Η πρόσληψη του Ντιέγκο Αλόνσο έγινε χωρίς τυμπανοκρουσίες. Όχι γιατί φταίει ο άνθρωπος, απλά ακολουθήθηκε απ’ το σίριαλ κάποιων εβδομάδων με τον Σάρι. Αυτόματα ο Ουρουγουανός πήρε ένα «βάρος» που δεν του έπρεπε. Και φυσικά δεν γίνεται να συζητιέται ως ο τεχνικός που ήρθε επειδή δεν είπε «ναι» ο Ιταλός.
Ήδη ο Αλόνσο έχει αρκετά αρνητικά που φορτώθηκε, χωρίς να του αναλογεί κανένα! Αυτόματα υπάρχει αδικία εκεί, όμως απ’ την άλλη είναι η κατάσταση και η ψυχολογία της ομάδας τέτοια. Οπότε δε γίνεται να σταθεί κανείς περισσότερο εκεί. Αυτό είναι, προχωράς και ευελπιστείς πως θα αλλάξει η όποια αρνητικότητα. Γνωρίζοντας πως οι Παναθηναϊκοί επειδή ψάχνουν την ελπίδα στο ποδόσφαιρο, εύκολα γυρίζουν το αρνητικό σε θετικό και μάλιστα υπέρμετρα.
Ο Αλόνσο απ’ όσο διαβάζουμε, δείχνει τη φιλοδοξία του μέσω της όρεξης που έχει για δουλειά. Αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς. Το κίνητρό του λόγω ηλικίας, τελευταίας αποτυχίας στη Σεβίλλη και θέλησής του να πετύχει κάτι σημαντικό στην Ευρώπη, είναι στα ύψη. Μέσα στη… μιζέρια μας ξεχνάμε το μέγεθος του Παναθηναϊκού, επειδή μας παίρνει από κάτω λόγω της έλλειψης του πρωταθλήματος και των πολλών στιγμών στεναχώριας. Αν το δούμε ψύχραιμα, θα αντιληφθούμε πως για έναν άνθρωπο που ξέρει το μέγεθος του Παναθηναϊκού (έπαιζε στην Ευρώπη σε εποχές που το «τριφύλλι» ήταν απειλή για τον οποιοδήποτε στο Champions League) το κίνητρο του να βάλει στο βιογραφικό του «με μένα ξαναπήραν το πρωτάθλημα», είναι τεράστιο.
Πέραν της όρεξής του και των κινήτρων του, η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία είναι κάτι που τα προηγούμενα χρόνια ο Παναθηναϊκός δεν είχε. Εντάσεις, ταχύτητα, αμεσότητα, πρέσινγκ, κάθετο παιχνίδι. Με μια λέξη το ποδόσφαιρο που αν το πετύχεις, εντυπωσιάζει. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο να το πετύχεις. Θετικό που ο Ουρουγουανός δεν πάει απ’ τον εύκολο δρόμο, ειδικά σε μια χώρα που συνήθως ο ρυθμός είναι… τα ζώα μου αργά.
Εδώ όμως έρχεται και το δύσκολο. Ο χρόνος που θα χρειαστεί. Για να δούμε τον Παναθηναϊκό των θέλω και της ταυτότητας του Ουρουγουανού, δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός μήνα. Ειδικά όταν αυτή τη στιγμή δουλεύεται ένα ρόστερ απ’ το οποίο λείπουν πολλοί και κυρίως σημαντικοί για την ομάδα. Είτε πρόκειται για Ιωαννίδη+διεθνείς που είναι στο Euro, είτε πρόκειται για τις μεταγραφές.
