«Το χειρότερο αποτέλεσμα στην ιστορία της Εθνικής».
«Ακόμα και η ιστορία σας αποδοκιμάζει».
«Άθλια εικόνα, η καταστροφή είναι μπροστά μας».
Αυτοί είναι μερικοί ενδεικτικοί τίτλοι από τον τρόπο που τα ρουμανικά ΜΜΕ έλουσαν την Εθνική τους ομάδα. Όχι δεν είναι τόσο παλιά, όσο νομίζεις. Γράφτηκαν την προπερασμένο Σάββατο, μετά την πρόβα τζενεράλε για το Euro!
Μπορεί να ήταν λάθος η επιλογή αντιπάλου. Το Λιχτενστάιν πήγε στο Βουκουρέστι και έκανε αυτό που κάνει πάντα. Έβαλε 11 παίκτες πίσω από την μπάλα και περίμενε στωικά το τελευταία σφύριγμα για να κάνει την καταμέτρηση των γκολ που «έφαγε».
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα, δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι.
Οι Ρουμάνοι έκαναν κάποιες ευκαιρίες, όμως ήταν νωθροί, προβλέψιμοι, χωρίς φαντασία.
Το 0-0 έμεινε ως το τέλος και το ενωτικό, γιορταστικό κλίμα στις εξέδρες, έγινε πολύ γρήγορα προβληματισμός, αποδοκιμασία, ξενέρωμα.
Μόνο που δεν ήταν το πρώτο 0-0. Με... λευκή ισοπαλία είχε λήξει και το προηγούμενο εντός έδρας φιλικό με την Βουλγαρία.
Μόνο που υπήρχε και κάτι ακόμα χειρότερο. Την τελευταία φορά που κέρδισε η Ρουμανία είχαμε ακόμα 2023, ήταν στις 18 Νοεμβρίου και στο 1-2 επί του Ισραήλ που επικύρωσε και τυπικά το εισιτήριο για την τελική φάση!
«Πρέπει να μάθουμε κάτι από αυτά τα φιλικά. Είχαμε 20 στατικές φάσεις και δεν βάλαμε ούτε ένα γκολ. Κάναμε και πολλές αλλαγές. Τα γκολ δεν μπήκαν στα φιλικά, αλλά θα έρθουν στην Γερμανία, είμαι σίγουρος» δήλωσε ο Έντι Ιορντανέσκου, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο.
«Δεν θα έπρεπε να κλείσουμε τέτοια φιλικά, όπως αυτό το Λιχτενστάϊν. Δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα. Παίξαμε απέναντι σε μία ομάδα που είχε 11 παίκτες πίσω από την σέντρα. Καμία ομάδα δεν πρόκειται να παίξει έτσι στο Euro», δήλωσε ο Μίρτσεα Λουτσέσκου, ο οποίος έριξε τα βέλη του στην ομοσπονδία.
Υπήρχε και κάτι ακόμα ακόμα χειρότερα. Η Ρουμανία βρισκόταν εδώ και 8 χρόνια σε διεθνή απομόνωση από τις μεγάλες διοργανώσεις, η τελευταία μνήμη από τελική φάση ήταν μία οδυνηρή ήττα από την Αλβανία στο τελευταίο ματς των ομίλων του Euro 2016, ένα αποτέλεσμα που έριξε το εγχώριο ποδόσφαιρο σε πολυετή εσωστρέφεια, είναι ένα παιχνίδι που μνημονεύεται ακόμα.
Ο μυθικός Γκεόργκε Χάτζι υπενθύμισε ότι μόνο μία γενιά, η δική του, κατάφερε το 1994 να φτάσει ως τα προημιτελικά μεγάλης διοργάνωσης, θέλοντας να εμπνεύσει και να δώσει κίνητρο σε αυτή την ομάδα. Και εκείνοι πήγαν και κέρδισαν 3-0 στην πρεμιέρα του Euro την Ουκρανία, παίζοντας ποδόσφαιρο του 1994!
Η Ρουμανία έκανε ότι προσπαθούν να αποφύγουν όλοι το 2024. Επέλεξε να πάει κόντρα στο ρεύμα, έκανε ότι αντενδείκνυται σήμερα! Και τα διέλυσε όλα!
Επέλεξε να σνομπάρει την κατοχή.
Πήγε στην τελική φάση ως η φιναλίστ με το μικρότερο ποσοστό κατοχής και στην πρεμιέρα είχε μόλις 34%. Ε, και;
Επέλεξε να σνομπάρει το build-up από πίσω.
Ο τερματοφύλακας της εκτέλεσε όλες τις επαναφορές του άουτ με βολέ, δεν πήρε το παραμικρό ρίσκο. Ε, και;
Επέλεξε να αγνοήσει την λογική των Xgoals.
Έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την μόδα που θέλει την τελική ενέργεια να εκτελείται εντός περιοχής, ψάχνοντας τις καλύτερες συνθήκες. Χωρίς δεύτερη σκέψη οι παίκτες της... μπουμπούνιζαν από παντού, σκόραραν δύο φορές, με σουτάρες εκτός περιοχής, δεν το βλέπεις πουθενά πια αυτό.
Επέλεξε να παίξει σε άλλο τέμπο.
Κόντρα στην λογική του «τσίκι-τσίκι μπολ», των αμέτρητων κοντινών μεταβιβάσεων, της υπομονής, του ατελείωτου χτισίματος, οι Ρουμάνοι την είδαν αλλιώς.
Σε 90 λεπτά δεν έκαναν ούτε μία πάσα προς τα πίσω -δεν υπήρχε αυτό καν ως επιλογή! Η μπάλα πήγαινε μόνο μπροστά -αδιάφορο αν χανόταν η κατοχή. Το θέμα ήταν να μην υπάρχουν ρίσκα, να μην χαθεί η μπάλα σε κάποια επικίνδυνη ζώνη.
Επέλεξε να παίξει με... τεχνητό βάθος στην άμυνα. ΟΚ, τυπικά η άμυνα ήταν σε σχηματισμό τετράδας, αλλά η λογική ήταν παλιά. Ο ένας, ο σκληρός ο στόπερ (Μπούρτσα) πήρε τον βαρύ φορ (Ντόβμπικ) και ο άλλος, ο εγκεφαλικός (Ντραγκούσιν) έπαιζε κάτι σαν λίμπερο, σκούπιζε ό,τι ξέφευγε.
Οι Ρουμάνοι που θαρρεί κανείς ότι σε όλο το παιχνίδι έπαιζαν πίσω από την μπάλα, υπέπεσαν μόλις σε 9 φάουλ. Ήταν απόλυτα συμπαγείς, δεν άφησαν σπιθαμή χώρου, κυριάρχησαν τακτικά, πνευματικά, ενεργειακά απέναντι σε έναν σοκαρισμένο αντίπαλο, παίζοντας ποδόσφαιρο άλλης εποχής.
Οι μόδες στη μουσική, στα ρούχα, στο ποδόσφαιρο έχουν την τάση να ανακυκλώνονται.
Να δείτε, ένα παράδειγμα. Ο Ionuț Cercel ήταν 12 ετών, όταν ηχογράφησε το Made in Romania, σήμερα είναι 27.
Χρειάστηκε να περάσουν περίπου 15 χρόνια, ώστε αυτό το δείγμα μοντέρνου μανέλε να κολλήσει σαν τσίχλα στο μυαλό όλης της Ευρώπης.
Da dumla dumla da, da dumla dumla da
Daga dumla dumla da, made in Romania…
