Πέσαμε απ’ τα σύννεφα με το… σοκ της ελληνικής φίλαθλης κοινής γνώμης για όσα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, τις ομάδες που ακολουθούν πιστά κάποιες άλλες, με την όλη φάση των εκλογών της Super League να είναι απλά χαμένος χρόνος για τον Παναθηναϊκό απ’ τα πραγματικά σοβαρά.
Όπου υπάρχει ντέρμπι αιωνίων, το ενδιαφέρον είναι τεράστιο αυτόματα. Αυτό έγινε και στις εκλογές της Super League. Τις πήρε η πλευρά που τις πήρε. Ωραία, πέρασε κι αυτό, πάμε τώρα στα σοβαρά και τα ουσιαστικά. Μας συγχωρείτε αλλά ποτέ σε αυτή τη ζωή δε θα «δούμε» ως τέτοια τις εκλογές της Super League. Ο ίδιος πρόεδρος ήταν και πριν κάποιους μήνες και η ομάδα του φώναζε νυχθημερόν. Άρα, προεδρία λίγκας σημαίνει απλά ένα εφέ και τίποτα παραπάνω.
Τα ίδια θα λέγαμε και σε περίπτωση που τις είχε πάρει τις εκλογές ο Γιάννης Αλαφούζος. Εκτός αν μπορεί κάποιος με λογικά, σοβαρά επιχειρήματα, να μας πείσει πως μια τέτοια εξέλιξη θα διασφάλιζε στον Παναθηναϊκό το παραμικρό. Ας πούμε το σεβασμό των θεσμικών οργάνων απέναντί του, το να μην είναι… έρμαιο στις ορέξεις του παρασκηνίου όποτε αυτό το κρίνει σκόπιμο, ή το να μην έχουν «αγαστές σχέσεις» κάποιες μεγάλες ομάδες με κάποιες μικρομεσαίες.
Κάνουν όλοι λες και έπεσαν απ’ τα σύννεφα για κάτι που πραγματικά μοιάζει τόσο μάταιο. Ειδικά για τον Παναθηναϊκό. Οι Πράσινοι το μόνο που έπρεπε να έχουν για να ασχολούνται αναφορικά με τη Super League, είναι ο προβληματισμός και η μανία τους για να τερματιστούν επιτέλους τα 14 χρόνια χωρίς την κατάκτησή της. Η προεδρία ούτε τίτλος είναι, ούτε λύνει προβλήματα αναφορικά με τα… γύρω-γύρω στο ποδόσφαιρο.
Φυσικά δεν εκπλήσσει κανέναν και το χέρι-χέρι Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ. Αυτό που ήταν χέρι-χέρι Ολυμπιακού-ΑΕΚ με πρόεδρο πάλι Μαρινάκη, όταν πριν ένα χρόνο και κάτι αποφασίστηκε να δοθεί μία μέρα στον Παναθηναϊκό για να ξεπεράσει πάνω από 20 κρούσματα Covid και να παίξει το ματς τίτλου στο Φάληρο επί Γιοβάνοβιτς. Κάθε «συμμαχία», συμπόρευση, σύμπλευση, όπως θέλετε το λέτε, δεν ξαφνιάζει.
Διαχρονικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, απαγορευτικό υπάρχει: Οποιαδήποτε συστράτευση Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Τα υπόλοιπα είναι αναλώσιμα, συνηθισμένα και δεν καταλαβαίνουμε γιατί ξαφνιάζουν ή γιατί αντιμετωπίζονται ως κάτι πρωτόγνωρο. Δεν είναι, έχουν ξαναγίνει πολλές φορές. Ο καθένας κοιτά το συμφέρον του. Σε αυτή τη διαδικασία η πλευρά του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να σκέφτεται το… καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ας κοιτάξει το δικό του καλό. Αυτό έχει σημασία, ειδικά με τα δεδομένα που υπάρχουν για το Τριφύλλι και είναι ιδιαίτερα πιεστικά.