Για την Ελλάδα, η ποδοσφαιρική προοπτική που θέλει να παρουσιάσει ο Αλόνσο, είναι εντυπωσιακή. Μπορεί εύκολα να κάνει τη διαφορά, όμως πάντα με τον αστερίσκο πως θα χρειαστεί χρόνο. Τον έχει ο οργανισμός του Παναθηναϊκού αυτό το χρόνο; Όχι είναι η απάντηση. Γιατί αν «στραβώσουν» στην αρχή κάποια αποτελέσματα, επειδή θα είσαι… ανοιχτός πίσω στην προσπάθειά σου να εφαρμόσεις στον απόλυτο βαθμό την αμεσότητα, το πρέσινγκ ψηλά κτλ, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Σε μια ομάδα που ήδη είναι φορτωμένη στις πλάτες της με την… ποδοσφαιρική δυστυχία δεκατεσσάρων ετών (σε επίπεδο κατάκτησης πρωταθλήματος, προφανώς και υπήρξαν καλές σεζόν σε αυτό το διάστημα).
Πρώτα απ’ όλα λοιπόν, θα χρειαστεί… γερό στομάχι ο ίδιος ο οργανισμός. Πίστη, εμπιστοσύνη και αντοχές στην τεράστια πίεση που δεδομένα έχει ήδη ο Παναθηναϊκός. Μοναδικό… φάρμακο σε όλα αυτά, ακόμη και στην αρχή που η ομάδα θα ψάχνει στοιχεία στο παιχνίδι της τα οποία θα βρει στην πορεία, είναι τα αποτελέσματα. Ας έρχονται δύσκολα, αγχωτικά. Να έρχονται είναι το θέμα, γιατί έτσι θα υπάρχει ηρεμία και υπομονή. Διαφορετικά, οι αντοχές του Παναθηναϊκού είναι κάτι που πάντα μας φόβιζε.
Ειδικά στην περίοδο αυτή λοιπόν, πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλοι… οδηγοί. Εκείνοι οι οποίοι θα βγουν μπροστά και θα στηρίξουν την αναμονή μέχρι την «έκδοση» της περίφημης ταυτότητας Ντιέγκο Αλόνσο στο παιχνίδι των Πράσινων.
Δηλαδή η ποιότητα των παικτών, τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά. Εκείνα να κάνουν τη διαφορά. Έως ότου η ομάδα ψάχνει τα ομαδικά της δυνατά στοιχεία, πρέπει να βγουν μπροστά τα ατομικά. Προϋπόθεση βέβαια είναι να τα έχεις. Προφανώς κι έχει καλά στοιχεία στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός. Όμως χρειάζεται σημαντική… ένεση ποιότητας. Όχι απλά καλών παικτών, αλλά κορυφαίων.
Υπάρχει καθυστέρηση στην ολοκλήρωση κινήσεων. Γιατί θεωρητικά ο Παναθηναϊκός ψάχνει πραγματικά ξεχωριστούς παίκτες. Δεκτό, δεν μπορούν να έρθουν τώρα αυτού του είδους ποδοσφαιριστές, με δύο μήνες μεταγραφών μπροστά. Αλλά να έρθουν. Χωρίς ημίμετρα, χωρίς… σκόντο στις απαιτήσεις, στις προϋποθέσεις, στα θέλω. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει για παράδειγμα δύο εξτρέμ που θα σκοράρουν, θα είναι γρήγοροι, στο ένας με έναν θα τους κάνουν… κουδούνι και θα έχουν τα ηγετικά χαρακτηριστικά να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους. Περιγράψαμε τον Βινίσιους. Επειδή προφανώς δε θα τον πάρει ο Παναθηναϊκός, πρέπει να βρει αυτούς που θα γίνουν οι δικοί του… Βινίσιους.
Οι κινήσεις που μένουν φαντάζουν λίγες αν δεν υπάρξει αποχώρηση. Όμως δεν είναι καθόλου λίγες στις απαιτήσεις. Εκεί ίσα-ίσα τα στάνταρ είναι πολύ υψηλά. Κι ακριβώς επειδή είναι λίγες αριθμητικά οι κινήσεις και η ανάγκη για ποιοτικά και ηγετικά χαρακτηριστικά, τεράστια, κανένα λάθος δε θα μπορεί να «κρυφτεί».
