Μνήμη φίλε. Μεγάλο πράγμα. Άλλος να είναι καμήλα και να μην ξεχνά ποτέ, άλλος να τη βλέπει χρυσόψαρο και να ξεχνά σε κάθε στροφή μέσα στη γυάλα του. Συμβαίνουν αυτά στη φύση. Συμβαίνουν βέβαια και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εχουν γραφτεί πολλές ένδοξες σελίδες στο πέρασμα των ετών, αλλά σίγουρα η 26η Ιουνίου του σωτήριου έτους 2024 θα αναδειχθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος ως μέρα μνημείο. Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε. Να μην ξεχάσουμε ποτέ.
Εμείς εδώ στα πέριξ της Φιλαδέλφειας μέρη, έχουμε αυτό το κακό χούι να κρατάμε ζωντανές τις αναμνήσεις. Ξέρετε, πως η ΑΕΚ είναι η ομάδα του προσφυγικού ελληνισμού. Είναι ο οργανισμός που γεννήθηκε για να κρατά ζωντανούς τους δεσμούς με τις χαμένες πατρίδες. Στο πέρασμα των χρόνων, όσα συνέβαιναν γύρω από της από λογιών λογιών καιροσκόπους και νταβατζήδες του αθλήματος, την ανάγκαζαν να ζει μέσα στις αναμνήσεις της. Μερικές φορές οδηγούσε σε εσωστρέφεια. Άλλες δυνάμωνε και ατσάλωνε τη θέληση. Και συνολικά, έμαθαν να μην ξεχνούν.
Εκείνοι που έβαλαν το ποδόσφαιρο στο γύψο
Δεν ξεχνούν ποιος είναι ο οργανισμός που καταδυνάστευσε το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε δύο μάλιστα ξεχωριστές βερσιόν, από το 1996 ως και τις μέρες μας. Ποιος είναι ο οργανισμός που έβαλε την Ελλάδα στο γύψο και μας προσέφερε στιγμές απείρου κάλλους, που ακόμα τα βλέπεις και αναρωτιέσαι εάν συνέβησαν κανονικά ή τα μόνταρε το συμπαθές luben. Ποιοι είναι εκείνοι που επέβαλαν την πιο σκληρή και αδυσώπητη χούντα, που διέλυσε τα πάντα στη χώρα.
Δεν ξεχνούν ποιοι είναι εκείνοι που δρομολόγησαν τις διαδικασίες να κλέψουν από την ΑΕΚ ό,τι πολυτιμότερο είχε για να χτίσουν με δανεικά τη δική τους αυτοκρατορία. Δεν ξεχνούν πως μέσα σε ένα βράδυ αφαίρεσαν το γήπεδο της ΑΕΚ από τα Ολυμπιακά έργα για να προσθέσουν το δικό τους. Δεν ξεχνούν πως κάθε τι που καταγράφηκε έκτοτε, είναι πλαστό, αλλά οι φημισμένοι ιστοριογράφοι τους, προσπάθησαν να τα επιβάλουν ως κανονικότητα.
Γίνονται πραγματάκια
Δεν ξεχνούν πως για χάρη τους χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Πώς για να νικήσουν την ΑΕΚ στα Φιλαδέλφεια ήρθαν με τα πιστόλια. Δεν ξεχνούν πως για να κυριαρχήσουν εκείνοι, διέλυσαν τα πάντα. Δεν ξεχνούν πως επιχείρησαν να παραρτηματοποιήσουν πολλές ομάδες και σε αρκετές περιπτώσεις τα κατάφεραν, με αγοραπωλησίες και διάφορους παράγοντες που αρέσκονταν να κάθονται στα μπροστινά καθίσματα. Δεν ξεχνούν πως όταν έκαναν τα τελευταία ντου, για να ληστέψουν τον Σκόκο ή να βάλουν στην ομάδα τον Σαλιαρέλη, δεν τους πέρασε.
