Το χειρότερο δεν είναι να μένει η «επίσημη αγαπημένη» έξω από τη συνέχεια ενός Παγκοσμίου κυπέλλου στη φάση των «16». Έως εκεί μπορούσε να φτάσει με το υλικό που διέθετε, εκεί έφτασε. Η 8άδα είναι πλέον πολύ μακριά…
Το χειρότερο είναι να ζητάνε οι υπεύθυνοι το προφανές αγνοώντας επιδεικτικά τον καθρέφτη τους. Έλεγε και ξανάλεγε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Λιόλιος πόσο πρέπει όλη η Ελλάδα να χειροκροτήσει αυτά τα παιδιά για την προσπάθειά τους. Είπε κανείς το αντίθετο; Βγήκε δημοσιογράφος ή φίλαθλος να βρίσει τον Παπανικολάου, τον Λαρεντζάκη, τον Παπαγιάννη, τον Παπαπέτρου, τον Γουόκαπ, τον Μποχωρίδη και τα άλλα παιδιά επειδή η Εθνική αποκλείστηκε; Εάν το έπραξε κάποιος, οκ, θα είναι ένας ακόμη ηλίθιος σε μια χώρα που στα social media μπορεί να βρεις όλων των ειδών τους προβληματικούς.
Μιλάμε όμως για κανονικούς ανθρώπους. Ποιος λογικός μπορεί να ρίξει ευθύνες σε παιδιά που «αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν»; Άφησαν το καλοκαίρι τους, άφησαν τις οικογένειές τους και πήγαν στις Φιλιππίνες γνωρίζοντας και οι ίδιοι ότι με τη συγκεκριμένη σύνθεση ο κόσμος να γύριζε τούμπα τύχη δεν είχαν. Πήγαν όμως…
Το τραγικό της υπόθεσης δεν είναι ο αποκλεισμός της Εθνικής, αλλά ότι ο κ. Λιόλιος και ο κόουτς Ιτούδης έχουν λησμονήσει να μιλήσουν επί της ουσίας για τις πραγματικές ευθύνες που η ομάδα έφθασε εδώ.
Να μας πουν γιατί αδυνατούν να εμπνεύσουν, ο ένας ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας, ο άλλος ως προπονητής. Διαβάζω από συναδέλφους μου που γνωρίζουν πολύ καλά τα εσωτερικά, ότι ο Σλούκας δεν θα πάει στην εθνική εάν παραμείνει ο Ιτούδης, ότι ο Καλάθης δεν πήγε εξαιτίας του κόουτς κλπ. Βλέπω τον Γιάννη να βρίσκεται μακριά από ακόμη μία μεγάλη διοργάνωση αφού ουσιαστικά αδυνατεί να «πείσει» τους Μπακς για τα «πρέπει» της παρουσίας του. Κι ενώ την τελευταία φορά ο κ. Ιτούδης… είχε τσατιστεί επειδή μαζεύτηκε το μισό Μιλγουόκι στον πάγκο της Εθνικής! Τι να κάνουμε, παγκόσμιος σταρ είναι ο άνθρωπος και στα χέρια του έχουν επενδύσει ένα καράβι εκατομμύρια.
Θυμάμαι τα… παλιά χρόνια ο Βασιλακόπουλος είχε κατά καιρούς «πλακωθεί» με όλους τους σταρ της εποχής (Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα, Φάνη) αλλά όταν έφτανε η ώρα των αγώνων αυτοί όχι μόνο πήγαιναν στην Εθνική αλλά έδιναν και την ψυχή τους. Τσιγάρο στο αεροπλάνο μπορεί να κάπνιζαν, τον προπονητή μπορεί να τον ανάγκαζαν σε αποχώρηση, αλλά στο παρκέ έβγαζαν μάτια. Τετράδες έφθαναν, τελικούς πήγαιναν, κούπες σήκωναν.
Εδώ και χρόνια, και επί «φάρου», είχαν αρχίσει να φαίνονται οι «αλλοιώσεις» και στην Εθνική, όμως τώρα το πράγμα παράγινε. Ετσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση θα είναι περισσότεροι αυτοί που δεν θέλουν παρά εκείνοι που θέλουν να παίζουν στην ομάδα! Τη στιγμή, μάλιστα, που το ελληνικό μπάσκετ έχει πάψει να παράγει όπως στο παρελθόν και χρειάζεται μεταγγίσεις τύπου «Θωμά Γουόκαπ» (ο άνθρωπος έπαιξε με πάθος γεννημένου Έλληνα) για να λειτουργήσει.
