Προχθες, με το που τέλειωσα τη δουλειά έφυγα καρφί για Βουλιαγμένη για να δω τον δεύτερο χθεσινό αγώνα του μικρού στο πόλο όπου η ΣΚ Ροή έχασε από το Παλαιό Φάληρο και με το που έληξε ξεκίνησα αμέσως για το Χαλάνδρι, όπου διεξάγονταν ο αγώνας του ομαδικού της καλλιτεχνικής κολύμβησης, με τον ΣΚ Ροή να καταλαμβάνει την 4η θέση.
Μαύρες πλερέζες, κλάματα και μούτρα...
Να μας κλαιν' οι ρέγγες εν ολίγοις κι εγώ μαζί που δεν είχα προλάβει ούτε να φάω, ούτε να καλοκοιμηθώ την προηγούμενη, γιατί έκανα δουλείες στο σπίτι.
«Αφού δεν πήραμε μετάλλιο στο ομαδικό δεν έχουμε καμία τύχη στο κόμπο και δεν έχω καμία όρεξη να πάω στον αγώνα», έτσι μου είπε πρωί πρωί ενώ της στερέωνα με φουρκέτες το φιλέ στον κότσο ώστε να είναι έτοιμος και στο κολυμβητήριο οι προπονήτριες να βάλουν μόνο τη ζελατίνη ζαχαροπλαστικής, για να κοκαλώσει το μαλλί και να μην πετάει τρίχα την ώρα του αγώνα.
«Χθες ήταν μία άλλη μέρα και ανήκει στο παρελθόν και σήμερα μία καινούρια που πρέπει να δώσετε τον καλύτερο σας εαυτό. Πέρυσι ήσασταν τελευταίες και πριν ένα μήνα τέταρτες και πανηγυρίζατε. Τώρα ξαφνικά ανεβάσατε τον πήχυ κατακόρυφα. Δεν έρχονται έτσι οι επιτυχίες. Αν θέλετε διακρίσεις θα δουλέψετε πιο σκληρά και κάποια στιγμή θα τα καταφέρετε», ήταν η απάντηση που πήρε μαζί με ένα φιλί και έφυγε κακόκεφη με τον πατέρα της.
Τον πολίστα τον είχα κάνει «πάσα» από την Παρασκευή το μεσημέρι στη μαμά ενός συναθλητή του, γιατί δεν γινόταν ταυτόχρονα να βρισκόμαστε Βουλιαγμένη και Χαλάνδρι.
Πράγματι το να έχεις παιδιά συνεπάγεται τεράστιες υποχρεώσεις και ευθύνες και χθες που έπρεπε να διασχίσω όλη την Αττική για να προλάβω και τους δύο, είχα πεθάνει από το άγχος και την κούραση.
Όμως η δήλωση της Σμαράγδας Καρύδη ότι δεν έγινε μητέρα γιατί δεν ήθελε να γίνει σκλάβα του παιδιού της είναι τουλάχιστον αξιοθρήνητη. Απέχω πολύ από την ιδανική μαμά και έχω και φίλες που επέλεξαν να μην κάνουν παιδιά, επειδή θεωρούσαν ότι δεν θα ήταν καλές μητέρες και σέβομαι βαθιά την επιλογή τους και το αίσθημα ευθύνης με το οποίο αντιμετώπισαν τη μητρότητα. Και εγώ η ίδια άλλωστε, πολλές φορές νιώθω τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες να με καταπίνουν και αμφισβητώ την επιλογή μου να γίνω μάνα, όμως τα παιδιά είναι ένα ιδιαίτερο project στη ζωή κάθε ανθρώπου, το οποίο αν το δουλέψεις σε κάνει καλύτερο.
Είναι εξέλιξη να παύεις να βάζεις σε προτεραιότητα τον εαυτό σου και όχι σκλαβιά. Είναι ένδειξη ωριμότητας και ταπεινότητας να βοηθάς κάποιον ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να σταθεί ως ανεξάρτητη προσωπικότητα με τις δικές του δυνάμεις και να εκπέμψει το δικό του φως.
Τα παιδιά είναι οι ενήλικοι που προετοιμάζεις για τον αυριανό κόσμο. Είναι τα υποκείμενα που βλέπεις να εξελίσσονται μέσα από τη δική σου φροντίδα, καθοδήγηση ακόμα και τα λάθη σου. Είναι ο πιο σκληρός κριτής και γι' αυτό και η επιβράβευση τους όταν και αν έρθει ποτέ, σε καθιστά τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο.
Οι χαρές τους σημαίνουν διπλή χαρά για σένα. Σκλάβος είναι ο αιχμάλωτος που εξαναγκάζεται σε εργασία, με την ελάχιστη δυνατή ανταμοιβή. Γονέας είναι από την άλλη εκείνος που επιλέγει να «εργάζεται» άνευ ανταμοιβής για έναν ιερό - ανώτερο σκοπό.
Δεν ήμουν ποτέ της άποψης ότι οι ανάγκες των γονιών πρέπει να μπαίνουν πάντα σε δεύτερη μοίρα. Όμως πολλές φορές, μπαίνουν και είναι οk, γιατί το επιλέγω και γιατί ακόμα και με αυτόν τον τρόπο κάτι μαθαίνω ταυτοχρόνως σε εμένα και στα παιδιά μου.
Αυτό το κείμενο λοιπόν είναι αφιερωμένο στις μανάδες που ξημεροβραδιαζόμαστε με τις ώρες, μέσα στο κρύο και στη ζέστη για να κάνουμε κάποιους άλλους χαρούμενους και που σήμερα μου έκαναν live μετάδοση την απονομή.
Ελένη, Λενδιάννα, Καλλιόπη, Πένυ, Αννέτα, Μιμίκα, Μαρίες, Ελευθερία, Κατερίνα σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, όπως ευχαριστώ και συγχαίρω όλα τα παιδιά και τις προπονήτριες για την προσπάθεια που έκαναν και ανταμείφθηκε με το ασημένιο μετάλλιο. Τα σέβη μου στα κορίτσια της ΚΟ Ηρακλείου για τα δύο χρυσά σε ομαδικό και κόμπο, των Λεόντων Αλίμου για το χάλκινο και σε όλα τα παιδιά για την προσπάθεια.
