Ήταν η πρώτη διοργάνωση με αλλαγές καθώς τα προκριματικά είχαν όμιλο πριν τα νοκ-άουτ που οδηγούσαν στην τελική φάση, ενώ το όνομα από European Nations Cup έγινε European Championship. Όπως και στα προηγούμενα, ήταν 4 οι ομάδες που διεκδίκησαν τον τίτλο, με την Σοβιετική Ένωση να είναι ξανά παρούσα μαζί με τις Γιουγκοσλαβία, Αγγλία, Ιταλία. Η τελευταία φιλοξένησε το Euro σε τρία γήπεδα και στο πρώτο ματς έμελλε να γραφτεί ιστορία. Όχι επειδή ένας παίκτης έκανε κάτι που δεν θα ξεπεραστεί ποτέ, αλλά επειδή είχαμε πρόκριση στο στρίψιμο του νομίσματος. 

Στο San Paolo της Νάπολης, Ιταλία και Σοβιετική Ένωση δεν κατάφεραν να σκοράρουν σε 120 λεπτά και αυτό που προέβλεπε ο κανονισμός ήταν κάτι αδιανόητο για το σήμερα. Ο αρχηγός των Azzurri, Φακέτι, διάλεξε τη σωστή πλευρά και έστειλε την ομάδα του στα ημιτελικά. Λίγο αργότερα, στο Comunale της Φλωρεντίας, η Γιουγκολαβία και η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια τότε, Αγγλία, πήγαιναν και αυτές για 0-0, όμως στο 86’ ο Τζάγιτς με εκπληκτική λόμπα πέτυχε το μοναδικό γκολ και έστειλε την ομάδα του Ράικο Μίτιτς στο μεγάλο ραντεβού με την Ιταλία.

Στον τελικό, στο Olimpico της Ρώμης μπροστά σε 68.000 θεατές, ο Τζάγιτς άνοιξε ξανά το σκορ, όμως λίγο πριν το τέλος ο Ντομενγκίνι ισοφάρισε με απευθείας φάουλ και αφού στην παράταση το 1-1 δεν άλλαξε, είχαμε επαναληπτικό. «Για να είμαι ειλικρινής, δεν αξίζαμε την ισοπαλία» είπε ο μυθικός τερματοφύλακας της Ιταλίας, Ντίνο Τζοφ, όμως η ομάδα του κατέκτησε τον τίτλο στη ρεβάνς που έγινε δύο μέρες αργότερα, αφού ο Βαλκαρέτζι έβαλε βασικό τον Ρίβα και ο Νο1 σκόρερ στην ιστορία της Squadra Azzurra τον δικαίωσε ανοίγωντας τον δρόμο για το τελικό 2-0.

Για πρώτη φορά πήρε μέρος στη διοργάνωση του 1972 η Δυτική Γερμανία και το σήκωσε. Στην τελική φάση, που φιλοξενήθηκε σε 4 γήπεδα του Βελγίου, συμμετείχαν επίσης Ουγγαρία και Σοβιετική Ένωση, οι οποίες αποτέλεσαν και το ζευγάρι του ημιτελικού. Η ΕΣΣΔ επικράτησε 1-0 χάρη σε γκολ του Κονκόβ στο δεύτερο μέρος, ενώ την ίδια ώρα η Δυτική Γερμανία πήρε από νωρίς δύο γκολ από τον Γκερντ Μίλερ και το Βέλγιο απλά μείωσε στο φινάλε σε 2-1.

Στον τελικό, η πανίσχυρη ομάδα του Χέλμουτ Σον δεν είχε κανένα πρόβλημα και επιβλήθηκε της Σοβιετικής Ένωσης μπροστά σε 43.000 θεατές στο Χέιζελ των Βρυξελλών. Μάγιερ, Μπεκενμπάουερ, Μπράιτνερ, Χάινκες, Χένες έκαναν τη διαφορά όπως φυσικά και ο Γκερντ Μίλερ, ο οποίος σκόραρε δύο φορές. Ο μυθικός επιθετικός προερχόταν από μια σεζόν στην οποία είχε βάλει 40 γκολ με την Μπάγερν Μονάχου και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ των προκριματικών (7) αλλά και της τελικής φάσης του Euro (4).

Το 3-0 κόντρα στην ΕΣΣΔ παρέμεινε η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη σε τελικό Euro μέχρι το 2012, όταν η Ισπανία διέλυσε με 4-0 την Ιταλία. «Όλα δούλεψαν τέλεια, είχαμε αρμονία και ο ένας καταλάβαινε πολύ καλά τον άλλο» είπε μετά την κατάκτηση του τίτλου ο Μίλερ, ενώ ο προπονητής της επιτυχίας τόνισε ότι η 11άδα που παρέταξε «ήταν η καλύτερη που έχω βάλει σε όλη μου την καριέρα». Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, που αγωνίστηκε σε θέση libero,αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης.