδειξε πως ξεχωρίζει, δεν θέλει να είναι ο νέος Σουμάχερ ή ο νέος Σένα, είναι ο εαυτός του ένα παιδί από το Στίβενεϊτζ της Αγγλίας, δεν γεννήθηκε πρωταθλητής, έγινε!
Ο Άντονι Χάμιλτον δούλευε τρεις δουλειές για να μπορεί ο Λιούις να πηγαίνει το Σαββατοκύριακο να τον σταβοκοιτάνε σε όλα τα καρτ επειδή είχε διαφορετικό χρώμα, όμως παρά τα όσα άκουγε πάντα έφευγε με χαμόγελο, βλέπεις έφευγε νικητής. Ο Λιούις δεν προσπαθεί απλά να είναι ο καλύτερος στο καλεντάρι της Formula 1 και να κάνει το κεφαλιού του μέσα στο grid κια να γκρινιάζει (γκουχ γκουχ), προσπαθεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο, βγαίνει στους δρόμους για το BLM και βοηθάει τους, πιο αδύναμους και αυτούς που δεν έχουν την τύχη του.
Δύστυχως όμως για τον Φερστάπεν και τον -κάθε- Φερστάπεν η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα για τον Χάμιλτον και μέσα στη ζωή γενικά, αυτό που μένει είναι ότι ανάμεσα στους 20 οδηγούς που θα πατήσουν στα δοκιμαστικά της Βαρκελώνης τη νέα σεζόν θα είναι ο πρώτος Ολλανδός παγκόσμιος πρωταθλητής και ο Βρετανός στην άλλη μεριά του grid έτοιμος να επαναλάβει ότι έκανε και το 2017 μετά από ακόμα μια σκληρή ήττα
Γιατί ένα χαμένο πρωτάθλημα δεν είναι απαραίτητα αλλαγή σκυτάλης. Ακόμα και στα 37 χρόνια του Χάμιλτον, με τον χρόνο εναντίον του, η διαφορά παραμένει γράφει 7-1 και το μίσος, απλά θρέφει το παιδί από το Στίβενεϊτζ, το έχει συνηθίσει εδώ και τριάντα χρόνια μόνο που πλέον δεν είναι παιδί.
Είναι ο GOAT της F1, αυτός που κατέρριψε όλα τα παράλογα ρεκόρ του Σούμι και δυστυχώς για όσους είναι εναντίον του το moto παρά το όσα έχει πετύχει είναι το ίδιο.
Still We Rise και έτοιμος για το 8ο...