Όταν συμφώνησε ο Δημήτρης Ιτούδης να αναλάβει τον πάγκο της Εθνικής η πλειονότητα είπε ότι επρόκειτο για εξαιρετική επιλογή. Τώρα αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι δεν τον θέλει ούτε η ΕΟΚ, ούτε ο Τύπος ούτε οι παίκτες. Μπορεί να μη τον θέλει ούτε… ο ίδιος άσχετα εάν λέει ότι έχει συμβόλαιο μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Για την ώρα πάντως, επειδή ο κόσμος δεν έχει πάψει να αγαπάει την ομάδα, απαιτούνται κάποιες σταράτες εξηγήσεις. Από όλους. Όχι για τον αποκλεισμό αλλά για όσα συνέβησαν. Για το γεγονός ότι πριν από την επιτυχία απουσιάζει η ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Μαζί και η ανάγκη που ένοιωθαν οι παλαιότεροι να παίξουν και με μισό πόδι και να διακριθούν φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο.
Πάμε και στο ποδόσφαιρο. Μπήκαμε σε μία πολύ σημαντική εβδομάδα για την Εθνική Ελλάδος. Το παιχνίδι στην Ολλανδία είναι κρίσιμο και εάν η ομάδα καταφέρει να πάρει αποτέλεσμα θα χτίσει θεμέλια αυτοπεποίθησης για το μεγάλο στόχο της πρόκρισης.
Η Εθνική διαθέτει ταλέντο, στον Πογιέτ έχουν αποδοθεί τα εύσημα για την προσπάθεια που κάνει να δημιουργήσει μια καινούργια ομάδα με προοπτικές, όμως δεν γίνεται να μείνουν ασχολίαστοι κάποιοι «Πογιετισμοί». Στις προηγούμενες κλήσεις ήταν αδικαιολόγητη η απουσία του Φορτούνη. Αυτό εξόργισε τον διεθνή άσο του Ολυμπιακού και ουσιαστικά τον οδήγησε στην απόφαση να αποχωρήσει από την Εθνική μόλις στα 30 του χρόνια. Οι χειρισμοί του Πογιέτ δυστυχώς στέρησαν από την Ελλάδα το ταλέντο του Φορτούνη. Ο οποίος ούτε «κλικαδόρος» είναι ούτε είχε συμπεριφορές άλλων που έβλεπαν την Εθνική σαν το οικόπεδό τους. Ο Πογιέτ δεν του φέρθηκε σωστά και η Εθνική τον στερείται, την ώρα που ο Ολυμπιακός απολαμβάνει το ταλέντο του.
Όπως και ο ΠΑΟΚ απολαμβάνει το ταλέντο του Κωνσταντέλια αλλά ο Ομοσπονδιακός τεχνικός… αρνείται να το δει. Και ο «Ντέλιας» έξω από τις τελευταίες κλήσεις. Γιατί; Ελα ντε;
Τέλος και ο Παναθηναϊκός απολαμβάνει το ταλέντο του Γιώργου Βαγιαννίδη αλλά οι «Πογιετισμοί» έκαναν κι εδώ την εμφάνισή τους. Ανεξάρτητα με την ατυχία του νεαρού που τραυματίστηκε στα Γιάννενα, το καλοκαίρι που έκανε στην Ευρώπη έπρεπε δεδομένα να του δώσει ευκαιρία στην Εθνική.
Δεν είναι κακό να επισημαίνεις τα προφανή ούτε γίνεσαι αντι-Πογιέτ αν λες τα πράγματα με το όνομά τους και στα καλά και στα άσχημα.
Τέλος, επειδή επαναλαμβάνεται ως μόνιμο επιχείρημα η επιτυχία του Ρεχάγκελ που δεν είχε καλέσει Γεωργάτο, Ζήκο, Στολτίδη κλπ, να πω απλά ότι δεν είναι κάθε μέρα του Αι Γιαννού, δεν διαθέτει η Εθνική Ζαγοράκη, Μπασινά, Κατσουράνη, δεν είναι όλοι Ότο…
Αυτά τα ολίγα και μακάρι η Ελλάδα να κάνει «διπλό» στην Ολλανδία!
