MENU

Στην απρόβλεπτη και αλλοπρόσαλλη εφετινή Ευρωλίγκα οι ελληνικές ομάδες προσαρμόστηκαν στις καταστάσεις και ανέτρεψαν τα δεδομένα. Ο Ολυμπιακός στον πρώτο εκτός συνόρων αγώνα του γνώρισε την ήττα από τη Μπάγερν, που δεν τρομάζει την Ευρώπη όπως η αρμάδα του Χανς Ντίτερ Φλικ των Λεβαντόφσκι, Μίλερ και των άλλων παικταράδων αλλά εντυπωσιάζει εξίσου με τις τέσσερις σερί νίκες της (οι τρεις εξ αυτών εκτός έδρας με Άλμπα, Μακάμπι και Φενέρμπαχτσε από το -21π) και παρουσίασε ένα διαφορετικό πρόσωπο από εκείνο που είδαμε στο ματς με Αρμάνι και Μακάμπι. Ο Παναθηναϊκός χωρίς τον πιο σημαντικό παίκτη για το παιχνίδι του, τον Ιωάννη Παπαπέτρου, δεν απέφυγε απλά την ήττα από τη Φενέρμπαχτσε αλλά πήρε μια πειστική και πανάξια νίκη. 

Οι Ερυθρόλευκοι έχουν στηρίξει -και προφανώς ορθά έχουν πράξει- το παιχνίδι τους στον Κώστα Σλούκα και τον Βασίλη Σπανούλη. Όποτε ουδείς εκ των δύο «μπαρουτοκαπνισμένων» κουμανταδόρων του Ολυμπιακού δεν πιάσει καλή απόδοση η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα (πιθανότατα) θα γνωρίζει την ήττα. Όταν παίζουν σύμφωνα με τα στάνταρ τους οι Ερυθρόλευκοι θα έχουν πολλές πιθανότητες να νικούν, αλλά μπορεί τα credits να τα εισπράττουν άλλοι παίκτες. Καταδικασμένοι να είναι «ήρωες», ενίοτε και αφανείς, ή οι «μοιραίοι» της υπόθεσης. Πόσο σκληρό και άδικο… 

Όπως συνέβη στον αγώνα πρεμιέρας με τη Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ, έτσι συνέβη και στο Μόναχο όπου η Μπάγερν είχε στόχο να «βραχυκυκλώσει» τους δύο κινητήριους μοχλούς του Ολυμπιακού και μαζί ολόκληρη την ελληνική ομάδα. Και κάπως έτσι κατόρθωσε να κρατήσει τους Ερυθρόλευκους στους 68 πόντους (67 είχε σκοράρει στην ήττα από τη Ζαλγκίρις) και να πάρει τη νίκη. 

Η επιλογή του Γιώργου Μπαρτζώκα να τελειώσει το ματς χωρίς κανέναν από τους δύο «κουμανταδόρους» ή αν προτιμάτε τους δύο ηγέτες της ομάδας του ήταν μια απόφαση που σήκωσε σκόνη. Δικαιολογημένα προκάλεσε μεγάλη συζήτηση. Με τους Σλούκα, Σπανούλη στον πάγκο αυτομάτως μειώνονται οι πιθανότητες για νίκη και ο Ολυμπιακός θεωρώ βάζει μόνος του στο παιχνίδι τη συνθήκη που ανέφερα νωρίτερα: Όποτε ουδείς εκ των δύο «μπαρουτοκαπνισμένων» κουμανταδόρων του Ολυμπιακού δεν πιάσει καλή απόδοση η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα (πιθανότατα) θα γνωρίζει την ήττα.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι ένας εκ των κορυφαίων προπονητών της Ελλάδας και της Ευρωλίγκας και επίσης όσα δεν ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα γνωρίζει ο κόσμος όλος. Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένοι «άγραφοι κανόνες», τους οποίους κάποιοι ενστερνίζονται κι άλλοι όχι. Εν προκειμένω θαρρώ κανόνα να πηγαίνεις στα κρίσιμα λεπτά με τους κορυφαίους παίκτες σου, ειδικά δε όταν πρόκειται για πόιντ-γκαρντ. 