Γίνονται πραγματάκια αυτές τις μέρες. Ο άνθρωπος που δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με την καθημερινότητα του ποδοσφαίρου και έφυγε πριν τον… φύγουν, επέστρεψε να το οδηγήσει σε μέρες δόξας! Η πρώτη του(ς) απόφαση ήταν να αλλάξουν τον αριθμό των ομάδων στα πλέι οφ, για να μην τολμήσει κανείς να βγει από το μαντρί και να εντείνουν το αφήγημα που έστησαν από πέρυσι. Σαν έτοιμος από καιρό, ετοιμάζεται για νέες μεγάλες στιγμές.
Δεν μπορούν να ξεχάσουν
Αυτό το κακό χούι εκεί στα Φιλαδέλφεια να μην ξεχνούν, έχει και άλλες προεκτάσεις. Πηγαίνουν και θυμούνται πράγματα που πολλοί σύγχρονοι μελετητές θέλουν να τα ξεχάσουν. Ή ακόμα καλύτερα, σε κάποια εκπληκτικά άλματα σκέψης, να τα παρουσιάσουν με το δικό τους τρόπο. Αυτά τα ωραία που κάποιες φορές επικαλούνται συνήγοροι υπεράσπισης σε φρικτά εγκλήματα: «Ναι τη βίασε, αλλά ήταν προκλητικά ντυμένη». «Ναι τα έφερε όλα τούμπα ο Σκουτέρης, αλλά εσείς έπρεπε να παίξετε». «Ναι υπήρξαν εισβολές στο γήπεδο, αλλά εσείς τρομοκρατήσατε τον διαιτητή».
Ετσι δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς την κλοπή του Βόλου και το πώς στήθηκε ένα απίστευτο πανηγυράκι εντός και εκτός γηπέδου. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς, τον τελικό που αποβλήθηκε ο Βράνιες δίχως να υπάρχει καν σε απόσταση 5 μέτρων από τη φάση. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς τις τριγωνικές αλλαγές των Γερμανών διαιτητών, που άλλοι ήρθαν να παίξουν και άλλοι αγωνίστηκαν. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς, ποιος είναι εκείνος που συμμάχησε με τον διάβολο και του άνοιξε ξανά την πόρτα.
Ο Ηλιόπουλος και ο δρόμος της ΑΕΚ
Πολλά ακόμα μπορεί να μην ξεχάσει κάποιος. Να μην ξεχάσει τα δελτία που χαρίστηκαν, να μην ξεχάσει τις προσβολές και τις αήθεις επιθέσεις στο πιο μάγκικο πρωτάθλημα, να μην ξεχάσει τη ρητορική του μίσους, να μην ξεχάσει τις συμπεριφορές που αντιμετώπισε πολλές φορές με τελευταία αυτή που σημάδεψε την τελευταία αναμέτρηση. Αλλά όπως φρόντισε να ξεκαθαρίσει ο Μάριος Ηλιόπουλος και να χαράξει τη νέα εποχή, δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
Κοντολογίς. Εδώ έχουμε δύο ξεχωριστούς δρόμους. Μεγάλα παιδιά είναι ο καθένας, επιλέγει και προχωρά. Αλλά επειδή είμαστε μεγάλα παιδιά, όσα κάνουμε βαραίνουν την πλάτη μας και είμαστε υπόλογοι απέναντι σε όλους όσοι μας σέβονται και μας υπολογίζουν. Για τους υπόλοιπους, καλή καρδιά. Αν για μια (ψευδ)αίσθηση υπεροχής αξίζει να τα κάνεις όλα ίσωμα, θα το δείξει ο χρόνος. Καλύτερα κιόλας. Ο καθείς μόνος του και όπου βγάλει.
Για την ΑΕΚ, όλη αυτή η ιστορία θα βγει σε καλό. Εάν κατανοήσει απόλυτα ο κόσμος της και δεν μείνει στην παραπληροφόρηση και στην αισχρή προπαγάνδα που ασκείται μέσω Μέσων και social media, ποια είναι η νέα πραγματικότητα. Ξέρουν καλά ποιο είναι το τρωτό σημείο αυτού του οργανισμού. Όταν η ΑΕΚ βγάζει την Ενωση από μέσα της, είναι αδύναμη ακόμα και σε ανθρωπάκια. Όταν είναι ενωμένη, δεν τη νικά κανείς. Συσπείρωση, ενότητα, πίστη στην ομάδα και ετοιμαστείτε για τα ωραία που έρχονται.