Ξαναλέμε, 14 χρόνια δεν λείπει απ’ τους Παναθηναϊκούς ένας… θρίαμβος στις εκλογές της Super League ή η προεδρία της. Για εκεί το μόνο που μπορεί να σημειώσει κανείς, είναι πως συνήθως οι άνθρωποι των «μεγάλων» που εμπλέκονται συνήθως έχουν… δεμένο το γάιδαρό τους. Δεν κατεβαίνουν δηλαδή για εκλογές, αλλά ως σίγουροι πρόεδροι. Κι εκεί ο Παναθηναϊκός διαφοροποιήθηκε με υποψηφιότητα που δεν ήταν «δεμένη». Αλλά και πάλι, το μόνο κακό που αντιλαμβανόμαστε όταν ακούμε το Super League, είναι τα 14 χρόνια χωρίς τον τίτλο. Τίποτα άλλο.
Αφού τελείωσε κι αυτό το πανηγυράκι κι αφού τώρα η κάθε πλευρά εκφράζει τη θέση της ουσιαστικά, ας στραφεί ο Παναθηναϊκός στην ουσία. Στο σοβαρό του πράγματος. Στη δημιουργία δηλαδή μιας ομάδας που θα διεκδικήσει και θα κατακτήσει τον τίτλο. Βγάζουμε το διεκδικήσει, επειδή αυτό πλέον δεν αρκεί. Ομάδα που θα κατακτήσει το πρωτάθλημα λοιπόν. Με νέο προπονητή; Με όλο το σύστημα απέναντι; Ναι, με όλα αυτά. Να έχει το Τριφύλλι μια ομάδα που θα ξεχωρίζει σε τέτοιο βαθμό που θα τους κάνει να συσκέπτονται λυπημένοι απ’ την αδυναμία αντιμετώπισης του Παναθηναϊκού στο χορτάρι.
Ας το δει και ο ίδιος ο οργανισμός ως ευκαιρία για… εκδίκηση απέναντι σε όλους. Ας πεισμώσει επιτέλους για να «απαντήσει» ουσιαστικά. Στο ποδοσφαιρικό σκέλος. Εκείνο μένει, εκεί είναι η ουσία. Προβλήματα με το ποδοσφαιρικό σύστημα, έχει και παραέχει ο Παναθηναϊκός. Όμως δεν είναι τα πράγματα όπως προηγούμενες δεκαετίες. Ίσως λόγω VAR, ίσως επειδή έχουν δυναμώσει όλες οι πλευρές, ίσως επειδή δε θέλουν να εκτεθούν τόσο. Στο τέλος-τέλος ας τους αναγκάσει να εκτεθούν, παλεύοντας απροκάλυπτα και με μεθόδους άλλων εποχών.
Για να συμβούν όλα αυτά, δεν φτάνει το… κατηγορώ για τις εκλογές της Super League. Μόνο μέσω της ομάδας που θα φτιαχτεί μπορείς πραγματικά να «απαντήσεις». Ελπίζουμε εκεί να οδηγηθεί ο Παναθηναϊκός γιατί τα υπόλοιπα πραγματικά είναι μάταια. Και είναι μάταια γιατί οι Πράσινοι δε θα ήταν ισχυροί αν έπαιρναν την προεδρία της λίγκας, ούτε έμαθαν τώρα τι «παίζει» στην Ελλάδα. Άρα, κανείς δεν πέφτει απ’ τα σύννεφα.
Να έρθουν παικταράδες που θα κάνουν τη διαφορά και όμοιοί τους δε θα υπάρχουν στην Ελλάδα και μετά τα πάντα θα ξεχαστούν. Εκεί είναι η ουσία, για να στηριχτεί εμπράκτως ο Ντιέγκο Αλόνσο και συνολικά αυτή η νέα προσπάθεια. Για να μη γίνει κι αυτή παλιά και αποτυχημένη μέσα σε μερικούς μήνες.
