Τριάντα τέσσερις- με τον σημερινό. Και αριθμητικώς για να μην υπάρχουν παρερμηνεύσεις: 34. Αριθμός που αποτελεί, φυσικά, ρεκόρ, ένα από τα…μυριάδες που έχει πια στην ρακέτα του.
Κι όμως, κανείς από τους προηγούμενους τελικούς δεν είχε την βαρύτητα του σημερινού, κι ας μην στεκόταν στην απέναντι πλευρά του φιλέ κάποιο ιερό τέρας του αθλήματος (μιας και ο Ράφα Ναδάλ είναι τραυματίας και ο Ρότζερ Φέντερερ απολαμβάνει τις χαρές της συνταξιοδότησης), αλλά το «ταπεινός»- μα σούπερ ταλαντούχος- Κάσπερ Ρουντ.
Ο λόγος, απλός: ο Νόβακ Τζόκοβιτς είχε την ευκαιρία να γράψει ιστορία, αν κατάφερνε απλά και μόνο να κερδίσει τρία σετ απόψε. Και όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν ο Σέρβος βρίσκεται στο κατώφλι της ιστορίας, έτσι; Απλά το περνά…
Το ματς για τον 36χρονο θρύλο, ωστόσο, ξεκίνησε με το λάθος πόδι: το αριστερό. Ο Ρουντ μπήκε εκπληκτικά στο Philippe-Chatrier και με γρήγορο break στο πρώτο μόλις service game του Νόλε προηγήθηκε με 3-0 και 4-1.
Από εκείνο το σημείο και μετά ο Τζόκοβιτς ξεπέρασε την κρίση αγωνιστικής ταυτότητας ενθυμούμενος πως είναι ο… Τζόκοβιτς και βρίσκοντας εκπληκτική σταθερότητα από την baseline άρχισε να «σφυροκοπά» τον Νορβηγό, καταφέρνοντας να στείλει το παρθενικό σετ στο tie-break.
Εκεί με mini break με το «καλησπέρα», ακολουθούμενο από πληθώρα hold και νέων mini breaks, έφτασε στο γρήγορο 7-1, κάνοντας το υπέρ του 1-0 με 7-6 (1) έπειτα από 1 ώρα και 23 λεπτά.
Αφού κατάφερε να επιβιώσει από το πρώτο δύσκολο σετ, ήταν δεδομένο πως ο Σέρβος θ’ ανέβαζε κι άλλο την απόδοσή του. Όπερ και εγένετο: παρά τα εύκολα λάθη σε ορισμένα smash και την αδυναμία του να «περάσει» κάποια slice με το backhand, ήταν απλά ανίκητος από την βασική γραμμή. Έκανε, λοιπόν, το πολυπόθητο break στο 2ο μόλις game, για να φτάσει με σχετική ευκολία στο 6-3 και το 2-0.
Στο τρίτο, ο Ρουντ, μη έχοντας να χάσει τίποτα πλέον καθώς βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, πίεσε όσο περισσότερο μπορούσε τον αντίπαλό του, ήταν ψύχραιμος σε όλους τους πόντους και έδειχνε πως θα έφτανε τουλάχιστον έως το tie-break, για να παίξει εκεί στα ρέστα του.
Έδειχνε, όμως. Γιατί όταν έπρεπε ο «Τζόκερ» έκανε κομβικό break με love (!) στο 11ο game και δεν άργησε να ολοκληρώσει τον θρίαμβό του λίγο αργότερα, επικρατώντας εν τέλει του μαχητικού Ρουντ με 7-6 (1), 6-3, 7-5.
Αυτή του η νίκη έστειλε τον Τζόκοβιτς μόνο πρώτο στη λίστα των παικτών με τις περισσότερες κατακτήσεις GS, μιας και έφτασε τις 23 και άφησε πίσω του τον, μέχρι πρότινος συγκάτοικο στην κορυφή, Ράφα Ναδαλ (22). Στα 20 Major, θυμίζουμε, ολοκλήρωσε την καριέρα του ο Ρότζερ Φέντερερ.
Παράλληλα, με την κατάκτηση του φετινού Roland Garros ο Νόλε έγινε ο μόνος τενίστας στην ιστορία που έχει κερδίσει από τουλάχιστον 3 φορές και τα 4 Grand Slam (10 Australian Open, 3 RG, 7 Wimbledon, 3 US Open), ενώ, φυσικά, έχει το ρεκόρ με τις περισσότερες εβδομάδες στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης αλλά και τις περισσότερες κούπες στα Masters 1000.
Σε απόλυτα νούμερα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρα σαφές πως ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ο GOAT και όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο θα ισχυροποιεί τη θέση του για να μείνει στην συνείδηση των φιλάθλων ως ο καλύτερος όλων των εποχών.
Ο Φέντερερ είχε την φινέτσα και τη μαγεία με το μέρος του.
Ο Ναδάλ τη μεγαλύτερη καρδιά που έχουμε δει ποτέ εντός κορτ.
Αν σκεφτεί κανείς πως ο Νόλε βάζει από κάτω του αυτούς τους δύο- έστω και στα στείρα νούμερα- τότε στο νου για τα εξωπραγματικά επιτεύγματά του έρχεται μονάχα μία λέξη.
Ακριβώς, το βρήκατε: υπόκλιση.
