Στο χτυπημένο και μπανταρισμένο κεφάλι του ηρωικού χθες Γιούρι Λοντίγκιν αντικατοπτρίζεται αυτό που οι Παναθηναϊκοί συνηθίζουμε να λέμε «μαχητική ψυχή». Γιατί τον οπαδό μπορεί να τον εντυπωσιάζουν τα τακουνάκια, τα ανάποδα ψαλίδια, τα σουτ-βολίδες από τα τριάντα μέτρα και οι κοφτές ντρίμπλες, αλλά τον εξιτάρουν εξίσου και τα τάκλιν αυτοθυσίας, οι ματωμένοι επίδεσμοι, η αυταπάρνηση, το πάθος, η refuse to lose νοοτροπία. Τι να την κάνεις άλλωστε την τεχνική αν δεν υπάρχουν ψήγματα ψυχής στους ποδοσφαιριστές της ομάδας σου...
Η χθεσινή αναμέτρηση του Φαλήρου θύμισε σε ορισμένα σημεία της τον αποκαλούμενο και «τελικό του αιώνα». Στις 8 Μαΐου 1988, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός βρίσκονταν αντιμέτωποι στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, με φόντο το Κύπελλο Ελλάδας και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Οι Πειραιώτες διέθεταν εκείνη την εποχή έναν πανίσχυρο (και μετέπειτα καταδικασθέντα) πρόεδρο, τον... ευτραφή Γιώργο Κοσκωτά. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε και τότε με την πλάτη στον τοίχο, καθώς αναγκάστηκε να αγωνίζεται για περίπου 45 αγωνιστικά λεπτά με δέκα ποδοσφαιριστές (αποβλήθηκε ο Κώστας Μπατσινίλας στο 79'). Παράλληλα, ένα σωρό φήμες (τις οποίες πάνω στην ευφορία των πανηγυρισμών αποκάλυψε on camera ο Νίκος Σαργκάνης) για ενδεχόμενη δωροδοκία βασικών παικτών του Τριφυλλιού δυναμίτιζαν το κλίμα στο «πράσινο» στρατόπεδο, γεμίζοντας με καχυποψία τους οπαδούς. Όλα έδειχναν ότι η μπίλια θα καθίσει στο κόκκινο, όπως και χθες. Φευ...
Ο Γιούρι Λοντίγκιν βροντοφώναξε «νιετ» στο πέναλτι του Ζοάο Καρβάλιο, όπως τότε, που το «Φάντομ» απέκρουσε τις εκτελέσεις των Μηνά Χαντζίδη και Χιλμπέρτο Φούνες. Και οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού πανηγύρισαν μπροστά στη Θύρα 7 για τις επτά φορές που η μπάλα αναπαύθηκε στα «ερυθρόλευκα δίχτυα». Συμβολικό...
Αγωνιστικά τώρα, αν τραυματίζονταν ακόμα ένας ή δύο ποδοσφαιριστές, δεν αποκλείεται να βλέπαμε τους Νικόλα Βασιλαρά και τον διερμηνέα του Τριφυλλιού, Μιγκέλ Καπουάνο, να φορούν την πράσινη φανέλα για να βοηθήσουν την ομάδα να πάρει την πρόκριση. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την ικανότητά τους από την άσπρη βούλα, αν χρειαζόταν να τεθούν αντιμέτωποι με τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Η αλήθεια πάντως είναι ότι οι στόπερ και οι αμυντικοί μέσοι του Παναθηναϊκού εξέπληξαν και εμάς τους ίδιους με την ψυχραιμία και την τεχνική τους από τα ένδεκα βήματα. Με εξαίρεση τον Φίλιπ Μλαντένοβιτς, όλοι σημάδεψαν σωστά, και μάλιστα με εξαιρετικά χτυπήματα.
MVP του χθεσινού Παναθηναϊκού; Ολόκληρη η αμυντική γραμμή! Με προεξάρχοντες ίσως τους Γιάννη Κώτσιρα και Τιν Γεντβάι. Μάχες έδωσαν και οι Αράο, Βαγιαννίδης και Χουάνκαρ, ενώ ο Μπένιαμιν Βέρμπιτς θα μπορούσε να μνημονεύεται για πολλά χρόνια σαν «νέος Καπουράνης», αν πετύχαινε το γκολ με γυριστό δεξί σουτ στο 98'. Δεν ξέρω αν αυτό το σενάριο, να κερδίζαμε δηλαδή 1-0 τον Ολυμπιακό με γκολ στην τελευταία φάση του ματς, θα ήταν πιο ηδονικό απ' ό,τι το χθεσινό. Σκοπός επετεύχθη πάντως... Ο Άντραζ Σπόραρ ήταν και εκείνος στους διακριθέντες της αναμέτρησης, η αλήθεια είναι όμως ότι για έναν φορ της κλάσης του (και των απολαβών του) θα περιμέναμε τουλάχιστον τη μία από τις δύο φάσεις που βρέθηκε κοντά στην επιτυχία να τις μετουσιώσει σε γκολ...
Ο Φατίχ Τερίμ έχει φυσικά και αυτός μερίδιο στην επιτυχία. Αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί (και αν το VAR έκανε σωστότερα τη δουλειά του) δεν αποκλείεται να είχε φύγει θριαμβευτής -με καθαρές νίκες- και από τη Νέα Φιλαδέλφεια αλλά και από τον Πειραιά. Πάντως, Τούρκος να αλώνει γήπεδο που ονομάζεται «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και παραλίγο να αλώνει και το «Αγιά Σοφιά»... Καλά, το σταματάω εδώ, μη βαράτε!
ΥΓ.1: Ο Ολυμπιακός διαθέτει εξαιρετικό υλικό, αλλά το πρόβλημά του είναι η έλλειψη ομοιογένειας. Ήταν καλύτερος από τον Παναθηναϊκό ΜΟΝΟ όταν οι «πράσινοι» έδειχναν να ξεμένουν από δυνάμεις και φυσικά ως σύνολο δεν συγκρίνεται με τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Επίσης, αν δεν μπορείς να νικήσεις μια ομάδα που αγωνίζεται με τόσες ελλείψεις και με τον στόπερ Ακαϊντίν (ο οποίος ακόμα δεν γνωρίζει ούτε τα μικρά ονόματα των συμπαικτών του) να δοκιμάζεται για πρώτη φορά στην καριέρα του σε θέση φορ, δεν σου φταίει κανείς άλλος παρά μόνο εσύ...
ΥΓ.2: Δεν θα κατηγορήσω τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο για τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε χθες. Επαγγελματίας είναι, ορθώς έπραξε να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του. Είναι και αυτό μια ενέργεια από εκείνες που απαιτούνται, στο πλαίσιο του να γίνει αποδεκτός εκεί κάτω στον Πειραιά...
ΥΓ.3: Κάθε μα κάθε αγωνιστική νίκη ή κερδισμένος τίτλος του Παναθηναϊκού στο εξής θα φέρουν ΚΑΙ τη σφραγίδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ακόμα και οι σκληρότεροι επικριτές του δεν νομίζω να έχουν αντίρρηση σε αυτό...
ΥΓ.4: Ο Παναθηναϊκός μετράει 2/2 προκρίσεις απέναντι στον Ολυμπιακό σε διαδικασίες πέναλτι. Ίσως ένα γραμμάτιο από τους... Κουκούλειους αποκλεισμούς του 1990 και του 1992 στο Κύπελλο Ελλάδας να εξοφλήθηκε χθες. Απομένουν βέβαια αρκετά γραμμάτια ακόμα. Έχει ο καιρός...