Ο Μπαρτζώκας επέλεξε σε όλη την τελευταία περίοδο να αφήσει τον Σλούκα στον πάγκο και στα τελευταία 5 λεπτά τράβηξε από το παρκέ και τον Σπανούλη. Το πρώτο συνέβη και στο ματς του ΣΕΦ με τη Μακάμπι, αλλά εκεί ο έλληνας κόουτς έδωσε όλη την περίοδο στον «Kill Bill». Δεκτόν πως οι δύο παίκτες στο Μόναχο δεν ήταν στην καλύτερη αγωνιστική κατάσταση (είχαν από 0/4 τρίποντα έκαστος, ενώ ο Σλούκας ήταν θετικός στη δημιουργία) και ο Ολυμπιακός χρειαζόταν να γυρίσει το ματς από την άμυνα, όπου άλλοι παίκτες και άλλες πεντάδες είναι πιο αποτελεσματικές. Όπως και συνέβη. 

Όμως, κατά την ταπεινή γνώμη μου, όπως συνέβη και στον τελικό του 2012 στην Κωνσταντινούπολη όπου τα «δεύτερα» γύρισαν το ματς, στο τέλος, στα κρίσιμα, οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Γενικώς ενστερνίζομαι την άποψη των προπονητών που λένε πως προτιμούν να χάσουν με επιλογές/προσπάθειες που θα έχουν οι πρωταγωνιστές τους (εν προκειμένω Σπανούλης ή Σλούκας) παρά από τους υπόλοιπους παίκτες που μπορεί να είναι εξαιρετικοί παίκτες ή σπουδαίοι εργάτες. Το βιαστικό και απερίσκεπτο τρίποντο που έκανε σε κατάσταση αιφνιδιασμού στο 72-68 ο ΜακΚίσικ, μπορεί να το έκανε και ο Σπανούλης ή ο Σλούκας. Αλλά επειδή το μπάσκετ είναι θέμα πιθανοτήτων, είναι πολύ μικρότερες να το έπραττε κάποιος από τους δύο Έλληνες, ενώ εξάλλου αν κι αυτοί την «μπουμπούνιζαν» όπως ο Αμερικανός έχοντας 35% ο ένας και 23% ο άλλος θα ήταν επίσης περισσότερες οι πιθανότητες να ευστοχήσουν από ότι ο ΜακΚίσικ που έχει 17% (2/12). Επιπλέον πόσα «μεγάλα» καλάθια έχουν βάλει οι Σπανούλης-Σλούκας και πόσα ο κατά τα άλλα «ταύρος» ΜακΚίσικ. 

Δεν υποστηρίζω πως ο Ολυμπιακός θα νικούσε αν ήταν μέσα ένας εκ των Σλούκα, Σπανούλη, αλλά είναι μια επιλογή που όπως προανέφερα θεωρώ πως αυξάνει τις πιθανότητες. Και τέλος δεν υποστηρίζω πως η διαχείριση είναι εύκολη υπόθεση. Εξάλλου είναι σχεδόν αυταπόδεικτο πως οι δύο Έλληνες δεν χωρούν στην ίδια πεντάδα. Είναι μια δύσκολη εξίσωση που πρέπει να λύσει ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του. 

Τα ρίσκα του Βόβορα

Σε ότι αφορά τον Παναθηναϊκό, είναι πολλά εκείνα που αξίζουν αναφοράς μετά την νίκη επί της Φενέρμπαχτσε. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει είναι πως οι Πράσινοι βγάζουν κάθε φορά και έναν άλλον πρωταγωνιστή, με αποκορύφωμα το ματς με την τουρκική ομάδα από το οποίο απουσίασε ο πιο σημαντικός παίκτης του Παναθηναϊκού εφέτος, ο Ιωάννης Παπαπέτρου. 

Υπό τις συνθήκες που ζει ο ΠΑΟ τη νέα σεζόν, παρουσιάζει μια ομάδα ολίγον ροκ και έχει έναν προπονητή που δεν διστάζει να παίρνει ρίσκα. Ο Παναθηναϊκός έχει πολλές -όπως έχω πολλές φορές σημειώσει από αυτή τη γωνιά- αδυναμίες. Η κυριότερη πως δεν έχει κλασικούς και σταθερούς πόιντ-γκαρντ, κάτι που μπερδεύει τους αντιπάλους. Οι οποίοι μπερδεύονται ακόμη περισσότερο όταν ο Βόβορας δεν διστάζει να παρουσιάσει σχήματα είτε με τον Παπαπέτρου στο «5», είτε με ένα γκαρντ και 4 ημίψηλους και ψηλούς. Πιο ροκ δεν γίνεται! 

Ας καταγράψουμε πρώτα τα αρνητικά που είχε (και έχει) να αντιμετωπίσει ο εφετινός Παναθηναϊκός. Χωρίς υπερβολή τα πάντα ήταν αρνητικά για τον ΠΑΟ εφέτος. 

Γρήγορη καταμέτρηση: 

  • Αποστασιοποίηση του μεγαλομετόχου που για την αγορά η παρουσία του αποτελούσε εγγύηση. 
  • Δραματική μείωση του μπάτζετ. 
  • Αποχώρηση του αρχηγού και ηγέτη της ομάδας (Νικ Καλάθη). Πρωτόπειρος νέος προπονητής. 
  • Απουσία του… 6ου παίκτη, ο οποίος στην περίπτωση του Παναθηναϊκού είναι πάντοτε μέρος της εξίσωσης. 
  • Δυστοκίες (Λορέντζο Μπράουν, Λαπροβίτολα, Ουίτινγκτον) στις μεταγραφές. Αγωνιστικές αδυναμίες στο ρόστερ (πόιντ-γκαρντ, φροντ-λάιν, τρίποντο). Τραυματισμοί (Τζάκσον, Σαντ Ρος, Μποχωρίδης, Σάικς, που όλοι είναι τα πόιντ-γκαρντ στα οποία ήθελε/θέλει να στηριχτεί ο Βόβορας, αλλά και οι Παπαπέτρου, Ουάιτ). 
  • Και πρόγραμμα-γολγοθάς  τις πρώτες 10 αγωνιστικές. 

Με αυτά τα δεδομένα το 2-2 του Παναθηναϊκού και με τον αγώνα της Βαρκελώνης να κρίνεται στην παράταση, είναι συγκομιδή που ουδείς, ή έστω ελάχιστοι θα μπορούσαν να προβλέψουν. Ύστερα από τέσσερις αγώνες, στις πρώτες 5 αγωνιστικές (αναβλήθηκε το ματς με τη Βιλερμπάν στη Λιόν), οι πρωταθλητές Ελλάδας έχουν ανατρέψει τα προγνωστικά κι ο κόσμος της ομάδας μπορεί να υπερηφανεύεται ό,τι το «διαμάντι» του συλλόγου διατηρεί το DNA του και μάχεται για κάθε αγώνα, κάθε κατοχή, με κάθε αντίπαλο. 

Τα πρώτα δείγματα του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα δείχνουν πως υπάρχει καλό κλίμα, όπως τονίζει σε κάθε ευκαιρία ο προπονητής του ΠΑΟ αλλά και διότι οι Πράσινοι στα μέχρι τώρα ματς όσα προβλήματα καταγράφονται πιο πάνω τόσους πρωταγωνιστές έχουν βγάλει στα τέσσερα ματς. 

Οι πρωταθλητές Ελλάδας αναζητούν την ταυτότητα τους, κάτι που έχει επισημάνει ο Γιώργος Βόβορας και μέσα από τα ματς ψάχνουν να βρουν σιγά-σιγά τους ρόλους τους (οι τραυματισμοί δυσχέραναν το έργο). Δίχως ξεκάθαρο «κουμανταδόρο», που ήταν έως πέρυσι ο Καλάθης και τώρα εκκολάπτεται ο Παπαπέτρου, χωρίς “ορθολογικό” πόιντ-γκαρντ, ο Παναθηναϊκός σε κάθε ματς έχει 3 παίκτες που κάνουν το step-up και αλλάζουν τα αγωνιστικά δεδομένα. 

Στη Χίμκι την «έκπληξη» την έκανε ο Μποχωρίδης και πρωταγωνίστησαν οι Παπαπέτρου, Μήτογλου. Με τη Μπαρτσελόνα είχε αγωνιστική «έκρηξη» ο Φόστερ,  αιφνιδίασε τους Καταλανούς και όλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ, ο Κασελάκης και ήταν πολύ καλοί οι Παπαπέτρου, Μήτογλου. Με τον Ολυμπιακό ήταν στους καλούς ο Παπαγιάννης και ξανά πολύ καλοί οι Φόστερ, Κασελάκης. Με τη Φενέρ έκανε όργια ο Νέντοβιτς, ήταν σπουδαίος ο Σάικς και ο Σαντ Ρος έδειξε γιατί θεωρήθηκε η πιο κομβική κίνηση για τον ΠΑΟ. 

Ο Παναθηναϊκός όπως κτίστηκε και κυρίως όπως πορεύεται μοιάζει απρόβλεπτος. Τι θα προκύψει στην πορεία, ουδείς μπορεί να προβλέψει. Αλλά σίγουρα όσο μάχεται σε κάθε ματς με αυτόν τον τρόπο θα κάνει τον κόσμο του χαρούμενο και υπερήφανο… 

Η ριζοσπαστική επιλογή του Μπαρτζώκα και τα ρίσκα του Βόβορα